Μνημόσυνο του Μακαριστού Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Β’
Επί τη ευκαιρία της συμπληρώσεως 17 ετών από την εις Κύριον εκδημίας του μακαριστού από Σάμου και Ικαρίας, Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος του Β΄ (09-07-2003), ετελέσθη το πρωί της 9ης Ιουλίου ε.έ., εις τον Ιερό Ναό του Πολιούχου της πόλεως των Θεσσαλονικέων, Αγίου Δημητρίου του Μεγαλομάρτυρος και Μυροβλύτου, το καθ΄ έτος Ιερό Μνημόσυνο και εν συνεχεία Αρχιερατικό Τρισάγιο επί του Μνήματος, το οποίο και ευρίσκεται εις τον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού.
Των Ιερών Ακολουθιών προέστη, κατόπιν σεπτής αδείας και ευλογίας του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολιτής Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννης, πλαισιούμενος από Ιερείς των δύο Μητροπόλεων, ενώ παρέστη συπροσευχόμενος εκ του Ιερού Βήματος ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμορίου κ.κ. Νικηφόρος, ο και Καθηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής των Βλατάδων, καθώς επίσης πνευματικά παιδιά και παλαιοί συνεργάτες, οι οποίοι με συγκίνηση προσήλθαν και προσευχήθηκαν υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας ψυχής του Μεγάλου Ιεράρχου που εκλέησε τον Επισκοπικό Θρόνο της Αποστολικής Μητροπόλεως της Θεσσαλονίκης επί 29 συναπτά έτη.
Ο Σεβασμιώτατος στην σύντομη ομιλία του αναφέρθηκε με συγκίνηση και θερμούς λόγους για την προσωπικότητα του αοιδίμου Ιεράρχου, τονίζοντας την μεγάλη του Πίστη και αγάπη για τα ιδανικά της Πατρίδος μας σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι «ο μακαριστός Μητροπολίτης Παντελεήμων ανήκει στις μορφές εκείνες που κατόρθωσαν στη ζωή τους να συνδυάσουν την μεγαλοπρέπεια και την απλότητα, το ταπεινό φρόνημα με την περήφανη στάση. Ήταν ο άνθρωπος που παρόλο που ζούσε ασκητικά, έβλεπες στο πρόσωπό του, πάντοτε μία μεγαλοπρεπή παρουσία, η οποία πίσω από το επιβλητικό και αγέρωχο ύφος του, έκρυβε μια αγνή ψυχή με απλότητα ενός μικρού παιδιού».
»Ιδιαιτέρως αγαπούσε την Παναγία μας και τους αγίους, τονίζοντας χαρακτηριστικά πάντοτε «ότι η ζωή των αγίων είναι η ζωή της Εκκλησίας και η ζωή της Εκκλησίας είναι η ζωή των αγίων». Και πράγματι αν ακολουθήσουμε αυτή την ρήση, τότε και εμείς θα ζούμε στην ατμόσφαιρα της ζωής των αγίων, και θα βιώνουμε τη θαυμαστή τους παρουσία, η οποία μπορεί να μας αλλάξει όλη την ζωή μας. Σε έναν τέτοιο κόσμο ζούσε ο Μακαριστός Ιεράρχης και αυτός ήταν και οραματισμός του για όλους εμάς, για το ποίμνιο, για τον κλήρο, για τον λαό, για τη ζωή της Εκκλησίας μας».
Καταλήγοντας την σύντομη προσλαλιά του ο Σεβασμιώτατος τόνισε για ακόμη μία φορά ότι με το παράδειγμα της Αρχιερατικής και Ιερατικής του Διακονίας, αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα φωτεινό παράδειγμα ανδρός που αγάπησε πραγματικά τον Κύριο, το έργο της Αγίας μας Εκκλησίας και προστάτευε πάντοτε τα ιερά και όσια της φιλτάτης ημών πατρίδος, όπως αποκαλούσε την Ελλάδα, ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει και ευγνώμονες ευχαριστίες προς τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμο, για την ευλογία που παρείχε να προστή των σημερινών Ακολουθιών.
