Ἄν θά θέλαμε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νά συμπυκνώσουμε τό περιεχόμενο τῆς πίστεώς μας καί νά διατρανώσουμε τή χριστιανική μας ἐλπίδα, ἀρκοῦν οἱ δύο λέξεις τοῦ ἀναστάσιμου χαιρετισμοῦ «Χριστός ἀνέστη!», πού ἀπευθύνουμε ἀπό σήμερα ὁ ἕνας στόν ἄλλο.
Ὁ Χριστός μας, ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς, ὁ Σωτήρας ὅλων μας ἀναστήθηκε. Σταυρώθηκε, πέθανε ὡς ἄνθρωπος πάνω στό σταυρό, ἀλλά «τριήμερος» ἀναστήθηκε. Γεύτηκε τό πικρό ποτήρι τοῦ θανάτου, ὅμως νίκησε τόν θάνατο. Κατέβηκε «ἐν τάφῳ», ἀλλά καθαίρεσε τή δύναμη τοῦ ἅδη καί ἀναστήθηκε νικητής καί τροπαιοῦχος. Μαζί Του «ὡς φιλάνθρωπος» συνανέστησε ἀπό τήν πτώση καί τή φθορά ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος μας. Καί «πατήσας τόν θάνατον», μᾶς χάρισε τήν αἰώνια ζωή καί τό μέγα ἔλεός Του.
Ἔτσι, ὅλοι μαζί οἱ πιστοί, μ᾽ ἕνα στόμα καί μέ μιά καρδιά, μποροῦμε νά ψάλλουμε τόν ὕμνο τῆς νίκης καί τοῦ θριάμβου: «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
Χριστός ἀνέστη! Οἱ δυό αὐτές λέξεις καί ἡ ἀνταπάντηση «ἀληθῶς ἀνέστη!», πού ἀπό σήμερα βρίσκονται στά χείλη μας δέν εἶναι ἁπλῶς ἑόρτιος χαιρετισμός. Εἶναι ὁμολογία πίστεως. Ἔκφραση ἐσωτερικῆς βεβαιότητας. Διακήρυξη ἀκλόνητης ἐλπίδας. Εἶναι αὐτό πού ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὀνομάζει στό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως «μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ» (1,2).
Μαρτύρες Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἀναστάσεώς Του ὑπῆρξαν κατ᾽ ἐξοχήν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι. Βεβαιωμένοι ἀδιαμφισβήτητα γιά τήν ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως, μαρτυροῦν γι᾽ αὐτήν μέ ἀσυνήθιστη δύναμη ἐνώπιον τοῦ λαοῦ. Εὐαγγελίζονται μέ παρρησία τό θαῦμα, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά γνωρίσουν τόν Χριστό καί τήν «δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ» (Φιλ. 3,10). Νά πιστέψουν. Νά Τόν ἀκολουθήσουν. Νά ἐγκολπωθοῦν τό Εὐαγγέλιό Του. Νά γίνουν μέτοχοι τῆς ἀληθινῆς ζωῆς πού Ἐκεῖνος χαρίζει.
Ἀπό τότε, τά ἀποστολικά χρόνια, ἡ Ἐκκλησία δέν ἔπαυσε νά εὐαγγελίζεται τήν Ἀνάσταση, «Ἰησοῦν καί τήν ἀνάστασιν» (Πράξ. 17,18), καί νά ἑορτάζει τήν «ἑορτή τῶν ἑορτῶν», τήν κλητή καί ἁγία ἡμέρα τοῦ Πάσχα. Νά καλεῖ ὅλους μας νά χαροῦμε. Νά λάβουμε φῶς ἀπό τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Νά συγχωρήσουμε «πάντα τῇ Ἀναστάσει». Νά δώσουμε ὁ ἕνας στόν ἄλλον τόν ἀσπασμό τῆς συγγνώμης καί τῆς ἀλληλοσυγχώρησης.
Ἡ μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεώς Του συνεχίζεται. Θά συνεχίζεται μέχρις ὅτου ὁ Κύριος θά ἔρθει καί πάλι, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Α’ Κορ. 11,26). Ὅλοι μας, ὅλοι οἱ Χριστιανοί ἔχουμε χρέος νά γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες τοῦ ἀναστημένου Κυρίου μας. Ὁμολογητές τοῦ ἁγίου ὀνόματός Του. Συνεπεῖς τηρητές τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου Του.
Αὐτό βέβαια προϋποθέτει ὅτι ἔχουμε πράγματι πιστέψει στόν Χριστό. Ὅτι ἡ δύναμη καί ἡ χάρη τῆς Ἀναστάσεώς Του ἔχει ἀγγίξει τίς καρδιές μας. Ὅτι ἔχουμε ἀρχίσει νά ζοῦμε τήν «καινή» ζωή πού Ἐκεῖνος χαρίζει στούς ἀφοσιωμένους μαθητές Του, ὅταν αὐτοί τόν ἀκολουθοῦν μέ αὐταπάρνηση καί ἀγωνίζονται νά τηροῦν μέ συνέπεια τίς εὐαγγελικές ἐντολές Του.
* * *
Προσφιλέστατοι ἀδελφοί μου,
Χριστός ἀνέστη!
Καθώς συναγμένοι σήμερα ἱερουργοῦμε τό πασχάλιο μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας καί τῆς εὐγνωμοσύνης μας πρός τόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα Κύριό μας, προσεύχομαι καί παρακαλῶ:
Νά εὐλογεῖ τή ζωή ὅλων μας·
Νά εἰρηνεύει τήν Ἐκκλησία μας·
Νά χαρίζει ἑνότητα, ἀγάπη καί προκοπή στό λαό μας·
Νά καταπαύσει τόν ἄδικο πόλεμο μεταξύ ὁμοδόξων ἀδελφῶν μας στήν Οὐκρανία καί ὅπου ἀλλοῦ χύνεται ἄδικα τό αἷμα συνανθρώπων μας.
Μέ θερμές ἀναστάσιμες εὐχές
ὁ Ἐπίσκοπός σας
† Ὁ Νέας Σμύρνης ΣΥΜΕΩΝ