Επί του Αποστολικού αναγνώσματος (Ρωμαίους 2, 10-16)
«Όσοι γαρ ανόμως ήμαρτον ανόμως και απολούνται»
Αγαπητοί μου αδελφοί, ένα μεγάλο ερώτημα από πολλούς ανθρώπους που ρωτούν και προβληματίζονται για το πώς ο Θεός θα κρίνει τους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι δεν είναι και δεν ανήκουν στην Εκκλησία του Χριστού και δεν έχουν την Χριστιανική πίστη. Σ’ αυτό έρχεται ο Απόστολος Παύλος να μας απαντήσει. Αυτό το μεγάλο και βασικό ερώτημα δεν μένει αναπάντητο, όπως και κάθε υπαρξιακό ερώτημα δεν μένει αναπάντητο που έχει σχέση με την σωτηρία μας, καθώς και με την αιωνιότητα, όπου ο άνθρωπος είναι μέτοχος και κληρονόμος.
Έτσι σήμερα, αδελφοί μου, το αποστολικό ανάγνωσμα που είναι ένα μικρό κείμενο παρμένο από την προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, μας απαντά για το πώς ο Θεός θα κρίνει θα δεχθεί τους ανθρώπους στην Βασιλεία Του. Το βασικό κριτήριο είναι οι πράξεις μας. Αυτές θα καθορίσουν και την θέση μας μετά τον θάνατο «αποδώσει εκάστω κατά τα έργα αυτού». Μα αναρωτιέται κανείς, η πίστη μας, οι προσευχές μας, οι νηστείες μας, τα κηρύγματα που πηγαίνουμε, ο Εκκλησιασμός μας, η ηθική μας ζωή, δεν θα μετρήσουν; Ασφαλώς όλα θα μετρήσουν ως επιπλέον. Όμως αυτό που θα παίξει τον σημαντικότερο ρόλο και αξία, είναι το πρακτικόν μέρος σε σχέση με τον Θεό και τον συνάνθρωπο.
Η τήρηση του νόμου του Θεού είναι αυτό που θα κρίνει τον κάθε άνθρωπο. Και ο νόμος του Θεού είναι γραμμένος στις καρδιές όλων των ανθρώπων «Ενδείκνυτε το έργον του νόμου γραπτόν εν ταις καρδίαις αυτών συμμαρτυρούσης της συνειδήσεως». Η συνείδηση, αδελφοί, η αδέκαστη φωνή του Θεού, η οποία υπάρχει στα βάθη της ψυχής του κάθε ανθρώπου και καθορίζει, και αλλοίμονο αν δεν καθορίζει, την πορεία της ζωής μας.
Εμείς οι Χριστιανοί, οι γνώστες υποτίθεται του Νόμου του Θεού, να ξέρουμε ότι με βάση αυτήν την γνώση θα μας κρίνει ο Θεός. Μας εδόθη η ευλογημένη ευκαιρία να γνωρίσουμε τον τέλειο Νόμο που διαμορφώνει μια τέλεια χριστιανική ζωή και κοινωνία. Αυτό θα είναι και το αδέκαστο κριτήριο του Θεού.
Αντίθετα, οι άλλοι άνθρωποι που δεν είχαν την ευλογία και την ευκαιρία για διαφόρους λόγους να γνωρίσουν και να μάθουν για την αλήθεια και αυτοί θα κριθούν, όμως με τον εσωτερικό νόμο που υπάρχει εντός τους. Ο νόμος της συνειδήσεως: «όταν γαρ έθνη τα μη νόμον έχοντα, φύσει τα του νόμου ποιεί, ούτοι νόμον μη έχοντες, εαυτοίς εισί νόμος».
Άρα λοιπόν ουδείς δεν θα κριθεί, αλλά και ουδείς δεν θα μείνει εκτός του Παραδείσου, εφ’ όσον έπραξε το καλόν. Και το καλόν και το κακόν είναι τόσο ευδιάκριτα στον κάθε άνθρωπον, τόσο που δεν υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία ενώπιον του δικαιοκρίτου Θεού.
Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι οι Χριστιανοί οι οποίοι γνωρίζουν τον Νόμο του Θεού και εφάρμοσαν αυτόν, ασφαλώς και θα ανταμειφτούν περισσότερο από τους αλλόθρησκους, οι οποίοι συμπεριφέρθηκαν και έζησαν με βάση την συνείδησή τους. Μέτρο λοιπόν της κρίσεως μετά Χριστόν θα είναι ο Νόμος και η διδασκαλία του Ευαγγελίου.
Σήμερα δεν είναι δυνατόν να ισχυρισθεί η ανθρωπότητα ότι δεν γνώρισε και δεν μπόρεσε να γνωρίσει την αλήθεια που λέγεται «Ευαγγέλιον». Ολόκληρος ο κόσμος με την τεχνολογία που έχει αναπτύξει και τα μέσα τύπου και επικοινωνίας που υπάρχουν ο κόσμος είναι μια γειτονιά.
Αδελφοί μου, τιμή και δόξα περιμένουν όποιον κάνει το καλό, πρώτα τον ενσυνείδητο και πιστό Χριστιανό, αλλά και κάθε άνθρωπο, διότι ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις. «Δόξα και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω τω αγαθώ».
Αμήν!