Μητρόπολη Καρπενησίου: Κυριακή των Αγίων Πάντων
Η Μητρόπολη Καρπενησίου για την Κυριακή των Αγίων Πάντων
Γραπτό Κήρυγμα εξέδωσε η Μητρόπολη Καρπενησίου, αφιερωμένο στην Κυριακή των Αγίων Πάντων.
Σύμφωνα με αυτό, «Με την Κυριακή των Αγίων Πάντων κλείνει ο λειτουργικός κύκλος των κινητών εορτών που ξεκίνησε την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Στην λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας μας υπάρχουν πολλοί, άλλοι μικροί και άλλοι μεγάλοι, λειτουργικοί κύκλοι. Σε όλους δεσπόζει το σχέδιο της θείας Οικονομίας. Ιδιαίτερα όμως φαίνεται αυτό στον λειτουργικό κύκλο που διαβάζεται μέσα από το Τριώδιο και το Πεντηκοστάριο».
Ακολουθεί οκόκληρη η Ανακοίνωση:
Με την Κυριακή των Αγίων Πάντων κλείνει ο λειτουργικός κύκλος των κινητών εορτών που ξεκίνησε την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Στην λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας μας υπάρχουν πολλοί, άλλοι μικροί και άλλοι μεγάλοι, λειτουργικοί κύκλοι. Σε όλους δεσπόζει το σχέδιο της θείας Οικονομίας. Ιδιαίτερα όμως φαίνεται αυτό στον λειτουργικό κύκλο που διαβάζεται μέσα από το Τριώδιο και το Πεντηκοστάριο.
Στο Τριώδιο παρακολουθούμε την πορεία της ανθρωπότητας από την δημιουργία του κόσμου, την απομάκρυνση από το Θεό, (την Κυριακή της Τυρινής διαβάζουμε στο Συναξάριο, «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀπὸ τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τοῦ Πρωτοπλάστου Ἀδάμ». Και στη συνέχεια κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, βιώνουμε την οδυνηρή κατάσταση της ανθρωπότητας που ζούσε προ Χριστού. Την Μεγάλη Εβδομάδα βλέπουμε την έλευση του Χριστού στον κόσμο, και τις ενέργειες που κάνει για την σωτηρία των ανθρώπων. Μέσα στις μοναδικές και θεόπνευστες ακολουθίες βιώνουμε τα φριχτά Πάθη και την Ένδοξη και Λαμπρή Ανάσταση του Θεανθρώπου. Κατά την περίοδο του Πεντηκοσταρίου ζούμε μέσα στη χαρά της Αναστάσεως, όπως αυτή αποτυπώνεται μέσα από τις Κυριακές και τις ακολουθίες της περιόδου αυτής. Την προηγούμενη Κυριακή ζήσαμε το αποτέλεσμα της Ανάστασης, όπως το είπε ο Κύριος στους Μαθητές του, «ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ιω.16,13). Ήρθε το Άγιο Πνεύμα πάνω στους Αποστόλους και τους φώτισε, τους γνώρισε όλα τα μεγαλεία του Θεού και μέσω αυτών σε όλη την Εκκλησία. Την σημερινή Κυριακή βλέπουμε τα αποτελέσματα των δωρεών του Αγίου Πνεύματος που είναι οι άγιοι. Κυριακή αφιερωμένη σε όλους τους Αγίους.
Η αγιότητα είναι δώρο του Θεού, καρπός του Αγίου Πνεύματος που δίνεται στους ανθρώπους που είναι κοντά στο Θεό. Την παλιά εποχή όλοι οι χριστιανοί ονομάζονταν άγιοι. Αλλά και σήμερα στη θεία λειτουργία λέμε «Πρόσχωμεν. Τά Ἅγια τοῖς ἁγίοις». Δηλαδή τα Άγια, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα δοθούν στους Άγιους, δηλαδή τους χριστιανούς. Ο Χριστός μέσω των μυστηρίων δίνει την αγιότητα στους ανθρώπους. Φυσικά οι άνθρωποι πρέπει να είναι δεκτικοί αυτής της χάριτος του Τριαδικού Θεού, γιατί αγιότητα σημαίνει θέωση, ο άνθρωπος γίνεται κατά χάρη θεός. Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούσαμε τις προϋποθέσεις της αγιότητας. Βασική προϋπόθεση είναι η πίστη και η ομολογία, με οποιοδήποτε τίμημα, στον Τριαδικό Θεό μας. «Όποιος ομολογήσει Εμένα (ως Θεό και Σωτήρα) μπροστά στους ανθρώπους, θα ομολογήσω και εγώ για εκείνον (αναγνωρίζοντάς τον ως δικό μου) ενώπιον του Πατέρα μου, που είναι στους Ουρανούς. Όποιος όμως με απαρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον αρνηθώ και εγώ μπροστά στον Ουράνιο Πατέρα μου». Οι άγιοι μάρτυρες είναι αυτοί που έκαναν πράξη τα λόγια αυτά του Ευαγγελίου. Δια μέσου των αιώνων και σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης υπήρξαν εκατομμύρια άνθρωποι που έχυσαν το αίμα τους επειδή ομολόγησαν τον Χριστό σαν Θεό τους, και αντάλλαξαν την μικρή επίγεια ζωή με την ουράνια και αιώνια.
Αλλά ο Κύριος μας δίνει και μία άλλη προϋπόθεση για την αγιότητα. Η αγάπη μας προς Αυτόν πρέπει να υπερβαίνει όλες τις άλλες αγάπες που έχουμε, έστω και αν αυτές είναι σωστές και είναι σύμφωνες με το θέλημά Του. «Αυτός που αγαπά τον πατέρα του ή την μητέρα του παραπάνω από εμένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου». Ο Κύριος ζητάει την αποκλειστικότητα της αγάπης μας σύμφωνα με την εντολή, «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου» (Μκ.12,30). Φυσικά τέτοια αγάπη ελάχιστοι την έχουν και για το λόγο αυτό πρέπει αυτό να είναι μόνιμο αίτημα της προσευχής μας. Η αγάπη προς τον εαυτό μας είναι κάτι το δεδομένο σύμφωνα, με το βιβλικό ρητό «ποτέ κανείς δεν μίσησε το σώμα του αλλά το τρέφει με πολύ ενδιαφέρον και το περιθάλπει» (Εφ. 5,29), έστω και αν δεν το συνειδητοποιούμε. Ο Κύριος ζητάει ειδικά αυτή την αγάπη να την αρνηθούμε και να στραφούμε προς Αυτόν. Και μην ξεχνάμε ότι η αγάπη προς τον εαυτό μας και η αγάπη προς τους άλλους είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Όσο πιο πολύ αγαπάμε τον εαυτό μας τόσο λιγότερο αγαπάμε τους άλλους, και όσο πιο πολύ αγαπάμε τους άλλους τόσο λιγότερο αγαπάμε τον εαυτό μας. Τα λόγια του Κυρίου είναι ξεκάθαρα: «όποιος δεν λαμβάνει τον σταυρό του και δεν με ακολουθεί, δεν είναι άξιος μαθητής μου». Η καλοπέραση, η αγάπη προς τον εαυτό μας, στέκεται εμπόδιο στην ένωσή μας με το Θεό, κάτι που έκαναν όλοι οι άγιοι.
