Μητρόπολη Μαρωνείας: Κυριακή των Αγίων Πάντων
Ὅποιος ἀγαπάει πατέρα ἤ μητέρα, γιό ἤ θυγατέρα παραπάνω ἀπό μένα δέν εἶναι ἄξιος γιά μένα. Καί ὅποιος δέν παίρνει τόν σταυρό του καί δέ μέ ἀκολουθεῖ δέν εἶναι ἄξιος γιά μαθητής μου.
Ἡ περικοπή πού διαβάζεται σήμερα Κυριακή τῶν ἁγίων Πάντων, σταχυολογημένη ἀπό τό εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου, ἀναφέρει:
«Ὅποιος ὁμολογήσει μπροστά στούς ἀνθρώπους ὅτι ἀνήκει σ’ ἐμένα, θά τόν ἀναγνωρίσω κι ἐγώ γιά δικό μου, μπροστά στόν οὐράνιο Πατέρα μου. Ὅποιος ὅμως μέ ἀπαρνηθεῖ μπροστά στούς ἀνθρώπους, θά τόν ἀπαρνηθῶ κι ἐγώ μπροστά στόν οὐράνιο Πατέρα μου.
Ὅποιος ἀγαπάει πατέρα ἤ μητέρα, γιό ἤ θυγατέρα παραπάνω ἀπό μένα δέν εἶναι ἄξιος γιά μένα. Καί ὅποιος δέν παίρνει τόν σταυρό του καί δέ μέ ἀκολουθεῖ δέν εἶναι ἄξιος γιά μαθητής μου.
Τότε ὁ Πέτρος τοῦ εἶπε: «Κύριε, ἐμεῖς τά ἐγκαταλείψαμε ὅλα καί σέ ἀκολουθήσαμε. Τί θά γίνει μ’ ἐμᾶς»; Καί ὁ Ἰησοῦς τούς εἶπε: «Σᾶς βεβαιώνω πώς ἐσεῖς πού μέ ἀκολουθήσατε, στόν καινούργιο κόσμο, τότε πού θά καθίσει ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου στό μεγαλόπρεπο θρόνο του, θά καθίσετε κι ἐσεῖς σέ δώδεκα θρόνους, γιά νά κρίνετε τίς δώδεκα φυλές τοῦ Ἰσραήλ». Καί ὅποιος ἄφησε σπίτια ἤ ἀδελφούς ἤ ἀδελφές ἤ πατέρα ἤ μητέρα ἤ γυναίκα ἤ παιδιά ἤ χωράφια γιά χάρη μου, θά πάρει ἑκατό φορές περισσότερα καί θά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή.
Τό θάρρος τῆς ὁμολογίας πίστεως στόν Χριστό, ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ ἐπί τῶν ὤμων καί ἡ ἀπαγκίστρωση ἀπό τά ἐπίγεια δεσμά, εἶναι γνωρίσματα πού χαρακτηρίζουν ὅλους τούς μάρτυρες, τούς ὁσίους καί δικαίους, πού τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία τή μνήμη τους.
Ὁ Σταυρός πού ἀποτελεῖ τό ἔμβλημα τοῦ χριστιανισμοῦ, δέν πρέπει κατ’ ἀνάγκη νά ὁδηγεῖ τή σκέψη μας στήν ἰδέα τοῦ μαρτυρίου καί τοῦ θανάτου. Ἡ μαρτυρία ὅμως τῆς χριστιανικῆς πίστεως προβάλλει σάν ὑποχρέωση τοῦ πιστοῦ σέ κάθε ἐποχή.
Προϋπόθεση γιά νά ἀκολουθήσει κανείς τόν Χριστό εἶναι ἡ ἀπεριόριστη ἀγάπη σ΄ Αὐτόν, ἡ ἀγάπη πού εἶναι πάνω ἀπό κάθε ἀνθρώπινο δεσμό. Τά λόγια τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου ἴσως ἀκούονται σκληρά. Δέν σημαίνουν βέβαια μῖσος πρός τούς ἀνθρώπους ἢ παράλειψη τοῦ καθήκοντος πρός τούς οἰκείους, οὔτε εἶναι σωστό νά προβάλλονται ὡς ἐπικάλυμμα τῆς ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ ἀποφυγῆς τῆς κοπιαστικῆς φροντίδας γιά τούς δικούς μας.
Τά λόγια αὐτά ἐπιτάσσουν μιά ἱεράρχιση τῶν ἀξιῶν καί τῶν στόχων τοῦ χριστιανοῦ μέσα στή ζωή. Ὅταν κάποιος ἀνθρώπινος δεσμός γίνεται ἐμπόδιο στό δρόμο τοῦ σταυροῦ, τό προβάδισμα πρέπει νά ἔχει ἡ ἀγάπη γιά τόν σταυρωμένο καί ἀναστημένο Χριστό.
