Μητρόπολη Βεροίας: Εορτή Οσίου Δαβίδ εν Ευβοία στο Κεφαλοχώρι
Με την καλούμενη θρησκευτική ευλάβεια και τάξη τιμήθηκε η εορτή του Οσίου Δαβίδ του εν Ευβοία, στη Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.
Την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Κεφαλοχωρίου επί τη εορτή του Οσίου Δαβίδ του εν Ευβοία.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Πάτερ Δαβίδ παμμακάριστε, … τῷ Θεῷ, σεαυτόν ἀναθέμενος κοσμικήν προσπάθειαν, θεοφρόνως ἀπέρριψας».
Τιμοῦμε σήμερα μεθέορτα ἐδῶ στήν ἐνορία σας, ὅπως τό ἔχουμε καθιερώσει ἀπό ἐτῶν, τή μνήμη ἑνός μεγάλου ἀσκητοῦ καί θαυματουργοῦἁγίου, τοῦ ὁσίου Δαβίδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ· ἑνός ἁγίου, ὁ ὁποῖος, ἄν καί δένἔζησε στά χρόνια τῶν μεγάλων ἀσκητῶν καί μοναχῶν, ἔφθασε στά μέτρα τῆς δικῆς τους ἁγιότητος, ἀπήλαυσε ἀναρίθμητες πνευματικές καί οὐράνιες δωρεές ἀπό τόν Θεό καί ἀξιώθηκε νά γίνει μέ τή ζωή, τόν λόγο του καί τά θαύματά του ἀπλανής ὁδηγός τῶν ἀνθρώπων πρός τόν Θεό.
Πῶς ὅμως τό ἐπέτυχε αὐτό ὁ ὅσιος Δαβίδ; Μᾶς τό ἀποκαλύπτει ὁ ἱερόςὑμνογράφος στό στιχηρό τῶν Αἴνων τό ὁποῖο προέταξα. «Τῷ Θεῷσεαυτόν ἀναθέμενος, κοσμικήν προσπάθειαν θεοφρόνως ἀπέρριψας».
Αὐτός ἦταν ὁ δρόμος πού ἀκολούθησε ὁ ὅσιος Δαβίδ γιά νά ἐπιτύχει τόν στόχο τῆς ζωῆς του, γιά νά ἐπιτύχει τήν ἁγιότητα, ἡ ὁποία δέν εἶναι σκοπός καί στόχος μόνο κάποιων ἀνθρώπων, ἀλλά εἶναι κοινός στόχοςὅλων μας, ὅλων τῶν πιστῶν. Ἀφιέρωσε, δηλαδή, τόν ἑαυτό του στόν Θεό καί ἀπομακρύνθηκε ἀπό κάθε προσπάθεια καί κάθε ἀγώνα πού ἀπέβλεπε στήν κατάκτηση γηΐνων καί κοσμικῶν στόχων, ἔχοντας προσηλωμένο τόν νοῦ του στόν Θεό.
Καί ἄς μήν θεωρήσει κανείς ὅτι αὐτό τό ἐπέτυχε ὁ ὅσιος Δαβίδ, ἐπειδήἦταν μοναχός καί ἔζησε μία ζωή ἀφιερωμένη ἀποκλειστικά στόν Θεό. Διότι οὔτε ὁ ὅσιος Δαβίδ ἔζησε ὅλη τή ζωή του στήν ἡσυχία καί τή γαλήνη ἑνός μοναστηριοῦ οὔτε ἡ ἀφιέρωση στόν Θεό εἶναι καθῆκον καί ὑποχρέωση μόνο τῶν μοναχῶν ἤ τῶν κληρικῶν. Ἡ πρόσκληση τοῦ Θεοῦ «υἱέ μου, δός μοι σήν καρδίαν», δέν ἀπευθύνεται σέ λίγους μόνο ἀνθρώπους, γιατίἐάν ἀπευθυνόταν μόνο σέ αὐτούς ὁ Θεός θά ἦταν ἄδικος καί θά μεροληπτοῦσε καί δέν θά ἔδιδε σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους τίς ἴδιες εὐκαιρίες. Ἄλλωστε καί ὁ λόγος του καί οἱ ἐντολές του δέν ἀφοροῦν μόνο κάποιους, ἀλλά ὅλους ἐκείνους πού τόν πιστεύουν καί θέλουν νά βρίσκονται κοντά του.
Ὁ ὅσιος Δαβίδ ἔζησε καί μέσα στόν κόσμο καί μαζί μέ τόν κόσμο καί τούς ἀνθρώπους, καθώς πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι πού τόν ἐπισκεπτόταν γιά νάἀκούσουν τίς συμβουλές του καί νά πάρουν τήν εὐλογία του, ὅπου καί ἐάν μόνασε. Ἀλλά ὁ ὅσιος δέν ἄφησε τήν ψυχή του νά προσκολληθεῖ στόν κόσμο. Δέν ἄφησε τήν ψυχή του νά δεσμευθεῖ ἀπό τόν κόσμο καί τίς ἐπιδιώξεις του, γιατί γνώριζε τόν λόγο τοῦ Κυρίου ὅτι «ἑνός ἐστί χρεία», καί αὐτό τό ἕνα εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ἡ ὁποίαἐπιτυγχάνεται μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι στραμμένος ἀποκλειστικά στά ἐγκόσμια πράγματα, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι ἀποκλειστικά ἀφοσιωμένος στίς κοσμικές ἐπιδιώξεις του.
Καί αὐτό εἶναι κάτι πού ἰσχύει γιά ὅλους μας. Ὁ Θεός γνωρίζει ὅτιἔχουμε καί ἀνθρώπινες ἀνάγκες καί ἀνθρώπινες φιλοδοξίες καί δέν τίςἀπαγορεύει ἀλλά οὔτε καί τίς καταδικάζει. Ζητᾶ ὅμως ἀπό ἐμᾶς πού τόν πιστεύουμε καί τόν ἀγαποῦμε νά μήν γίνονται αὐτές οἱ ἐπιδιώξεις μας, αὐτές οἱ προσπάθειές μας γιά νά ἀποκτήσουμε τά ὑλικά ἀγαθά πού θά μᾶς χαρίσουν μία ἄνετη ζωή, γιά νά κερδίσουμε τήν ἐκτίμηση τῶν συνανθρώπων μας καί νά διακριθοῦμε ἀποκτώντας τιμές καί δόξες κοσμικές, ἡπρώτη προτεραιότητα στή ζωή μας. Νά μήν γίνονται βαρίδια ὅλα αὐτά πού θά μᾶς κρατοῦν στή γῆ, πού θά σκοτίζουν τόν νοῦ μας, πού θάἀπασχολοῦν τή σκέψη μας, πού θά γεμίζουν τήν ψυχή μας, ὥστε νά μήνὑπάρχει χῶρος γιά τόν Θεό, νά μήν ὑπάρχει χῶρος γιά τήν ἀγάπη του, νά μήν ὑπάρχει χρόνος νά ἀφιερώνουμε στόν Θεό καί νά ἀπολαμβάνουμε τή χαρά τῆς παρουσίας του στήν ψυχή μας.
Καί ὅταν ὁ Θεός εἶναι παρών στή ζωή μας καί ὅταν ἡ σκέψη μας εἶναι στραμμένη πρός τήν ἀγάπη του, τότε εὐκολότερα θά μποροῦμε νά βαδίσουμε καί ἐμεῖς τόν δρόμο τῶν ἐντολῶν του, χωρίς νά ἐπηρεαζόμεθα οὔτε ἀπό τίς σειρῆνες οὔτε ἀπό τούς πειρασμούς τοῦ κόσμου.
Ἄς μιμηθοῦμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς τό παράδειγμα τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Δαβίδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ καί ἄς μήν ἐπιτρέπουμε στίς κοσμικές φροντίδες καί μέριμνες καί στίς ἀνθρώπινες ἐπιδιώξεις μας νά μᾶςἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό, ἀλλά ἄς ἀγωνιζόμεθα νά ἔχουμε πάντοτε τόν νοῦ μας καί τήν καρδιά μας προσκολλημένη σέ αὐτόν, ὥστε νά ἔχουμε τή χάρη του καί νά προοδεύουμε πνευματικά γιά νά ἀξιωθοῦμε, διά πρεσβειῶν τοῦ ὁσίου Δαβίδ, τῆς αἰωνίου ζωῆς καί σωτηρίας. Αὐτῆς τῆς ζωῆς πού καί ἐκεῖνος ἀπολαμβάνει, καί ὅλοι οἱ ἅγιοι καί ὁ ἅγιος Δημήτριος, οἱ ὁποῖοι μᾶς δίδουν πρότυπα προκειμένου νά βαδίσουμε καί ἐμεῖς, προκειμένου νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Θεό, προκειμένου νά προσπαθήσουμε νά μήν κυριευθοῦμε ἀπό ὅλες αὐτές τίς φιλοδοξίες καί τίς ἐπιδιώξεις γιά τάὑλικά ἀγαθά, ἀλλά νά ἔχουμε πάντα κατά νοῦν ὅτι «ἑνός ἐστί χρεία», καί αὐτό τό ἕνα εἶναι ἡ ψυχή μας.
Τί λέγει ὁ Κύριος; Ἐάν τόν κόσμο ὅλο τόν κερδίσουμε καί ζημιωθοῦμε τήν ψυχή μας, δέν κάναμε τίποτε, δέν κερδίσαμε τίποτε. Διότι ὅλα αὐτά τάὁποῖα θά κερδίσουμε σέ αὐτή τή ζωή, θά μείνουν ἐδῶ. Ποιός τά πῆρε μαζί του; Ποιός ἔφυγε ἀπό αὐτή τή ζωή καί πῆρε εἴτε τή δόξα εἴτε τά πλούτη εἴτε ἀκόμη καί τήν ὀμορφιά; Ὅλα μένουν πίσω. Ἕνα μᾶς συνοδεύει: ἡκαθαρή ζωή μας, ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν καί ἡ ἀγάπη μας γιά τόν Θεό. Γιατί; Γιατί, ἀδελφοί μου, τόν Θεό τόν ἀγαποῦμε ὄχι ἐδῶ μόνο. Θά συνεχίσουμε καί στήν ἄλλη ζωή νά ζοῦμε αἰώνια, ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει οὔτε πόνος, οὔτε θλίψη, οὔτε στεναγμός, ἀλλά ζωή αἰώνιος, ἀτελεύτητος. Εἶναι ὅμως ὡραῖο γιά λίγα πράγματα πρόσκαιρα, γιατί κανείς μας δέν ξέρει πόσα χρόνια θά ζήσουμε, γι᾽ αὐτά τά ὁποῖα κουραζόμεθα νάἀποκτήσουμε καί νά ἀφήσουμε στά παιδιά μας, καί καλά κάνουμε, νά τήν στερηθοῦμε; Ὅλα αὐτά νά μήν μᾶς κρατήσουν κάτω σάν βαρίδια, ὅπως εἶπα καί προηγουμένως, ἀλλά νά μᾶς ἀφήσουν νά ἀνέλθουμε πνευματικά καί νά ζήσουμε μαζί μέ τόν Θεό καί σέ αὐτή τή ζωή ἀλλά καί στήν ἄλλη.Ἀμήν.
