Κατά τη Θεία λειτουργία της ιεράς αγρυπνίας, ο Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών & Διαποντίων νήσων κ. Νεκτάριος, μέσα στο κατανυκτικόν και μοναστηριακόν κλίμα έκειρε εις μεγαλόσχημο μοναχό τον αρχιδιάκονό του, π. Χριστόδουλον Τριαντάφυλλον. Η Ιερά Μονή των Αγίων Θεοδώρων είναι κτίσμα του 16ου αιώνος, με αδιάκοπη μοναστική ζωή.
Εσχάτως η τελευταία μοναχή Γερόντισσα Ιουλιανή της Ιεράς Μονής εκοιμήθει εν Κυρίω, η Ιερά Μονή από της ιδρύσεώς της ήτο γυναικεία.
Ο Ποιμενάρχης Κερκύρας επειδή οραματίζεται ένα μοναστικό κέντρο με μία αδελφότητα η οποία να ζει κατά την κοινοβιακή ζωή φρόντισε ώστε να μετατραπεί η ως άνω Ιερά Μονή από γυναικεία εις ανδρώα. Έπειτα από την εισήγηση του στην Ιερά Σύνοδο και την έγκριση δημοσιεύθηκε το προεδρικό διάταγμα. Ήδη έχουν αρχίσει αναστηλωτικές εργασίες εκ βάθρων των παλαιών κτιρίων της Ιεράς Μονής και μίας πτέρυγος η οποία είχε καταστραφεί από πυρκαγιά το 1912. Ο π. Χριστόδουλος εξέφρασε την επιθυμία του, να εγκαταβιώσει στην ως άνω Ιερά Μονή και ήδη υπάρχει η πρώτη ζύμη μοναχών και δοκίμων, οι οποίοι με αγάπη εις τον Χριστόν και την αφιέρωση των, θα αποτελέσουν την πρώτη ανδρώα αδελφότητα της Ιεράς Μονής.
Στην αγρυπνία έψαλλαν οι πατέρες, π. Νεκτάριος Μπόκος, όπου είναι καθηγητής της σχολής βυζαντινής μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Κέρκυρας με πολλούς μαθητές του, ως και ο αρχιερατικός επίτροπος π. Νικόλαος Μοναστηριώτης.
Η συμμετοχή τόσο πολλών νέων ανθρώπων, αλλά και ευλαβών προσκυνητών της Ιεράς Μονής υπήρξε αθρόα. Στο τέλος προ της ευχής του αποκουκουλίσαι, στον νέο μοναχό ο Σεβασμιώτατος απηύθυνε συμβουλές πατρικές. Του υπενθύμισε το μέγεθος της μοναχικής πολιτείας και ιδιαίτερα ότι θα απολογηθείς εις τον Θεόν όχι για όσα σήμερα καθομολόγησες, αλλά για όσα αν φυλάξεις έως το τέλος της ζωή σου. Η ζωή της μοναδικής πολιτείας δεν έχει επιστροφή αλλά ο στενός και τεθλιμμένος δρόμος είναι ο ανηφορικός που οδηγεί στον Γολγοθά και στην σταύρωση για να βιώσεις την ανάσταση την προσωπική σου και αυτή η ανάσταση είναι η ένωσή σου με τον αγαπημένο και εράσμιο νυμφίο Ιησούν Χριστόν, ο οποίος εις το εξής πρέπει να είναι συγκοιταζόμενος και συνανιστάμενος ευφραίνων και γλυκαίνων την καρδίαν σου. Ο πόθος για τον Ιησούν Χριστόν ονομάζεται κατά τους Αγίους Πατέρες έρως θεϊκός, ο οποίος αναπτερώνει την ζωή του μοναχού.
Στην εποχή την οποία καλείσαι από τον ίδιο τον Θεόν, να ακολουθήσεις την αφιερωμένη μοναστική ζωή, πρέπει να είσαι το φώς της σκοτεινής κοινωνίας που ζει το δράμα της απομάκρυνσή της, από τον Θεό και αυτό το φώς οφείλεις, να το λαμβάνεις από του αγγέλους, οι οποίοι είναι οι φύλακες και οι προστάτες όλων των μοναχών. Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ερώτησε τον νεόκουρον, πως εκλήθης αδελφέ; Και ο κεκαρμένος απάντησε κατά το ειωθός το όνομα το οποίο έλαβε, Χριστόδουλος Μοναχός. Τέλος επακολούθησε μικρό κέρασμα, ενώ όλοι ευχήθηκαν καλόν παράδεισο στον π. Χριστόδουλο.