Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση ιερό άμφιο του Οσίου Ιακώβου του Τσαλίκη, το οποίο μεταφέρθηκε με την ευλογία του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ Ευβοίας, ο οποίος και κατάγεται από το χωριό Άμμος.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
Στή χορεία τῶν συγχρόνων ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας συγκαταριθμεῖται καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Τσαλίκης, ὁ ἐν Εὐβοίᾳ ἀσκήσας.
Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος εἶναι ὄντως σύγχρονός μας, γιατί γεννήθηκε τό 1920 στό Λιβίσι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί ἦλθε πρόσφυγας, δύο ἐτῶν, στήν Εὔβοια, ὅπου καί μεγάλωσε, καί στή συνέχεια, ἀφοῦ μόνασε γιά σαράντα χρόνια στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Δαβίδ τοῦ Γέροντος, στήν Εὔβοια, ἐκοιμήθη τό 1991.
Ἑκατοντάδες καί χιλιάδες εἶναι οἱ ἄνθρωποι πού τόν γνώρισαν, πού συνδέθηκαν μαζί του πνευματικά, πού τόν συμβουλεύθηκαν, πού τόν ἐπισκέφθηκαν, πού πῆραν τήν εὐχή του καί πού μαρτυροῦν γιά τό μεγάλο διορατικό καί προορατικό χάρισμα πού διέθετε ἀλλά καί τήν ἁγιότητα τῆς ζωῆς του.
Γι᾽ αὐτό καί τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο τόν κατέταξε πρό διετίας μεταξύ τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐπιβεβαιώνοντας ἐπίσημα τό κοινό αἴσθημα τῶν πιστῶν καί τίς ἀναρίθμητες μαρτυρίες γιά τά θαύματα καί τά πνευματικά χαρίσματα τοῦ συγχρόνου μας αὐτοῦ ὁσίου.
Καί ὅλα αὐτά τά πνευματικά χαρίσματα, τά ὁποῖα ἔλαβε ἀπό τόν Θεό, δέν τά ἔλαβε τυχαῖα, δέν τά ἔλαβε «εἰς κενόν». Τά ἔλαβε, γιατί ἦταν ἄνθρωπος ἀφοσιωμένος στόν Θεό, ἁπλός καί ταπεινός, ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο. Εἶχε, δηλαδή, ὅλες ἐκεῖνες τίς προϋποθέσεις πού κάνουν τόν ἄνθρωπο εὐάρεστο στόν Θεό καί πού κάνουν τόν Θεό νά ἀναπαύεται σ᾽ αὐτόν.
Τά ἔλαβε, γιατί ὁ Θεός δίδει τά χαρίσματα καί τίς δωρεές του στούς ἀνθρώπους πού δέν τά χρησιμοποιοῦν γιά τή δική τους προβολή καί ἐπίδειξη ἀλλά γιά τήν ὠφέλεια τῶν ἀνθρώπων.
Τά ἔλαβε, γιατί ὁ Θεός τά δίδει σέ ὅσους ἐργάζονται μέ ζῆλο γιά τήν καλλιέργειά τους, σέ ὅσους ἐργάζονται γιά νά τά αὐξήσουν καί νά ἀξιοποιήσουν πρός δόξα τοῦ ὀνόματός του.
Μᾶς διαβεβαιώνει γι᾽ αὐτό ὁ Χριστός στήν παραβολή τῶν ταλάντων, ὅταν τόν βλέπουμε νά δίδει στόν δοῦλο πού εἶχε λάβει πέντε τάλαντα καί τά εἶχε διπλασιάσει καί τό ἕνα τάλαντο ἐκείνου ὁ ὁποῖος τό εἶχε θάψει στή γῆ καί δέν εἶχε ἐργασθεῖ γιά νά τό αὐξήσει.
Αὐτό συνέβη καί μέ τόν ἅγιο Ἰάκωβο, ὁ ὁποῖος, παρά τά πολλά προβλήματα ὑγείας πού ἀντιμετώπιζε, ἀσκεῖτο αὐστηρά καί συγχρόνως ἦταν πάντοτε πρόθυμος νά δέχεται τούς ἀνθρώπους πού ἤθελαν νά τόν δοῦν καί νά βοηθηθοῦν πνευματικά ἀπό αὐτόν, ἀξιοποιώντας μέ ἄριστο τρόπο τά χαρίσματα πού τοῦ εἶχε δώσει ὁ Θεός καί καθοδηγώντας τούς ἀνθρώπους στή σωτηρία.
Μέ τόν τρόπο αὐτό καί μέσω ὅσων λάμβαναν προσωπικά πεῖρα τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων τοῦ ἁγίου Ἰακώβου ἔδιδε ὁ ἅγιος τή μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο μας σέ μία ἐποχή ἀπιστίας καί ἁμαρτίας.
Καί αὐτός εἶναι ἴσως ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ὅλοι οἱ σύγχρονοι ἅγιοι, ὅλοι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἀνεγράφησαν τά τελευταῖα χρόνια ἀπό τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο στίς ἁγιολογικές δέλτους, ὅπως ὁ ἅγιος Παΐσιος, ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ ἅγιος Ἀμφιλόχιος τῆς Πάτμου, εἶχαν αὐτά τά «ἐμφανῆ», θά λέγαμε, πνευματικά χαρίσματα σέ μεγάλο βαθμό.
Τούς τά ἔδωσε, καί τά ἔδωσε καί στόν ἅγιο Ἰάκωβο, ὁ Θεός ὡς ἀνταμοιβή καί ἀνταπόδοση τῆς ἀσκήσεώς τους μέσα σέ ἕναν κόσμο πού ἔχει χάσει τήν ἐπαφή καί τήν ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό, καί πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι πού διερωτῶνται ἄν μπορεῖ νά ζήσει ὁ σημερινός ἄνθρωπος σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιο καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Τούς τά ἔδωσε ὡς ἀπάντηση καί σέ ὅλους ἐμᾶς πού διερωτώμεθα γι᾽ αὐτό, ἀλλά καί ζητοῦμε ἐμφανῆ σημεῖα γιά νά πιστεύσουμε· σέ ὅλους ἐκείνους πού πλησίαζαν τόν ἅγιο Ἰάκωβο καί σάν τόν ἀπόστολο Θωμᾶ, δέν ἀρκοῦντο στή διδασκαλία καί τή μαρτυρία γιά τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά ἤθελαν νά βάλουν τό δάκτυλο στόν «τύπο τῶν ἥλων».
Ἄν ὁ ἅγιος Ἰάκωβος τούς μιλοῦσε γιά τίς πνευματικές του ἐμπειρίες καί γιά τίς ἐπισκέψεις τῆς θείας χάριτος, δέν θά μποροῦσαν νά κατανοήσουν τί τούς ἔλεγε, γιατί εἶναι δύσκολο νά κατανοήσει κανείς κάτι τέτοιο, καί ἀκόμη θά μποροῦσαν νά τίς ἀμφισβητήσουν, ἐφόσον δέν ἦταν, θά λέγαμε, χειροπιαστές.
Ὅμως ὅλα αὐτά πού τούς ἔλεγε ἤ πού ἔκανε μέ τό προορατικό καί διορατικό του χάρισμα ὁ ἅγιος ἦταν ἁπτά, ἦταν κατανοητά γιά τόν καθένα, καί ἑπομένως ὁ καθένας μποροῦσε νά καταλάβει τή χάρη πού εἶχε ὁ ἅγιος, καί νά στηριχθεῖ πνευματικά.
Ἑορτάζοντας, λοιπόν, καί τιμώντας καί ἐμεῖς σήμερα τόν ἅγιο Ἰάκωβο τόν ἐν Εὐβοίᾳ, ἐδῶ στήν ἐνορία σας, στήν ἐνορία πού εἶχε καί ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς στήν ὁποία μόνασε ὁ ἅγιος, ἄς ἀξιοποιήσουμε τή δική του μαρτυρία γιά τή δική μας πνευματική ὠφέλεια. Ἄς παρακινηθοῦμε ἀπό τή δική του ὁσιακή ζωή, τήν πίστη, τήν ταπείνωση καί τήν ἁπλότητά του, καί ἄς προσπαθήσουμε νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά εὐαρεστήσουμε τόν Θεό καί νά λάβουμε καί ἐμεῖς τή χάρη, τήν ὁποία Ἐκεῖνος προσφέρει στούς ταπεινούς πού ἀκολουθοῦν στή ζωή τους τό θέλημά του.