Να επικρατήσει η Ειρήνη του Χριστού – Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος στέλνουν το δικό τους Μήνυμα για την Εορτή των Χριστουγέννων
Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Οικουμενικού Θρόνου εύχονται στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» για τα Χριστούγεννα
Τα Χριστούγεννα, ως «μητρόπολη» των εορτών, σηματοδοτούν τη γέννηση της Ελπίδας, της Χαράς της Ειρήνης του κόσμου. Η Γέννηση του Χριστού, από τη μια άκρη της γης έως την άλλη, κομίζει την πλέον ευφρόσυνη είδηση, ότι «Χριστός γεννάται, την πριν πεσούσαν, αναστήσων εικόνα».
Ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου και της Εκκλησίας της Ελλάδος στέλνουν το δικό τους Μήνυμα στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» για τη Γέννηση του Θεανθρώπου και εύχονται για την επικράτησης της ειρήνης και της αγάπης στον κόσμο.
«Ο Θεός δεν εγκατέλειψε ποτέ το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου. Και η σωτηρία αυτή γνωρίζει μόνο έναν δρόμο: Τον δρόμο της αγάπης. Της έμπρακτης και θυσιαστικής αγάπης. Η Εκκλησία μας, δυο χιλιάδες χρόνια τώρα, καλώντας τους ανθρώπους να σκύψουν ευλαβικά πάνω από τη Φάτνη του νεογέννητου Χριστού, δεν τους προτρέπει να πιστέψουν απλώς μία παλιά ρομαντική ιστορία. Το βαθύτερο νόημα της πρόσκλησης αυτής είναι η σύνδεση της σωτηρίας με την αγάπη….»
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟΥ 2024.
Ο Δημητριάδος Ιγνάτιος
Η σάρκωση του Λόγου του Θεού είναι μήνυμα χαράς. Ο Χριστός δεν μας αφήνει να λυγίσουμε μέσα στη θλίψη. Ήλθε να μείνει για πάντα μαζί μας. Κι αν όλοι μας εγκαταλείψουν, στη μοναξιά μας δεν είμαστε μόνοι.
Τα Χριστούγεννα είναι ακόμη μήνυμα ελευθερίας, γιατί ο Θεός παίρνει μορφή δούλου για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά του Σατανά, της αμαρτίας και του θανάτου.
Τα Χριστούγεννα είναι, ακόμα, μήνυμα ειρήνης. Όχι όμως ειρήνης που είναι καρπός του συμβιβασμού και της προδοσίας του Θεανθρώπου, αλλά ειρήνης που έρχεται με τη θανάτωση του εγωϊσμού, του «κόσμου» και των επιθυμιών του.
Τα Χριστούγεννα φέρνουν το μήνυμα ότι ο κόσμος είναι άξενος για τον Χριστό και για όσους θέλησαν ή θα θελήσουν να Τον ακολουθήσουν. Ο Χριστός ήρθε κι έφυγε ξένος όχι γιατί το θέλησε να ζήσει έτσι, αλλά γιατί ο κόσμος Τον μίσησε και στάθηκε άξενος απέναντι του. Η πορεία του Χριστού στην ιστορία αρχίζει από τη φάτνη, ενός σταύλου, και τελειώνει με το Σταυρό και το μνημείο το κενό που φύλαγε η κουστωδία. Η ευτυχία, όπως την καταλαβαίνει ο κόσμος, είναι μια μαζοχιστική ηδονή στην αυτοκαταστροφή του, μια ηδονή στην αμαρτωλότητα, γι’ αυτό και πολέμησε τον Χριστό και καταδιώκει τους Αγίους του. Γι’ αυτό κι ο Χριστός μας καλεί να μη συμβιβαζόμαστε με τον κόσμο, άσχετα με τις συνέπειες. Η Βασιλεία του Θεού θέλει να απλωθεί σ’αυτό τον κόσμο, αλλά δεν είναι «εκ του κόσμου τούτου», γι’αυτό και δεν μπορεί να γίνει συμφυρμός του κόσμου με τον Χριστό και τους μαθητάς του.
Ο Πειραιώς Σεραφείμ
Η Εκκλησία δεν εκτοξεύει κούφιες η παχνόβιες ευχές. Επειδή γνωρίζει ότι η ευχή, κάθε ευχή, πραγματώνεται μόνο όταν απευθύνεται «προς» τον Χριστό, όταν δηλ. από απλή ευχή γίνεται προσευχή. Οπότε οι ευχές τις Εκκλησίας είναι σωτηριολογικές, επιδιώκουν την σωτηρία του συνολικού ανθρώπου. Έτσι, η κούφια ευχή «Καλά Χριστούγεννα», για μας τους Χριστιανούς σημαίνει να ζήσουμε την Γέννηση Του ως προσωπικό γεγονός στη ζωή μας. Η ανούσια ευχή «Καλή Χρονιά», για μας τους Χριστιανούς σημαίνει να την πλημμυρίζει ο Χριστός με την παρουσία Του ώστε να διαχειριζόμαστε τις χαρές και να αντέχουμε τις πίκρες των 365 ημερών του. Η παρεξηγημένη ευχή «Καλή Φώτιση», για μας τους Χριστιανούς σημαίνει να επιτρέψουμε το φως της Θεοφανείας Του να φωτίσει κάθε σκοτεινή πλευρά της προσωπικότητός μας.
Καθώς λοιπόν, προχωρούμε προς το Άγιο Δωδεκαήμερο έχουμε χρέος οι Χριστιανοί να ερμηνεύσουμε τις συγκεκριμένες ευχές, στην εποχή μας. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν αμφιβάλλει για την ύπαρξη της ψυχής. Αντίθετα, ποδοπατεί ασύστολα την αξία του σώματος. Επειδή δεν βρίσκει νόημα στην κοσμική ζωή του, γι’αυτό εκδικείται το σώμα του. Χωρίς Χριστό στην ψυχή του, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν αντέχει στην ιδέα ενός θεωμένου σώματος.
Για μας τους Χριστιανούς, το «πνεύμα» που λέγεται Θεός, δεν σιχαίνεται το σώμα μας αλλά το προσλαμβάνει στη Φάτνη για να το θεώσει στον Γολγοθά. Γι’αυτό, είναι «καλά» τα Χριστούγεννα, επειδή είναι ολοσδιόλου ευεργετικά.
Για μας τους Χριστιανούς, ο άναρχος και άχρονος Θεός, μπαίνει στο χωροχρόνο μας και μας συντροφεύει στο βίο μας επιδιώκοντας να τον μετατρέψει σε ζωή. Γι’αυτό, «καλό» είναι το νέο έτος, επειδή μας φέρνει κοντύτερα στον αναπόφευκτο ορίζοντα της αιωνιότητός μας.
Για μας τους Χριστιανούς, το Φως ανέτειλε ήδη στον κόσμο και είναι στο χέρι μας αν χαρούμε τις ζωογόνες ακτίνες του ή αν κρυφτούμε σε ανήλιαγα υπόγεια. Γι’ αυτό, «καλός» είναι ο θείος φωτισμός, επειδή μας απελευθερώνει από την νομοτέλεια της φθοράς της γης, στοχεύοντας στον αγιασμό μας.
Τελικά, είτε μας αρέσει είτε όχι, νικητής της ιστορίας είναι ο Χριστός. Ο οποίος με το θεανθρώπινο σώμα Του, μας οδηγεί στην αβράδυαστη ημέρα της Βασιλείας Του, όπου θα αποκατασταθεί η ύλη στην προτητερινή της δόξα. Και μας φωτίζει να βλέπουμε πέρα από του ματιού τα σύνορα.
Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος
Η Γέννηση του Χριστού αποτελεί το κέντρο της ιστορίας. Κατά την Γέννηση του Χριστού φανερώθηκε το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, η μεγάλη Βουλή Του, για τον άνθρωπο και τον κόσμο – ο κόσμος είναι το σπίτι του ανθρώπου. Ο Θεός ενώνεται με τον άνθρωπο, μέσα στην κοιλία της Παναγίας Παρθένου Μαρίας. Με την Γέννησή Του από την Κυρία Θεοτόκο εμφανίζεται το κάλλος της Εικόνας, το πρωτότυπο της δημιουργίας μας, σύμφωνα με το οποίο είμαστε πλασμένοι οι άνθρωποι.
Η Θεοτόκος συνέλαβε σωματικώς τον Θεό και γέννησε τον Θεάνθρωπο Χριστό. Από τότε ο Χριστός ενώνεται εν Πνεύματι με τους ανθρώπους που Τον αγαπούν και τηρούν τις εντολές Του, αλλά ενώνεται μαζί τους και σωματικώς, με το Άγιο Βάπτισμα και όταν αξίως μεταλαμβάνουν του Σώματος και του Αίματός Του.
Για να πραγματοποιηθεί αυτή η ένωση του ανθρώπου με τον Θεό, έχει μεγάλη σημασία η πατερική παράδοση και ευσέβεια, η οποία διαφυλάσσει και μεταδίδει την μέθοδο της θεραπείας του ανθρώπου από τα πάθη, την μέθοδο της θεογνωσίας και της ενώσεως με τον Χριστό. Αυτή η πατερική μέθοδος της ευσεβείας μας οδηγεί στον Χριστό.
Έξω από την Γέννηση του Χριστού, ο κόσμος παραμένει ανερμήνευτος και ανειρήνευτος.
Και έξω από την πατερική παράδοση της ευσεβείας, η Γέννηση του Χριστού παραμένει απρόσιτη και απόμακρη.
Εύχομαι να εορτάσουμε Χριστούγεννα με επίκεντρο την Φάτνη του Χριστού, και εύχομαι να βρούμε τον δρόμο προς την Φάτνη, μέσα από την πατερική παράδοση της ευσεβείας.
Ο Καστορίας Καλλίνικος
Από τον Βορρά έως το Νότο και από την Δύση έως την Ανατολή, το μήνυμα της ελεύσεως του Θεανθρώπου πλημμυρίζει κάθε γωνιά της γης και η 25η Δεκεμβρίου γίνεται η ημέρα της παγκοσμίου ενότητος, αφού ο Χριστός γεννάται και προσφέρεται σε όλο τον κόσμο αδιακρίτως και ανεξαιρέτως. Σήμερα, ολόκληρη η ανθρωπότητα γίνεται αποδέκτης της πιο ευχάριστης είδησης που ακούστηκε ποτέ επάνω στη γη. Είδηση που δεν μας μετέφερε κάποιος άλλος άνθρωπος αλλά ο ίδιος ο ουρανός διά στόματος του αγγέλου «ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ ος εστί Χριστός Κύριος» (Λούκ. β΄,11). Αυτό το μήνυμα του αγγέλου δεν αφορά συγκεκριμένες εθνικότητες, γλώσσες και φυλές, ούτε περιορίζεται από σύνορα και όρια ανθρώπινα. Είναι μήνυμα παγκόσμιο και πανανθρώπινο που μας ενώνει μέσα στην αγκαλιά του κοινού μας Ουράνιου Πατέρα, ο οποίος τόσο πολύ μας αγάπησε, ώστε έστειλε τον Υιόν Του τον Μονογενή «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιω. 3,15).
Με την χαρά αλλά και την ελπίδα που έσπειρε στην καρδιά μας η Γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού, εύχομαι τα φετινά Χριστούγεννα να φέρουν στον κόσμο την πολυπόθητη ειρήνη, την συμφιλίωση και την καταλλαγή. Το φως που ανέτειλε από το ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ να διώξει το σκοτάδι της απόγνωσης και της απελπισίας από τις καρδιές των ανθρώπων και ο Τεχθείς και Σαρκωθείς Κύριός μας να χαρίζει σε όλους πλούσια τα εγκόσμια και υπερκόσμια αγαθά Του.
Ο Παροναξίας Καλλίνικος
Τα φετινά Χριστούγεννα βρίσκουν τον κόσμο μας σε μεγάλη αναστάτωση. Στα μέρη όπου γεννήθηκε ο Χριστός, ο πόλεμος, ο θάνατος, η προσφυγιά, η λύπη κυριαρχούν. Αίτημα πάντων είναι η ειρήνη. Αυτή όμως δεν έρχεται αν δεν την βιώσουμε ως καρπό του Αγίου Πνεύματος. Δίδεται άνωθεν η ειρήνη σε εκείνους που ζούνε την παρουσία του Χριστού στην Εκκλησία ως αφετηρία μεταμορφώσεως της καρδιάς! Ας επιλέξουμε λοιπόν το φως της Θεογνωσίας και ας μη μείνουμε στην μάταιη αίσθηση ότι οι δικές μας γνώσεις και δυνάμεις αρκούν.
Όταν ο Χριστός είναι παρών, νικά η ζωή και όχι ο θάνατος!
Με τις σκέψεις αυτές προσευχόμενος υπέρ της ειρήνης, ιδίως στα χώματα όπου «Θεός εφανερώθη εν σαρκί», σας εύχομαι όπως, ο άρτι σαρκωθείς Υιός και Λόγος του Θεού, σας χαρίζει πλείσθ’ όσα υγιεινά έτη, μετ’ ευφροσύνης πνευματικής για να συνεχίσετε το εξέχον, δημιουργικό, καρποφόρο και σωτήριο έργο σας.
Ευλογημένο ας είναι και το νέον έτος 2024.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!
«… η αγάπη μου μετά πάντων υμών εν Χριστώ Ιησού…»(Α΄Κορ. 16,24).
Ο Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων νήσων Νεκτάριος
Η Αγία μας Εκκλησία και φέτος εορτάζει το γεγονός της ενανθρώπησης του Κυρίου και ευαγγελίζεται την χαρά και της δικής μας σωτηρίας. Αυτός άλλωστε είναι καί ο λόγος καί ο σκοπός της υπάρξεώς Της, να κάνει, δηλαδή, τον άνθρωπο κοινωνό στη μακαριότητα του Θεού. Αυτός είναι καί ο λόγος καί ο σκοπός και της δικής μας ζωής. Νά αγωνιζόμαστε, στο μέτρο των ανθρωπίνων δυνατοτήτων μας, να υπερβαίνουμε καθημερινά τις μικρότητές μας και να βιώνουμε την χαρά του Κυρίου μέσα από τήν μετοχή μας στά Μυστήρια της Εκκλησίας.
Εύχομαι από καρδιάς η Γέννηση του Κυρίου μας να είναι γιά όλο τον κόσμο πηγή χαράς και ειρήνης.
Ευλογημένα και χαρούμενα Χριστούγεννα!
Ο Μαρωνείας και Κομοτηνής Παντελεήμων
Ζούμε, δυστυχώς, σε αυτήν την κατάσταση, κατά την οποία ο άνθρωπος ομολογεί, ότι «έσομαι στένων και τρέμων επί της γης, και έσται πας ο ευρίσκων με, αποκτενεί με» (Γεν. 4, 1).
Ειρήνη αποζητούμε, όμως αδυνατούμε να την διακρατήσουμε, επειδή την κατανοούμε ως κατάσταση απουσίας πολέμου και όχι ως στάση και τρόπο πληρότητας στη ζωή μας.
Δεν βιώνουμε την ειρήνη ως δώρο του Θεού, όπως το διαμηνύουμε την ημέρα των Χριστουγέννων, και γι’ αυτό δεν την εμπεδώνουμε ως ευλογία και ευζωΐα, ως δωρεά και χάρη (Ιωαν. 14, 27), μάλλον την αντιλαμβανόμαστε ως ευκταία κατάσταση, ως ουτοπικό όραμα σε ένα μονίμως δυστοπικό περιβάλλον.
Μας διαφεύγει ότι η ειρήνη δεν κατακτάται αλλά κερδίζεται όταν ειρηνεύουμε «εις εαυτούς και αλλήλους», όταν μαζί μας ειρηνεύει «ο ουρανός και η γη», κατά τον λόγο του αγίου Ισαάκ του Σύρου.
Παρά το ιστορικό στίγμα των καταστροφικών παγκόσμιων πολέμων του προηγουμένου αιώνος, δεν αποδεικνυόμαστε ειρηνοποιοί, καθώς δεν προσφέρουμε την ειρήνη στον πλησίον, τον άλλον, και τούτο εγείρει βάσιμους φόβους για το αύριο της ανθρωπότητας.
Στον αντίποδα αυτής της δυστοπίας, η Εκκλησία μας, λειτουργικά αλλά και σε κάθε δράση Της τονίζει το όραμά Της για μία κοινωνία ειρήνης. Ικετεύει αδιάκοπα για θείο φωτισμό, ώστε η ζωή των ανθρώπων να είναι ειρηνική. Τονίζει ότι το ειρηναίο όραμα δύναται να επιτευχθεί, ακόμη και όταν οι ισχυροί της γης το αποτρέπουν και το αμαυρώνουν.
Η Εκκλησία μας πιστεύει ότι ο Χριστός είναι η μόνη και πραγματική ειρήνη «ημών» (Εφεσ. 2, 14).
Η Εκκλησία μας θεωρεί, ότι όταν αποδεχτούμε ως Σωτήρα και Θεό μας τον Ιησού Χριστό, συντελούμε στην ευλογία και ευτυχία κάθε ανθρώπου. Γι’ αυτό και κηρύττει: «ζητείτε την ειρήνην και ο Θεός μεθ’ ημών». Αυτή η Ειρήνη νοηματοδοτεί αισιόδοξα το αύριο και τη ζωή των ανθρώπων.
Καλά Χριστούγεννα!
Ευλογημένο και ειρηνικό το νέον έτος 2024!
Μετά πατρικών ευχών και ευλογιών
Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος
Σ’ ένα κόσμο ταραγμένο, που απλώνεται παντού η καταχνιά από τις ακοές πολέμων και την τόση ακαταστασία παγκοσμίως, το μήνυμα των μακαρισμών “Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται”, από την επί του Όρους των Ελαιών ομιλία του Κυρίου μας, μοιάζει επίκαιρο, όσο ποτέ άλλοτε.
Απειλές από παντοδύναμες χώρες, που εκδαπανούν δισεκατομμύρια το χρόνο για εξοπλιστικά συστήματα – και δυστυχώς, όχι για την καταπολέμηση της φτώχιας, την παιδεία και τον πολιτισμό -, φέρνουν στον κόσμο μας αναταραχή και σκορπούν ένα πέπλο απελπισίας και απόγνωσης, επιβεβαιώνοντας την επικράτηση του κακού στον κόσμο.
Η καθαρά ανθρώπινη λογική αντιμετώπιση του ζητήματος είναι καταδικασμένη σ’ αποτυχία. Η μόνο αντιμετώπισή του είναι δυνατή εν πίστει. Μονάχα αν το δη κανείς μέ τά μάτια της πίστης και το μετρήση μέ τά μέτρα του Θεού, μπορεί να βρη την απάντηση που γαληνεύει την ταραγμένη καρδιά και επαναπαύει την όλη ύπαρξη. Αυτό κάνει ο Ψαλμωδός. Για να ιδή καθαρά το ζήτημα και για να το λύση σωστά νιώθει την ανάγκη να φύγη από τον φυσικό ανθρώπινο χώρο. Μπαίνει γι’ αυτό στο “αγιαστήριον” τού Θεού. Έρχεται σε μυστική (επί) κοινωνία μέ τόν Θεό καί προσπαθεί να ιδή με το περισκόπιο του Θεού την όλη κατάσταση (Ψαλμός 72, 25-28). Το ίδιο κάνει και ο πιστός κάθε εποχής. Ιδιαίτερα ο πιστός Χριστιανός. Ο Χριστιανός διαθέτει περισσότερα στοιχεία από τον πιστό της Παλαιάς Διαθήκης. Μπροστά του εκτείνεται ο πάμφωτος ορίζοντας της αιωνιότητας, που τον φωτίζει ο αιώνιος Λόγος-Χριστός. Με το φως του Λόγου βλέπει όλα τα ζητήματα. Καί ιδιαίτερα το ακανθώδες ζήτημα του κακού καί του πόνου.
Ο Σουηδίας και πάσης Σκανδιναβίας Κλεόπας
Πηγή: Κιβωτός της Ορθοδοξίας
