Το εσπέρας της Τρίτης, 6ης Αυγούστου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στη Μεγάλη Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Όπως κάθε Τρίτη απόγευμα στην Ιερά Ακολουθία τέθηκαν σε προσκύνηση τα χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα του Θαυματουργού Αγίου Λουκά, ενώ πλήθος κόσμου προσήλθε από την ευρύτερη περιοχή για να ζητήσει τη χάρη και την ευλογία του Αγίου Λουκά και να τον ευχαριστήσει για τα πολυάριθμα θαύματα που επιτελεί καθημερινά.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Φῶς ἡ τεκοῦσα, Θεοτόκε, … φωταγώγησον σύ, φωτός οὖσα δοχεῖον».
Ἑορτάσαμε σήμερα τή μεγάλη δεσποτική ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μας. Ἑορτάσαμε αὐτό τό μέγα θαῦμα τοῦ Κυρίου χάριν τῶν μαθητῶν του, νά τούς ἐπιτρέψει νά δοῦν γιά λίγο τήν αἴγλη τοῦ θείου προσώπου του.
Ὁ Χριστός, γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἔκανε κατά τή διάρκεια τῆς δημόσιας ζωῆς του ἀμέτρητα θαύματα. Θεράπευσε ἀσθενεῖς, ἀνέστησε νεκρούς, χόρτασε τούς ἀνθρώπους, ἐξέβαλε δαιμόνια μέ ἕνα καί μόνο λόγο του, μέ ἕνα καί μόνο ἄγγιγμά του. Ὅλα αὐτά δέν ἦταν ὅμως ἀρκετά γιά τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τόν ζήλευαν καί δέν ἤθελαν νά παραδεχθοῦν ὅτι ἦταν ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου, τόν ὁποῖο αἰῶνες ἀνέμεναν οἱ ἄνθρωποι.
Γι᾽ αὐτό καί σέ ὅλα αὐτά τά θαύματα πού ἔκανε ὁ Χριστός, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, προσέθεσε καί τό μέγα θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεώς του στό ὄρος Θαβώρ.
Σ᾽ αὐτόν, πού ἔλαμψε μέ ἕνα ἐκθαμβωτικό θεῖο φῶς ἐμφανίστηκαν οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Μωυσῆς καί ὁ Ἠλίας, καί προσκύνησαν τόν δημιουργό τοῦ νόμου. Μέ φόβο καί τρόμο ἔβλεπαν τό θαυμαστό αὐτό θέαμα οἱ ἐκλεκτοί ἀπόστολοι, ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης, ἐνῶ ἀπό τή νεφέλη πού τούς σκέπαζε ἀκούστηκε ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ «Οὗτος ἐστίν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα, αὐτοῦ ἀκούεται».
Στό θαῦμα αὐτό τῆς θείας Μεταμορφώσεως ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος δέν εἶναι παροῦσα. Τό ἔχει ζήσει ὅμως, θά μπορούσαμε νά ποῦμε, κατ᾽ ἰδίαν.
Ἔζησε γιά ἀρκετά χρόνια μέσα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἐκεῖ ὅπου φυλασσόταν οἱ θεοχάρακτες πλάκες τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί τό θεόσδοτο μάννα, καί ἀνέβηκε στό δικό της Θαβώρ, ὅταν τήν ἐπισκέφθηκε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, γιά νά τῆς ἀναγγείλει τήν ἐπιλογή τοῦ Θεοῦ στό πρόσωπό της.
Ὁ λόγος τοῦ ἀρχαγγέλου πρός τήν Κόρη τῆς Ναζαρέτ ἐξέφραζε τή φωνή τοῦ Θεοῦ, ὅπως τήν ἄκουσαν μέσα ἀπό τήν νεφέλη οἱ μαθητές του στό ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως, καί τή διαβεβαίωνε γιά τήν ταυτότητα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ πού θά κυοφοροῦσε στά σπλάγχνα της ἐκ Πνεύματος Ἁγίου.
Οἱ δικοί της λόγοι, «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου», ἦταν ἡ ἀπάντησή της στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ στό ὄρος Θαβώρ «Αὐτοῦ ἀκούετε».
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶδε τή λάμψη τοῦ θείου προσώπου τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, πού εἶδαν οἱ μαθητές του στό Θαβώρ, ἀπό τή στιγμή πού κράτησε στή μητρική της ἀγκάλη τόν Κύριό μας, τό Φῶς τοῦ κόσμου.
Αὐτή τήν ἰδιότητά της, ἄλλωστε, ἐπικαλεῖται ὁ ἱερός ποιητής τοῦ Μεγάλου Παρακλητικοῦ κανόνος γιά νά ζητήσει καί γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά καί γιά ὅλους ἐμᾶς πού τόν ψάλαμε ἀπόψε μέ κατάνυξη καί συγκίνηση ἐδῶ στόν ναό τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, τοῦ ἰατροῦ καί θαυματουργοῦ, καί ἐνώπιον τῶν ἱερῶν εἰκόνων τῆς Παναγίας τῆς Τριχερούσας καί τῆς Παναγίας τῆς Γοργοεπηκόου, νά φωταγωγήσει καί τίς δικές μας ψυχές.
«Φῶς ἡ τεκοῦσα, Θεοτόκε, … φωταγώγησον σύ φωτός οὖσα δοχεῖον».
Δοχεῖο θείου φωτός ἡ Κυρία Θεοτόκος καί ἐμεῖς τῆς ζητοῦμε καί τήν παρακαλοῦμε ἀπό τήν πλησμονή τοῦ φωτός πού διέθετε ὅσο ζοῦσε στή γῆ ἀλλά καί ἀπό τήν πλησμονή τοῦ φωτός πού ἀπολαμβάνει πλησίον τοῦ Υἱοῦ της στόν οὐρανό, νά φωτίσει καί τίς δικές μας ψυχές πού ἔχουν σκοτισθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία. Γιατί κάθε ἁμαρτία, μικρότερη ἤ μεγαλύτερη, δημιουργεῖ μία σκιά στήν ψυχή μας καί ἀποδιώκει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, καθώς μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό Αὐτόν.
Καί ἔχουμε ἀνάγκη τό φῶς, γιατί διαφορετικά, περπατώντας στό σκοτάδι, κινδυνεύουμε νά πέσουμε στίς παγίδες τοῦ πονηροῦ καί νά ἀπομακρυνθοῦμε περισσότερο ἀπό τόν Θεό. Χωρίς τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι δυνατόν νά βροῦμε τήν ἔξοδο ἀπό τό σκοτάδι μας καί τόν δρόμο πρός τόν Χριστό, γιατί χωρίς τή δική του βοήθεια δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτε. «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν», μᾶς λέγει ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας.
Γι᾽ αὐτό καί παρακαλέσαμε ἀπόψε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο νά μᾶς φωτίσει μέ τό φῶς τοῦ Υἱοῦ της, γιά νά μποροῦμε νά βαδίζουμε καί ἐμεῖς τόν δρόμο τῶν ἐντολῶν του, γιά νά μποροῦμε νά εἴμεθα καί ἐμεῖς «τέκνα φωτός», ἀκολουθώντας τίς ἐντολές του, ὅπως καί ὁ Θεός μᾶς ζητᾶ, ἀλλά καί ὅπως ἡ Παναγία μητέρα μας μᾶς συστήνει.
Ἄς μήν παραλείπουμε, λοιπόν, ὄχι μόνο αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου, ἀλλά πάντοτε, σέ ὅλη μας τή ζωή, νά ζητοῦμε ἀπό τήν Κυρία Θεοτόκο νά μᾶς χαρίζει τό φῶς πού θά φωτίζει τήν ψυχή μας ἀλλά καί ἄς ἀγωνιζόμεθα νά τό διατηροῦμε καί νά μεταδίδουμε στούς ἀνθρώπους γύρω μας.