Μονή Αγίου Γεωργίου «Καραϊσκάκη»
Πίσω από τις δεσποτικές εικόνες του Τέμπλου (του Χριστού, της Θεοτόκου, του Τιμίου Προδρόμου και του Αγίου Γεωργίου), αναγράφεται το έτος 1602, ενώ σε άλλο σημείο του τέμπλου αναγράφεται το έτος 1599. Στην πρόθεση, εντός του Ιερού Βήματος, αναγράφονται τα ονόματα των κτιτόρων της Μονής, Ευθυμίου και Καλλίστου των Αρχιερέων και Δαμιανού, Ιακώβου, Ραφαήλ, Γαβριήλ και Νικηφόρου των Ιερομονάχων.
Στα ανατολικά του ποταμού «Καραϊσκάκη», σε μικρή απόσταση από την κωμόπολη του Μουζακίου, ο επισκέπτης συναντά την ιστορική Μονή Αγίου Γεωργίου, κτισμένη επάνω σε βράχους. Είναι αλλιώς γνωστή και ως «Μονή Γεωργίου Καραϊσκάκη», αφού κατά την παράδοση, σε σπήλαιο που βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι, γεννήθηκε το 1782 ο Στρατάρχης της Ρούμελης, Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Το Καθολικό είναι περικαλλής Ναός αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο, μονόκλιτος, καμαροσκέπαστος, πολύ μικρών διαστάσεων, αθωνικού τύπου, σταυροειδής χωρίς τρούλο, στη θέση του οποίου υπάρχει ημισφαίριο, επάνω στο οποίο είναι αγιογραφημένος ο Παντοκράτωρ. Το τέμπλο του Ναού είναι ξυλόγλυπτο, χρυσοποίκιλτο, με δύο σειρές μη φορητών εικόνων. Ο Άγιος Γεώργιος είναι αγιογραφημένος όρθιος ολόκληρος με στρατιωτική στολή, κάτω από το άλογό του, εφόσον, επικράτησε να αγιογραφείται έφιππος μετά το 18ο αιώνα.
Πίσω από τις δεσποτικές εικόνες του Τέμπλου (του Χριστού, της Θεοτόκου, του Τιμίου Προδρόμου και του Αγίου Γεωργίου), αναγράφεται το έτος 1602, ενώ σε άλλο σημείο του τέμπλου αναγράφεται το έτος 1599. Στην πρόθεση, εντός του Ιερού Βήματος, αναγράφονται τα ονόματα των κτιτόρων της Μονής, Ευθυμίου και Καλλίστου των Αρχιερέων και Δαμιανού, Ιακώβου, Ραφαήλ, Γαβριήλ και Νικηφόρου των Ιερομονάχων.
Το εσωτερικό του Ναού περιλαμβάνει τοιχογραφίες οι οποίες, σύμφωνα με την επιγραφή που υπάρχει επάνω από τη νότια πύλη, ιστορήθηκαν από τους Ιερομονάχους Σεραφείμ από τη Χίο και Δημήτριο Αναγνώστου από το Μέτσοβο, το 1719. Αντιθέτως, ο μικρός Νάρθηκας που κτίσθηκε αργότερα δεν έχει τοιχογραφίες.
Στο ανατολικό και δυτικό τμήμα, ο Ναός καλύπτεται με κυλινδρικές καμάρες που εσωτερικά καταλήγουν σε μικρά τόξα, που χρησιμεύουν ως τοξωτά πλαίσια των αγιογραφημένων παραστάσεων. Το ρυθμό αυτό βρίσκουμε και στα Καθολικά άλλων Μονών του Νομού Καρδίτσας (Σπηλιάς, Βραγκιανών, Κατουσίου), ενώ συχνά συναντάμε κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και σε άλλες Βαλκανικές χώρες, όπως η Ρουμανία, στοιχείο που αποδεικνύει τις στενές σχέσεις των Αγράφων με τη Ρουμανία, στην οποία κατέφευγαν πολλοί Αγραφιώτες.
