Νάουσα: Μνημόσυνο για τα θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Μετά το μνημόσυνο η Εύξεινος Λέσχη Ναούσης τίμησε τον κ. Γεώργιο Τανιμανίδη, Πρόεδρο του Σωματείου «Παναγία Σουμελά», ο οποίος στη συνέχεια μίλησε προ τους παρευρισκομένους.
Την Κυριακή 28 Μαΐου (Κυριακή των Αγίων Πατέρων) το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναούσης.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας τέλεσε μνημόσυνο για τα 353.000 θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Μετά το μνημόσυνο η Εύξεινος Λέσχη Ναούσης τίμησε τον κ. Γεώργιο Τανιμανίδη, Πρόεδρο του Σωματείου «Παναγία Σουμελά», ο οποίος στη συνέχεια μίλησε προ τους παρευρισκομένους.
Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο στο Πάρκο της πόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε:
«Ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν».
Τόν λόγο τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου πρός τούς πρεσβυτέρους τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀκούσαμε στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς, κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τῶν ἁγίων 318 θεοφόρων Πατέρων τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συνεκλήθη στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας καί κατεδίκασε τήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου.
Ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου δέν ἦταν οὔτε ἡ πρώτη οὔτε ἡ μόνη δοκιμασία τήν ὁποία ἀντιμετώπισε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό τήν ἵδρυσή της ἐδιώκετο καί δοκιμαζόταν.
Ἀρχικά ἀπό τούς Ἰουδαίους, τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους, καί στή συνέχεια ἐπί τρεῖς αἰῶνες ἀπό τούς ρωμαίους αὐτοκράτορες, μέ ἀποτέλεσμα ἑκατομμύρια μάρτυρες νά θυσιάσουν τή ζωή τους γιά χάρη τῆς πίστεως στόν Χριστό.
Παράλληλα ὅμως μέ τούς διωγμούς τῶν εἰδωλολατρῶν, ἡ ᾽Εκκλησία δοκιμάσθηκε καί ἐκ τῶν ἔνδον.
Δοκιμάσθηκε ἀπό ἀνθρώπους πού προερχόταν ἀπό τά σπλάγχνα της, καί ὅμως δέν θέλησαν νά ἀκολουθήσουν ὅσα οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι εἶχαν διδάξει μέ τόν φωτισμό καί τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Ἐπέλεξαν ἐγωιστικά τίς δικές τους ἀπόψεις καί ἑρμηνεῖες γιά τό εὐαγγέλιο καί τίς ἀλήθειες τῆς πίστεως καί μάλιστα προσπάθησαν νά τίς ἐπιβάλλουν, ἀδιαφορώντας γιά τίς συνέπειες.
Ἦταν ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι μέ τίς κακοδοξίες καί τίς αἱρετικές τους διδασκαλίες ὄχι μόνο ἀπομακρύνθηκαν καί ἀποσχίσθηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά διέσπασαν καί τήν ἑνότητά της καί παρέσυραν πολλούς πιστούς μακριά της καί μακριά ἀπό τή σωτηρία, ἡ ὁποία δέν ὑπάρχει ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας.
Σέ ὅλους αὐτούς ἀναφέρεται ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν προλέγει ὅτι «ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν».
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γνωρίζει καί γι᾽ αὐτό ἀνησυχεῖ καί προειδοποιεῖ τούς πρεσβυτέρους τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας γιά τόν κίνδυνο τῆς διασπάσεως τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς παρεκκλίσεως ἀπό τήν ὀρθή διδασκαλία.
Γνωρίζει ὁ ἀπόστολος τή σημασία καί τήν ἀναγκαιότητα τῆς ἑνότητος μέσα στήν Ἐκκλησία, γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ, εἶναι ἕνα ἑνιαῖο σύνολο, μία πνευματική ὀντότητα, στήν ὁποία ὁ κάθε πιστός εἶναι μέλος, καί κανένα μέλος δέν μπορεῖ νά αὐτονομεῖται καί νά αὐτενεργεῖ, διότι διασπᾶ τήν ἑνότητα τοῦ σώματος, καί, πολύ περισσότερο, γιατί δέν ἔχει δικαίωμα νά παρασύρει καί ἄλλα μέλη μακράν τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἀληθείας της.
Τήν ἀναγκαιότητα τῆς ἑνότητος τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ μέ τόν ἴδιο καί μεταξύ τους ἐκφράζει, ἄλλωστε, καί ὁ Χριστός μέ ποικίλους τρόπους, ἰδιαιτέρως ὅμως μέ τήν παράκλησή του πρός τόν Πατέρα του νά διατηρεῖ τούς μαθητές του ἑνωμένους, «ἵνα πάντες ἕν ὦσι».
Πῶς διατηρεῖται ὅμως αὐτή ἡ ἑνότητα;
Διατηρεῖται, ἐφόσον συνειδητοποιήσει ὁ καθένας μας πόσο ἀναγκαία εἶναι καί ὅτι ὅλοι μας ἔχουμε χρέος νά ἐργασθοῦμε γι᾽ αὐτήν καί νά μήν τήν τραυματίζουμε μέ τούς ἐγωισμούς καί τίς μικρότητές μας, οὔτε νά γινόμαστε αἰτία σχισμάτων καί σκανδάλων μέσα στήν Ἐκκλησία.
Διότι δέν θά πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ὡς θεοΐδρυτος ὀργανισμός, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, «πολεμουμένη νικᾷ» καί «ὑβριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται», ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Γι᾽ αὐτό καί εἶναι τραγικό νά διασποῦμε ἐμεῖς μέ τίς ἐνέργειές μας καί μέ τίς ἐπιλογές μας τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, διότι βλάπτουμε πρωτίστως τόν ἑαυτό μας, στερώντας του τή δυνατότητα νά ζήσει τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί νά ὠφεληθεῖ πνευματικά.
Ἀντίθετα, ἐάν ἀγωνιζόμεθα μέ ταπείνωση γιά νά ἐναρμονίσουμε τή ζωή μας ὄχι μέ τίς ἐπιθυμίες μας ἀλλά μέ τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, τῶν ἀποστόλων, τῶν Πατέρων καί τῶν ἁγίων της, τότε καί θά ἀπολαύσουμε τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στήν Ἐκκλησία καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ θά μπορέσουμε νά ἐπιτύχουμε τή σωτηρία μας.
Ἡ ἑνότητα ὅμως εἶναι κάτι γιά τό ὁποῖο θά πρέπει νά φροντίζουμε καί γενικότερα στή ζωή μας καί ὡς ἄτομα καί ὡς κοινωνία καί ὡς Ἔθνος.
Σήμερα τελοῦμε τό μνημόσυνο τῶν θυμάτων τῆς Γενοκτονίας τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, καί ὅλοι γνωρίζουμε πόσο δοκιμάσθηκαν καί διώχθηκαν καί ταλαιπωρήθηκαν καί σφαγιάσθηκαν οἱ πατέρες μας στόν Πόντο. Καί ὅμως ἄντεξαν καί διατήρησαν τήν ταυτότητά τους, τήν ἐθνική καί τή θρησκευτική, τά ἤθη καί τά ἔθιμά τους καί τόν πολιτισμό τους, γιατί παρέμειναν ἐπί αἰῶνες ἑνωμένοι.
Εὐχόμενοι σήμερα γιά τήν ἀνάπαυση τῶν βιαίως καί ἀδίκως τελειωθέντων πατέρων καί μητέρων μας, τῶν θυμάτων τῆς Γενοκτονίας τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τό παράδειγμα τῆς ἑνότητός τους καί ἄς τούς μιμηθοῦμε.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
