Dogma Newsdesk
Απόλυτη καταδίκη στην πολιτική της Χρυσής Αυγής, που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για εγκληματικές πράξεις, όπως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, διατυπώνει ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος με συνέντευξή του στο «Εθνος».
«Καταγγέλλουμε -τονίζει- τις ενέργειες αυτές, που προέρχονται εξακριβωμένα πλέον από συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο». Μάλιστα χρησιμοποιεί και τη φράση που, κατά τις Γραφές, χρησιμοποίησε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ στη μάχη που έδωσε με τον Εωσφόρο: «Στώμεν καλώς…», δηλαδή στεκόμαστε ακλόνητοι, ανυποχώρητοι.
Επισημαίνει ότι κύριο μέλημα πρέπει να αποτελέσει αυτή τη στιγμή η εκτόνωση της κατάστασης, που εγκυμονεί κινδύνους για την πολιτική ομαλότητα και την κοινωνική συνοχή.
Συνέντευξη στον Πέτρο Τσώνη
Σεβασμιότατε, πώς σχολιάζετε το γεγονός της σφαγής ενός νέου ανθρώπου;
Τα θλιβερά γεγονότα των τελευταίων ημερών, με αποκορύφωση τη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, αποτελούν μια δοκιμασία των αντοχών της συνοχής της ελληνικής πραγματικότητας και της ενότητας της ανθρώπινης κοινωνίας, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο θάνατος ενός ανθρώπου και μάλιστα ενός νέου και δημιουργικού δεν μπορεί να αποτελεί πλέον θέμα μόνο πολιτικό αλλά είναι πρώτιστα κοινωνικό.
Ετσι λοιπόν ολόκληρη η ελληνική κοινωνία αυτή τη στιγμή καλείται να αναλάβει τις ευθύνες της, όχι μόνο σε αυτό καθαυτό το γεγονός αλλά κυρίως στο ζήτημα των κοινωνικών αντοχών.
Η αντίδραση του πολιτικού κόσμου συνάδει με το μέγεθος του εγκλήματος;
Δυστυχώς, ακόμη και αυτήν την πολύ ευαίσθητη στιγμή και κρίσιμη ώρα, κάποιοι, ευτυχώς όχι όλοι, αλλά αρκετοί και αρκετά προβεβλημένοι προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη και να χρησιμοποιήσουν τον θάνατο ενός νέου, ως μια ακόμη κίνηση στην πολιτική σκακιέρα της εξουσίας.
Αντί ο λόγος τους να είναι ενωτικός, συνεκτικός και συναινετικός, ειρηνικός και λόγος ευθύνης, γίνεται καταγγελτικός και λόγος πόλωσης, εριστικός και λόγος αντεγκλήσεων, προσπαθώντας με τον τρόπο αυτόν να κομματιάσουν ακόμη μια φορά την ελληνική κοινωνία.
Αντί ο λόγος τους να είναι λόγος αποφόρτισης, εκτόνωσης και καταστολής, πυροδοτεί και υποκινεί καταστάσεις ακραίες, οι οποίες κατά το παρελθόν άλλαξαν την ιδιοπροσωπία της ελληνικής κοινωνίας.
Αντί να επιλέγουν τη σιωπή της αυτοκριτικής και της αυτοκυριαρχίας, μέσα από την υιοθέτηση έργων και κινήσεων τέτοιων που δεν οδηγούν στην πόλωση, επιλέγουν ακραίες πολιτικές και διχαστικές τοποθετήσεις.
Και γιατί όλα αυτά; Για να τιμήσουμε την απώλεια ενός νέου ανθρώπου; Για να αφυπνίσουμε τον κοινό πολίτη αυτής της χώρας; Για να αποδώσουμε ευθύνες σ’ αυτούς που είναι παγκοίνως γνωστό; Σ’ αυτούς οι οποίοι τις αποδέχονται έστω και αν δεν μπορούν να το ομολογήσουν;
Τι ζητάει κατά τη γνώμη σας η ελληνική κοινωνία, οι απλοί πολίτες;
Αυτή τη στιγμή αυτό που ζητά η ελληνική κοινωνία και το αίσθημα του απλού πολίτη είναι η ύφεση, η εκτόνωση, η καταστολή και απαιτεί από όλους μας έναν αγώνα για την πραγμάτωση όλων αυτών και τη διατήρηση της εσωτερικής ενότητας, ειρήνης και συνοχής.
Δεν θα πρέπει να αφήσουμε όλοι εμείς έναν εσωτερικό εχθρό ξένο προς την ανθρώπινη κοινωνία να γίνει πρόβλημα εσωτερικό της ίδιας της κοινωνίας και να υπονομεύσει τη συνοχή μας και την αλληλεγγύη.
Αυτή τη στιγμή δεν είναι ο χρόνος για απόδοση ευθυνών αλλά είναι ο καιρός της υπεύθυνης ανάληψης πρωτοβουλιών και πνεύματος αυτοκριτικής, προκειμένου όλοι μαζί ενωμένοι και όχι διχασμένοι, αλληλέγγυοι και όχι διασπασμένοι να πορευθούμε για την κατάκτηση και επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού, που δεν είναι άλλος από ένα καλύτερο μέλλον της πατρίδος μας και των πολιτών της, αντάξιο προς την ιστορία και τον πολιτισμό της.
Το πρόβλημα πλέον δεν είναι πολιτικό, έγινε άμεσα κοινωνικό, και μάλιστα αγγίζει τα όρια της ανθρώπινης ζωής και αμφισβητεί την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου προσώπου.
Οι ηγέτες πολιτικοί και θρησκευτικοί, τι ρόλο πρέπει να παίξουν σε αυτήν την κρίση;
Πρέπει να εμπνεύσουμε τον λαό, να τον καθοδηγήσουμε, να τον προτρέψουμε, να τον κατευθύνουμε, όχι σε βίαιους τρόπους εκτόνωσης και αγώνες βίαιης αλληλοεξόντωσης, γιατί «η βία γεννά βία», αλλά να προβάλουμε και να αναδείξουμε τα στοιχεία εκείνα που δομούν την ανθρώπινη κοινωνία και τα οποία εξωτερικεύονται μέσα από την αντοχή, την υπομονή, την ηρεμία, τη σιωπή, τη σύνεση, τη θυσία, προπαντός τη θυσία σε ιδεολογικές προκαταλήψεις και σε ικανοποίηση χρησιμοθηρικών επιδιώξεων.
Η ειρηνική επικοινωνία και η διαλεκτική συμβίωση καλλιεργούν τη συναίνεση, την ενότητα, τη συνοχή και την ανοχή.
Αντίθετα κάθε βίαιη, εγκληματική ή δολοφονική συμπεριφορά οδηγεί σε αδιέξοδα κοινωνικά, πολλές φορές μάλιστα με ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Δεν είναι, λοιπόν, η στιγμή απλώς της καταδίκης μόνον, είναι κυρίως η ώρα της εκτόνωσης, της ύφεσης και της ανθρωπιάς.
Κανένας δεν μπορεί να αδιαφορήσει απέναντι στη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, δεν δικαιούται, όμως, και κανένας να εκμεταλλευτεί πολιτικά αυτό καθαυτό το γεγονός ώστε να διχάσει και να καταστρέψει.
Καταγγέλλουμε τις ενέργειες αυτές που προέρχονται εξακριβωμένα πλέον από συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο και συγχρόνως τονίζουμε: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου».