Μητρόπολη Βεροίας: Εορτάστηκε η 109η επέτειος της απελευθερώσεως της Χαλάστρας

Στο τέλος τελέστηκε επίσημη Δοξολογία για την 109^η επέτειο της απελευθερώσεως της πόλεως από τον τουρκικό ζυγό παρουσία των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.

Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως, ενώ η καθιερωμένη μαθητική παρέλαση δεν πραγματοποιήθηκε εξαιτίας των ειδικών υγειονομικών μέτρων.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Μήνας Ἐλευθερίων ὁ μήνας Ὀκτώ­βριος, καί καθώς τιμοῦμε τή μία μετά τήν ἄλλη τίς ἐπετείους τῆς ἀπελευθερώσεωw τῶν πόλεων καί τῶν κωμοπόλεων τῆς Μακε­δο­νίας μας, καθώς ἑορτάζουμε καί συνεορτάζουμε τήν ἡμέρα τῆς ἐλευ­θερίας κάθε μιᾶς ἀπό αὐτές, πού ἔστω καί ἄν ἄργησε, ἦρθε τε­λικά, εἶναι σάν νά μεταφε­ρόμα­στε στό παρελθόν, σάν νά μεταφε­ρό­μαστε στόν Ὀκτώβριο τοῦ 1912 καί νά παρακολουθοῦμε καί ἐμεῖς ἀπό κοντά τή νικηφόρο πορεία τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ, πού ἀγωνι­ζό­ταν γιά νά προλάβει νά διώξει ἀπό τή Μακεδο­νί­α τούς Τούρκους καί νά ἐλευθερώσει τούς Ἕλ­λη­νες, πού γιά χρόνια περίμε­ναν αὐ­τή τήν ἡμέρα. Εἶναι σάν νά συμ­με­ριζό­μα­στε τήν ἀγωνία τῶν πα­τέ­ρων μας πού ἀνησυχοῦσαν γιά τήν πορεία τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ με­τρώντας τίς ὧρες καί τίς ἡμέρες καί ὑπολο­γίζοντας πότε θά περ­νοῦ­­σαν καί ἀπό ἐδῶ, ἀπό τήν Κου­λα­­κιά, ἀπό τή Χαλάστρα, γιά νά κα­ταλήξουν τε­λι­κά στή Θεσσα­λο­νί­κη, πρίν νά προλάβουν οἱ Βούλ­γα­ροι νά μποῦν πρῶτοι καί νά τήν πα­­ραλάβουν ἐκεῖνοι ἀπό τούς Τούρκους.

Ὅμως σήμερα δέν συμμεριζόμα­στε μόνο τήν ἀγωνία καί τή λα­χτά­ρα τῶν πατέρων καί τῶν μητέρων μας. Συμμεριζόμαστε καί τή χαρά τους γιά τήν ἐλευθερία. Συμμεριζό­μαστε καί τή δίκαιη καύχησή τους, γιατί καί οἱ ἴδιοι συνέβαλαν στήν ἐπιτυχία τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ.

Χαλαστρηνός ἦταν ὁ Γεώργιος Νταλιγκάρης πού ἡ εὐστροφία του σέ συνδυασμό μέ τήν ἑτοιμότητα καί τήν προθυμία ὅλων τῶν συγ­χωριανῶν του, νά συγκεντρώσουν ὅ,τι ξύλινο ὑπῆρχε στήν περιοχή, προσφέροντας ἀκόμη καί τίς πόρ­τες καί τά παράθυρα τῶν σπιτιῶν τους, καί τίς βάρκες τους, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τή δημιουργία μιᾶς πλωτῆς γέφυρας, πού ἔδωσε τή δυ­νατότητα στόν ἑλληνικό στρατό νά περάσει τόν Ἀξιό καί ὄχι μόνο νά ἐλευθερώσει τή Χαλάστρα, ἀλλά καί νά φθάσει ἐγκαίρως στή Θεσ­σα­λονίκη.

Αὐτούς τούς ἡρωικούς καί γεν­ναί­ους προγόνους μας μνημονεύ­ουμε σήμερα, ἡμέρα τῶν Ἐλευθε­ρίων τῆς Χαλάστρας, καί τούς τιμοῦμε μαζί μέ ὅλους ἐκείνους τούς Ἕλληνες στρατιῶτες πού πολέμησαν κάτω ἀπό δύσκολες καί ἀντίξοες συνθῆκες γιά τήν ἀπελευ­θέρωση τῆς Μακεδονίας μας, γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Χαλάστρας ἀπό τόν τουρκικό ζυγό.

Δέν ἔχει σημασία, ἄν στήν τελική αὐτή φάση τοῦ ἀγῶνος γιά τήν ἀπελευθέρωσή μας, ὁ κύριος ρόλος ἀνήκει στόν ἑλληνικό στρατό.

Οἱ κάτοικοι τῆς Χαλάστρας εἶχαν δώσει ἀπό αἰῶνες τόν δικό τους ἀγώνα γιά τήν ἐλευθερία καί εἶχαν εἰσφέρει τό δικό τους μερίδιο στόν κοινό ἔρανο γιά τήν ἀπελευθέ­ρω­ση τῆς Ἑλλάδος ἀπό τούς Τούρ­κους, τόσο μέ τό ἔργο τοῦ λογίου καί σοφοῦ ἐπισκόπου Καμπανίας Θεοφίλου, ὅσο καί μέ τό μαρτύριο τῶν δύο νεομαρτύρων, τῶν ἁγίων Ἀθανασίου καί Ἰωάννου τῶν Κου­λα­κιωτῶν, ὅσο ἀκόμη καί μέ τή θυσία πενήντα λαϊκῶν καί δύο ἱε­ρέων, πού σφαγιάσθηκαν ἀπό τόν Λουμπούτ πασᾶ, ὅταν περνοῦ­σε τό 1822 ἀπό τή Χαλάστρα κατευθυ­νό­μενος στή Νάουσα γιά νά καταπνί­ξει τήν ἐπανάσταση τῶν ἡρωϊκῶν κατοίκων της.

Ἡ ἀπελευθέρωσή τους στίς 22 Ὀκτωβρίου τοῦ 1912 ἦταν ἡ δι­καί­ωση τῶν ἀγώνων τους. Ἦταν ἡ ἡμέρα τῆς ἐκπληρώσεως τῶν ὀνεί­ρων καί τῶν ἐλπίδων πού τόσα χρόνια ἔτρεφαν μέσα στήν ψυχή τους καί τρεφόταν ἀπό αὐτά. Ἦταν ὁ καρπός τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης τους γιά τόν Θεό καί τήν πατρίδα, πού μετά ἀπό τόν μακρύ καί σκοτεινό χειμώνα τῆς δουλεί­ας, εἶχε ἔλθει ἐπιτέλους ἡ ὥρα τῆς ἀνοίξεως, κατά τήν ὁποία θά μπο­ροῦσαν νά τόν ἀπολαύσουν καί κυρίως νά τόν κληροδοτήσουν στίς ἐπερχόμενες γενεές, σέ ὅλους ἐμᾶς.

Γιατί οἱ πατέρες μας δέν ἀγωνί­σθη­καν μόνο γιά τόν ἑαυτό τους. Ὁ ἑλληνικός στρατός δέν ὑπέμεινε τόσες ταλαιπωρίες καί τόσες κα­κου­χίες γιά νά ἱκανοποιήσει μιά προσωπική φιλοδοξία. Καί ὅσοι θυσιάσθηκαν γιά τήν ἐλευθερία μας, ἔχυσαν τό αἷμα τους μόνο ἀπό ἀγάπη γιά τήν πατρίδα. Γι᾽ αὐτό ἀξίζουν τήν τιμή καί τόν σεβασμό μας. Γι᾽ αὐτό ἀξίζουν τήν εὐγνω­μο­σύνη μας. Γι᾽ αὐτό ἀξίζουν νά τούς μνημονεύουμε πάνδημα καί νά τούς προβάλλουμε ὡς παράδειγμα αὐτοθυσίας, φιλοπατρίας, πίστεως καί ἀγάπης στόν Θεό καί στόν συνάνθρωπο, πού εἶναι ἀνάγκη νά τό μιμηθοῦμε ὅλοι μας, ἐάν θέ­λου­με νά εἴμεθα ἀπόγονοι αὐτῶν τῶν σπουδαίων καί ἡρωικῶν προγό­νων, ὄχι μόνο στήν ταυτότητα ἀλλά καί στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ζοῦμε καί πολιτευόμεθα στήν τόσο κρίσιμη ἐποχή μας.

Ἡ σημερινή λαμπρή καί χαρμό­συνη ἡμέρα τῶν Ἐλευθερίων τῆς πόλεώς μας μᾶς καλεῖ νά κάνουμε καί ἐμεῖς τό χρέος μας ἔναντι τοῦ Θεοῦ, τῆς πατρίδος καί τῶν συναν­θρώπων μας, ἄν θέλουμε νά εἴμεθα ἄξιοι τῆς ἐλευθερίας πού μέ τόσες θυσίες καί μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ τοῦ Γένους μας, μᾶς χάρισαν οἱ πατέρες μας. Ἄς φανοῦμε ἀντάξιοί τους!