Μητρόπολη Βεροίας: Θυρανοίξια του πρώτου Παρεκκλησίου του Οσίου Γερασίμου

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, τέλεσε τα Θυρανοίξια του πρώτου Παρεκκλησίου προς τιμήν του Νέου Αγίου της Εκκλησίας μας, Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου και της Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης, στη σκήτη της οποίας ασκήτευσε ο νέος Άγιος.

Πλήθος ευσεβών Ναουσαίων και ευλαβών πιστών από την ευρύτερη περιοχή, Αγιορείτες Πατέρες και πνευματικά τέκνα του Οσίου Γερασίμου προσήλθαν για να ζητήσουν τη χάρη και τη βοήθεια των Αγίων και να προσκυνήσουν στο Ιερό Παρεκκλήσιο, το οποίο βρίσκεται εντός του Ιερού Ναού και θα καλύψει ανάγκες της Ενορίας.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων κατά την ομιλία του, εμφανώς συγκινημένος, αναφέρθηκε στη ζωή και στον βίο του πνευματικού του πατρός και νέου Αγίου της Εκκλησίας μας, Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου του Υμνογράφου, ενώ δεν παρέλειψε να συγχαρεί τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού, Γραμματέα της Ιεράς Μητροπόλεως μας και Αρχιερατικό Επίτροπο Ειρηνουπόλεως Αρχιμ. Αρσένιο Χαλδαιόπουλο και τους συνεργάτες του, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Ὑμεῖς ἐστέ ναός Θεοῦ ζῶντος, καθώς εἶπεν ὁ Θεός ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καί ἐμπεριπατήσω».

Μία διαβεβαίωση μᾶς ἔδωσε μέ τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκ­κλη­σίας, πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος. Μία διαβεβαίωση, ἡ ὁποία δέν χωρᾶ καμία ἀμφισβήτηση, ὄχι μόνο γιατί εἶναι «πιστός ὁ λόγος» ἐκείνου ὁ ὁποῖος μᾶς διαβεβαιώ­νει, ἀλλά καί γιατί ἡ διαβεβαίωσή του ἔχει καί τή σφραγίδα τοῦ λό­γου τοῦ Θεοῦ.

Τί μᾶς διαβεβαιώνει ὅμως ὁ μέγας ἀπόστολος;

Μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι εἴμαστε ναός τοῦ ζῶντος Θεοῦ. «Ὑμεῖς ἐστέ ναός Θεοῦ ζῶντος», λέγει. Ναός εἶναι ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ καί ἐμεῖς δέν εἴμαστε οἶκος ἑνός ὁποιου­δή­ποτε Θεοῦ, δέν εἴμαστε οἶκος κά­ποιου ψεύτικου θεοῦ, σάν αὐτούς πού πίστευαν οἱ εἰδωλολάτρες συμπολίτες τῶν χριστιανῶν τῆς Κορίνθου, πρός τούς ὁποίους ἀπευ­θύνεται ὁ ἀπόστολος, ἀλλά ναός τοῦ ζῶντος Θεοῦ.

Εἶστε ναός, γράφει ὁ ἀπόστολος, τοῦ Θεοῦ πού ὑπάρχει, πού εἶναι ζωντανός, καί κατά συνέπεια ἀλη­θι­νός, καί δέν ἔχει καμία σχέση μέ τά ἄψυχα καί ἄλογα ὄντα ἤ τά φα­νταστικά πρόσωπα, τά ὁποῖα τιμοῦ­σαν οἱ ἐθνικοί ὡς θεούς.

Ἄς σκεφθοῦμε γιά λίγο τή δια­φορά. Στούς ναούς τῶν εἰδώλων οἱ πιστοί οὔτε κάν εἰσερχόταν, προσέ­φεραν τίς θυσίες τους στούς ψεύ­τικους θεούς ἔξω ἀπό τούς ναούς τους. Ἀντίθετα, ὅσοι πίστευαν καί πιστεύουν στόν Χριστό, ὄχι μόνο εἶχαν καί ἔχουν τή δυνατότητα νά εἰσέρχονται στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ, στόν ναό, νά τόν λατρεύουν «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» καί νά αἰσθάνονται τήν παρουσία του, ἀλλά καί εἶχαν καί ἔχουν τή δυνα­τό­τητα νά γίνονται καί οἱ ἴδιοι «οἶκος τοῦ Θεοῦ», νά γίνονται «ναός τοῦ Θεοῦ», καί νά ἔχουν τόν Θεό ἔνοικο τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώ­ματός τους.

Καί αὐτό εἶναι μία πραγματικότη­τα, διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, τόν ὁποῖο ἐπα­ναλαμβάνει ὁ οὐρανοβάμων Παῦ­λος, εἶναι ἀδιάψευστος. Kαί τί λέγει ὁ Θεός; «Ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καί ἐμπεριπατήσω». Θά κατοικήσω μέσα τους καί θά περιπατήσω καί δέν θά ἀφήσω τίποτε μακριά ἀπό τήν παρουσία καί τή χάρη μου.

Πόσο μεγάλη εἶναι αὐτή ἡ τιμή πού μᾶς κάνει ὁ Θεός καί δη­μι­ουρ­γός μας νά ἐνοικεῖ μέσα στό χοϊκό σῶμα μας καί στήν ψυχή μας! Ἀλλά καί πόσο θά πρέπει νά προσέχουμε καί ἐμεῖς τή ζωή μας καί τήν ἀναστροφή μας, ὥστε νά εὐαρεστεῖται νά ἐνοικεῖ μέσα μας ὁ Θεός. Διότι δέν θά πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι ὁ Θεός δέν μπορεῖ νά συνυ­πάρχει στήν ψυχή καί στό σῶμα μας μαζί μέ τήν ἁμαρτία καί τήν ἀκαθαρσία πού αὐτή δημιουργεῖ, γι᾽ αὐτό καί μᾶς καλεῖ, ὅπως ἀκού­σαμε στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό κάθε τι πού δέν ἔχει σχέση μέ Αὐτόν, νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό ὁτιδή­ποτε ρυπαίνει τήν ψυχή μας.

Βεβαίως ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς δέν εἶναι κάτι πού ἐπιτυγχάνεται εὔκολα, καθώς ζοῦμε μέσα σέ ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο πλεονάζει ἡ ἁμαρτία, ἀλλά καί ὁ πονηρός προσπαθεῖ νά μᾶς ὠθήσει καί νά μᾶς παρασύρει σέ αὐτήν, προκειμέ­νου νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό. Χρειάζεται ἀγώνας καί προ­σπά­θεια διαρκής, γιά νά ἀποφεύ­γουμε τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ καί νά μήν πέφτουμε στήν ἁμαρτία. Χρειάζεται ὅμως καί μετάνοια, ὅποτε αὐτό συμβαίνει, καί κάθαρ­ση τῆς ψυχῆς μας στό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καί συμμε­τοχή μας στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, διά τοῦ ὁποίου ἐνοι­κεῖ στήν κεκαθαρμένη ψυχή μας ὁ Χριστός.

Ἔτσι ἀγωνίσθηκε καί ἔτσι ἔζησε τή ζωή του καί ὁ νέος ὅσιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνο­γράφος, ὁ Μικραγιαννανίτης, ὁ ὁποῖος ἀκολούθησε ἀπό τῆς νεότητός του τήν προτροπή τοῦ Θεοῦ, πού ἀκούσαμε νά ἐπα­ναλαμβάνει σήμερα στό ἀποστο­λικό ἀνάγνωσμα ὁ μέγας ἀπόστο­λος Παῦλος, καί ἀπομακρύνθηκε ἀπό τόν κόσμο καί τήν ἁμαρτία του, ἀγωνιζόμενος σκληρά καί ἀδιά­λειπτα στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄν­νης γιά νά καταστήσει τόν ἑαυτό του «ναόν Θεοῦ ζῶντος». Καί τό ἐπέτυχε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀποδεικνύεται ὄχι μόνο ἀπό τίς οὐράνιες ἀποκαλύψεις τίς ὁποῖες ἀξιώθηκε νά ζήσει, ἀλλά καί ἀπό τό μέγα χάρισμα τῆς ὑμνογραφίας τό ὁποῖο ἔλαβε καί διά τοῦ ὁποίου ὕμνησε καί τίμησε χιλιάδες ἁγίους. Διότι οἱ ὕμνοι τούς ὁποίους συνέ­θεσε ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνο­γρά­φος ἦταν θεσπέσιοι, θεόπνευστοι καί ὁ κά­λα­μός του θεοκίνητος, καί ὅλα ὅσα ἔγραφε ἦταν προϊόν τῆς ἐνοικού­σης στήν ψυχή του θείας χάριτος, ἡ ὁποία καί τόν κατέστησε μυστική σάλπιγγα τοῦ Παναγίου Πνεύμα­τος καί κινύρα πολύφθογγο τοῦ θείου Λόγου, καί τόν ἀνέδειξε θεία παρεμβολή στόν κόσμο μας, ἐφό­σον καθ᾽ ὅλη τή ζωή του ὑπῆρξε ναός τοῦ ζῶντος Θεοῦ.

Τιμώντας ἡ ἐνορία σας καί ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη τόν νέο ὅσιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ὅσιο Γεράσιμο τόν Ὑμνογράφο, θέλησε νά ἀφιε­ρώσει ἕνα παρεκκλήσιο στόν νέο αὐτόν ὅσιο τῆς Ἐκκλησίας μας καί στή μητέρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου, τῆς προστάτιδος τῆς ἐνορίας σας, στήν ἁγία Θεοπρομήτορα Ἄν­να, στήν ἔφορο τῆς Σκήτης, στήν ὁποία ἐμόνασε ὁ ὅσιος Γεράσιμος ἐπί 70 χρόνια, στή Μικρή Ἁγία Ἄννα. Τά θυρανοίξια αὐτοῦ τοῦ παρεκκλησίου θά τελέσουμε μετά τή θεία Λειτουργία καί ἔτσι θά ἔχετε στό ἑξῆς μαζί μέ τή χάρη τῆς Παναγίας μας καί τήν εὐλογία τῆς Ἁγίας Ἄννης καί τοῦ ὁσίου Γερα­σί­μου, μαζί μέ τή χάρη τοῦ ἁγίου Θεοφάνους καί τῶν ἁγίων Ναουσαίων Νεομαρτύρων, καί θά ἔχετε τή δυνατότητα νά ἐπικαλεῖσθε καθημερινά τήν πρεσβεία καί τή μεσιτεία τους.