Μητρόπολη Βεροίας: Μνημόσυνο για τα θύματα της Γενοκτονίας των Ποντίων
Την Κυριακή 16 Μαΐου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Ναούσης.
Στο τέλος τελέστηκε μνημόσυνο για τα θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, παρουσία του Υφυπουργού Οικονομικών κ. Απόστολου Βεσυρόπουλου, των Βουλευτών Ημαθίας κ. Αναστασίου Μπαρτζώκα, κ. Λαζάρου Τσαβδαρίδη και κ. Φρόσως Καρασαρλίδου, του Αντιπεριφερειάρχη Ημαθίας κ. Κωνσταντίνου Καλαϊτζίδη, του Δημάρχου Ναούσης κ. Νικόλα Καρανικόλα και των λοιπών τοπικών πολιτικών αρχών καθώς και με την συμμετοχή της Ευξείνου Λέσχη Ναούσης και άλλων πολιτιστικών συλλόγων και σωματείων.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μή ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον; ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν».
Στόν τάφο τοῦ Χριστοῦ μᾶς μετέφερε τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα· ἐκεῖ ὅπου ὁ Ἰωσήφ μέ τόν Νικόδημο, τούς ὁποίους τιμοῦμε σήμερα, Κυριακή τρίτη ἀπό τοῦ Πάσχα, μαζί μέ τίς Μυροφόρες γυναῖκες, εἶχαν εὐλαβικά τοποθετήσει τό νεκρό σῶμα τοῦ Διδασκάλου τους. Δέν μᾶς μετέφερε ὅμως γιά νά θρηνήσουμε μαζί μέ τίς μαθήτριες τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά γιά νά ζήσουμε καί ἐμεῖς τή χαρά τῆς Ἀναστάσεώς του, γιά νά ζήσουμε τό θαῦμα τό ὁποῖο μέσα στή νύκτα τοῦ φόβου καί τῆς ἀπογνώσεως, μέσα στό σκοτάδι τῆς θλίψεως καί τοῦ πόνου, ἄλλαξε τή ροή τῆς ἱστορίας καί μετέβαλε τήν πορεία τοῦ κόσμου.
Πρίν ἀπό τρεῖς ἡμέρες ἡ κατάσταση φαινόταν ζοφερή. Ὁ Ἰησοῦς πού εἶχαν πιστεύσει καί εἶχαν ἀκολουθήσει, ὁ Ἰησοῦς πού εἶχε κάνει τόσα θαύματα καί εἶχε ἀναστήσει νεκρούς, ἔκειτο ὁ ἴδιος νεκρός, ἄπνους, σχεδόν μόνος καί ἐγκαταλελειμένος ἀπό τούς ἀνθρώπους τούς ὁποίους εὐεργέτησε. Κανείς ἄλλος δέν εἶχε τολμήσει νά ζητήσει τό σῶμα του, ἐκτός ἀπό τόν Ἰωσήφ. Κανείς ἄλλος δέν εἶχε ἐνδιαφερθεῖ νά φέρει τά ἀπαραίτητα γιά τήν ταφή του ἀρώματα, ἐκτός ἀπό τόν Νικόδημο. Κανείς ἄλλος δέν εἶχε φροντίσει νά μάθει ποῦ θά ταφεῖ, ἐκτός ἀπό τίς Μυροφόρες γυναῖκες.
Καί ὅμως σήμερα τά πάντα ἀλλάζουν. Ὁ ἐσταυρωμένος Ἰησοῦς δέν χρειαζόταν τή βοήθεια τῶν ἀνθρώπων γιά νά ἀναστηθεῖ. Δέν χρειαζόταν χρόνο γιά νά σώσει «παγγενεί» τόν Ἀδάμ καί νά λυτρώσει τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας. Δέν χρειαζόταν βοήθεια γιά νά ἐξέλθει ἀπό τό μνημεῖο ἀναστημένος καί θριαμβευτής.
Ὁ ἄγγελος, τόν ὁποῖο συναντοῦν οἱ Μυροφόρες γυναῖκες τό πρωί τῆς μιᾶς τῶν Σαββάτων στό μνῆμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι μάρτυρας τοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως. Εἶναι ἐκεῖνος πού ἐξηγεῖ στίς μαθήτριες τοῦ Κυρίου τό θαῦμα, γιά νά μήν ἐκπλαγοῦν, γιά νά μήν τρομάξουν, ἀλλά γιά νά τό πιστεύσουν, γιά νά πιστεύσουν ὅτι τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως εἶναι αὐτό πού ἀλλάζει τά πάντα, πού καινοποιεῖ τόν κόσμο, πού ἀνιστᾶ τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού θά τό πιστεύσουν καί θά θελήσουν νά τό ζήσουν.
Εἴκοσι αἰῶνες τώρα, πού οἱ ἄνθρωποι ζοῦμε μέσα στό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως, ἔχουμε πολλές εὐκαιρίες νά διαπιστώσουμε τήν ἐπίδραση της στόν κόσμο καί στή ζωή μας. Γιατί ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ ἀπόδειξη ὅτι ὁ Χριστός ἔχει τή δύναμη νά ἐπεμβαίνει καθοριστικά στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου καί νά μεταβάλλει καί τίς πιό δυσοίωνες συνθῆκες καί καταστάσεις. Ἔχει τή δύναμη νά διώχνει τόν φόβο καί νά φέρνει τήν χαρά καί τήν αἰσιοδοξία. Τήν χαρά καί τήν αἰσιοδοξία πού δίνει ἡ προοπτική μιᾶς νέας ζωῆς «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», πού δέν αἰθεροβατεῖ, ἀλλά στηρίζεται στό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως καί στή δύναμη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου νά ἀλλάξει τόν κόσμο καί νά ἀνατρέψει τίς συνθῆκες καί τίς καταστάσεις πού ἐπικρατοῦν.
Αὐτή ἡ πραγματικότητα κάνει ὅσους πιστεύουμε στόν Ἀναστάντα Χριστό νά μήν ἀπογοητευόμεθα καί νά μή φοβούμεθα ἀκόμη καί στίς πιό δύσκολες συνθῆκες, γιατί γνωρίζουμε ὅτι σέ ὅλα τά γεγονότα τῆς ζωῆς μας καί τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου τήν τελευταία λέξη τήν ἔχει ὁ Χριστός.
Ἡ πίστη στόν Ἀναστάντα Χριστό ἦταν αὐτή στήν ὁποία βασίστηκε ὄχι μόνο ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση τοῦ 1821, πού τιμοῦμε φέτος, οὔτε μόνο ἡ θυσία τῶν Ναουσαίων πού ἑορτάσαμε πανηγυρικά τήν περασμένη Κυριακή, ἀλλά καί ἡ καρτερία καί ἡ δύναμη μέ τήν ὁποία οἱ πατέρες καί οἱ πρόγονοί μας στόν Πόντο ἄντεξαν τίς φρικτές συνέπειες τοῦ σχεδίου τῆς γενοκτονίας, ὑπέμειναν ἐξορίες, βασανιστήρια, μαρτύρια καί ἐν τέλει τόν ξερριζωμό ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες, ἀπό ἐκεῖ ὅπου ὁ Ἑλληνισμός ἄκμαζε τρεῖς χιλιάδες χρόνια, γιά νά πάρουν τόν δρόμο τῆς προσφυγιᾶς.
Κάθε ἄλλος λαός θά εἶχε ὑποκύψει στά δεινά, ὅμως ὁ Ποντιακός Ἑλληνισμός ἄντεξε καί παρότι ἀδικημένος, ταλαιπωρημένος, κατατρεγμένος κατόρθωσε μέ τήν πίστη στόν Ἀναστάντα Κύριο νά σταθεῖ ὄρθιος, νά διατηρήσει τήν παράδοση καί τόν πολιτισμό του, νά ἀγωνίζεται γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν δικαίων του καί νά πιστεύει ἀκράδαντα ὅτι τίποτε δέν μπορεῖ νά χαθεῖ γιά ὅποιον πιστεύει στή δύναμη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.
Αὐτή τή δύναμη ἔχει ἀνάγκη ὁ κάθε ἄνθρωπος, καί αὐτή ἡ δύναμη εἶναι τό μήνυμα τῆς σημερινῆς ἡμέρας, πού μαζί μέ τίς Μυροφόρες γυναῖκες καί τούς κεκρυμμένους μαθητές τοῦ Χριστοῦ, τόν Ἰωσήφ καί τόν Νικόδημο, τιμοῦμε καί τούς πατέρες μας, τά θύματα τῆς γενοκτονίας τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, πού μέ τόν δικό τους τρόπο καλοῦν καί ἐμᾶς νά ἀντλήσουμε ἀπό τή δύναμη τῆς Ἀναστάσεως γιά νά ἀντιπαλαίσουμε ὅλες τίς δυσκολίες τῆς ἐποχῆς μας καί νά συνεχίσουμε νά ἀγωνιζόμεθα μέ τήν πίστη, τήν ἐλπίδα καί τήν αἰσιοδοξία πού μᾶς χαρίζει ὁ Ἀναστημένος Χριστός, μέ τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα πού ἀγωνίσθηκαν καί οἱ πατέρες μας.
Ἄς ἀκούσουμε τό μήνυμα αὐτό καί ἄς ἀντλήσουμε δύναμη ἀπό τή δύναμη τῆς πίστεως στόν Χριστό γιά νά συνεχίσουμε τή ζωή καί τόν ἀγώνα μας.
Σήμερα πού ἑορτάζουμε τούς δύο αὐτούς ἐκλεκτούς Ἰουδαίους, τόν Ἰωσήφ καί τόν Νικόδημο, ὁ ὁποῖος ἦταν βουλευτής, ἑορτάζουν καί οἱ βουλευτές μας. Ἑορτάζουν, διότι ἦταν αὐτός ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά μήν ἦταν σάν τούς μαθητές τοῦ Κυρίου ἤ νά μήν τόν ἀκολουθοῦσε παντοῦ, ὅπως τόν ἀκολουθοῦσαν ἐκεῖνοι, ἀλλά ἦταν, θά ἔλεγα, πιό πιστός ἀπό αὐτούς, διότι εἶχε τό θάρρος μέσα σέ ἐκεῖνον τόν κυκεώνα τῆς σταυρώσεως νά πάει, ὅταν ἐκοιμήθη ὁ Κύριος ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί νά ζητήσει τό Σῶμα του, νά τό ἀλείψει μέ μύρα καί νά τό θάψει μαζί μέ τόν Ἰωσήφ. Εὔχομαι αὐτή τήν πίστη ἀλλά καί τήν τόλμη πού εἶχε ὁ βουλευτής αὐτός, νά τήν ἔχετε καί σεῖς μέσα στή Βουλή καί πάντοτε νά εἶστε ὑπέρ τῶν δικαίων τῆς Μακεδονίας καί τῆς πατρίδος μας.
