Τις στάσεις διάβασαν εμμελώς ο εφημέριος της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας Αρχιμ. Θεοφάνης Νικοδημόπουλος, ο εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού Αρχιμ. Πρόδρομος Γκιρτζαλιώτης, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς μας Μητροπόλεως και προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας και ο σεπτός Ποιμενάρχης μας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον».
Mέ τήν ἀπόλυτη βεβαιότητα ὅτι ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός μας, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, πρός τήν ὁποία ἐπί πέντε ἑβδομάδες ἀναγράφαμε κι ἐμεῖς «τά νικητήρια», ὑμνώντας την καί δοξολογώντας την γιά τίς ἄπειρες δωρεές της, ἔχει «τό κράτος ἀπροσμάχητον», ἔχει δηλαδή ἀκαταμάχητη δύναμη καί ἰσχύ, τήν παρακαλέσαμε καί ἀπόψε, καθώς ὁλοκληρώνεται ὁ κύκλος τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τήν παρακαλέσαμε νά μᾶς ἀπαλλάξει καί νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό κάθε κίνδυνο πού μᾶς ἀπειλεῖ.
Ἀπό ποῦ ὅμως πηγάζει αὐτή ἡ βεβαιότητα γιά τήν πανσθενῆ δύναμη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τήν ὁποία ἐκφράζει ὁ ἱερός ὑμνογράφος καί τήν ὁποία συμμεριζόμαστε καί ἐμεῖς, τά πιστά τέκνα της, ἐπαναλαμβάνοντας αἰῶνες τώρα τόν θεσπέσιο αὐτόν ὕμνο;
Πηγάζει ἀπό τήν ἐμπειρία μας, τήν ἀτομική καί τή συλλογική. Πηγάζει ἀπό τήν ἐμπειρία τῶν ἁγίων καί τῆς Ἐκκλησίας μας. Πηγάζει ἀπό τήν ἐμπειρία τῶν πατέρων καί τῶν προγόνων μας. Γιατί δέν ἦταν μόνο ἡ ἀνέλπιστη σωτηρία πού χάρισε στήν Πόλη της, τήν Κωνσταντινούπολη, ἀπό τούς Ἀβάρους πού τήν πολιορκοῦσαν, καί ἡ ὁποία παρακίνησε τούς κατοίκους της νά τῆς ἀποδώσουν τά νικητήρια, ψάλλοντας ὄρθιοι τά ἀναρίθμητα «χαῖρε» τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, ἀλλά εἶναι καί ὅλες οἱ πολυάριθμες δωρεές τῆς ἀγάπης τῆς στοργικῆς μητέρας μας, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, πού κάνουν τούς ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς νά συρρέουν ἐνώπιον τῶν ἱερῶν της εἰκόνων, γιά νά τῆς ἐκφράσουν τήν εὐγνωμοσύνη τους γιά τήν προστασία καί τή σωτηρία πού τούς χάρισε.
Εἶναι ὅλα ἐκεῖνα τά θαύματα πού αἰσθάνθηκε ὁ καθένας μας ὅτι ἐνήργησε ἡ Κυρία Θεοτόκος στήν ψυχή του καί τή ζωή του, ὅταν ἐπικαλέσθηκε μέ πίστη τή βοήθειά της, καί τόν κάνουν νά τήν εὐγνωμονεῖ ἀλλά καί νά τήν ἐμπιστεύεται.
Εἶναι ἡ χάρη της πού ἀγγίζει τίς ψυχές μας στίς ὧρες τῆς δυσκολίας καί τῆς ἀνάγκης, τοῦ πόνου καί τῆς δοκιμασίας, καί μᾶς παρηγορεῖ καί μᾶς στηρίζει γιά νά μήν ἀπογοητευθοῦμε καί νά συνεχίσουμε τήν προσπάθειά μας.
Πηγάζει ὅμως ἡ βεβαιότητά μας γιά τή μεγάλη δύναμη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἀπό τήν πίστη μας στόν λόγο τοῦ Υἱοῦ της.
Τί εἶπε ὁ Κύριός μας; «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ τά ἔργα ἅ ἐγώ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει καί μείζονα τούτων ποιήσει». Δηλαδή, αὐτός πού πιστεύει σέ ἐμένα θά κάνει, χάρη σ᾽ αὐτή τήν πίστη του, ὄχι μόνο τά ἔργα πού ἐγώ ἐπιτελῶ ἀλλά καί ἀκόμη μεγαλύτερα.
Καί ἐάν αὐτό ἰσχύει, σύμφωνα μέ τή διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου μας, γιά κάθε ἄνθρωπο πού τόν πιστεύει, πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν ἰσχύει γιά τήν Παναγία Μητέρα του, γιά τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, καί μάλιστα κατά μείζονα λόγο, ἐφόσον Ἐκείνη ἦταν ἡ πρώτη πού τόν πίστευσε ἀπόλυτα καί ἀπέδειξε τήν πίστη της μέ τήν ὑπακοή της στό θέλημά του ἀπό τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της μέχρι τή Σταύρωσή του ἀλλά καί τήν Κοίμησή της;
Πῶς νά μήν ἰσχύει γιά τήν Παναγία Παρθένο, τήν ὁποία κατέστησε ὁ Κύριός μας Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, Κυρία τῶν ἀγγέλων καί Δέσποινα τοῦ κόσμου; Πῶς νά μήν ἰσχύει γιά τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο πού τήν τίμησε ἔχοντάς την ὡς πάρεδρο στόν θρόνο τῆς δόξης του, πρέσβειρα καί μεσίτρια διαρκῆ γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων;
Νά, λοιπόν, γιατί καί ἐμεῖς ἀπόψε, ὁλοκληρώνοντας μέ τή χάρη της τήν Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν, μέ ὁλόκληρο τόν Ἀκάθιστο Ὕμνο, ἐπαναλάβαμε μέ εὐλάβεια ἀλλά καί μέ ἐμπιστοσύνη πρός τό ἱερό πρόσωπο τῆς Παναγίας μητέρας μας τό αἴτημα τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου: «ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτoς ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον».
Καί ὅλοι γνωρίζουμε πόσοι κίνδυνοι μᾶς ἀπειλοῦν καί μᾶς κάνουν νά ἀνησυχοῦμε γιά τόν ἑαυτό μας, γιά τούς οἰκείους μας, γιά τήν πατρίδα μας ἀλλά καί γιά τόν κόσμο. Κίνδυνοι σωματικοί καί πνευματικοί, κίνδυνοι πού ὀφείλονται στίς ἀσθένειες, στή βία πού δυστυχῶς πλεονάζει στίς ἡμέρες μας, ἀλλά καί στήν κλιματική ἀλλαγή, ἐξαιτίας τῆς ἀδιαφορίας μας γιά τό περιβάλλον καί τήν προστασία του. Κίνδυνοι πού ὀφείλονται στήν ἀλόγιστη χρήση τῆς τεχνολογίας καί τῶν συγχρόνων μέσων πού προσφέρει ὁ πολιτισμός. Κίνδυνοι πού ὀφείλονται στήν ἀπομάκρυνσή μας ἀπό ἀρχές καί ἀξίες, στή διάλυση ἱερῶν θεσμῶν, ὅπως τῆς οἰκογενείας, ἤ καί στήν ἀντικατάστασή τους μέ δῆθεν θεσμούς πού ἐξυπηρετοῦν τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας. Κίνδυνοι πού ὀφείλονται στόν ὑπέρμετρο ἐγωισμό τῶν ἀνθρώπων, στίς φιλοδοξίες καί τά συμφέροντά τους, τά ὁποῖα καί μόνο θέλουν νά ἐξυπηρετοῦν. Κίνδυνοι ἀπό τήν ἀποσάρθρωση τῆς κοινωνίας, ἀπό τήν ἐπικράτηση τῆς ἁμαρτίας, ἀπό τούς πολέμους πού τά σύννεφά τους πυκνώνουν καθημερινά στήν περιοχή μας καί ἀπειλοῦν ὅλο τόν κόσμο.
Καί ἀπό ὅλους αὐτούς τούς κινδύνους ἔχει τή δύναμη νά μᾶς προστατεύσει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἐφόσον βεβαίως καί ἐμεῖς δέν τῆς ζητοῦμε μόνο τή βοήθεια καί τήν προστασία της, ἀλλά φροντίζουμε καί νά ζοῦμε κοντά της, νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, ὅπως ἔζησε κι Ἐκείνη.
Καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι τότε θά μᾶς προστατεύει ἡ Παναγία μητέρα μας ἀπό τούς κινδύνους πού ἀπειλοῦν ὄχι μόνο τή ζωή μας ἀλλά καί τήν ψυχή μας, καί θά μᾶς χαρίσει διά τῆς μεσιτείας της, ἐφόσον τῆς τό ζητοῦμε καθημερινά καί ἀγωνιζόμεθα πνευματικά, καί τή σωτηρία μας. Διότι ἡ ἐδῶ ζωή μας εἶναι πολύ περιορισμένη. Ὅλοι τό γνωρίζουμε. Πόσα χρόνια θά ζήσουμε σ᾽ αὐτή τή ζωή; Ὅταν ὅμως ἀρνούμεθα τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι καί ἐντολές τῆς Κυρίας Θεοτόκου — μήν ξεχνοῦμε τί εἶπε στόν γάμο τῆς Κανᾶ· εἶπε σ᾽ αὐτούς πού διακονοῦσαν «ὅ,τι ἄν λέγῃ (ὁ Χριστός) ὑμῖν ποιήσετε» —. Ἄν ἐμεῖς δέν τό κάνουμε, εἴμαστε καταδικασμένοι, ὄχι σ᾽ αὐτή τή ζωή, ἀλλά σέ ἐκείνη πρός τήν ὁποία κατευθυνόμεθα ὅλοι μας. Γι᾽ αὐτό ἄς εἴμαστε πάντα κοντά στήν Παναγία μας, ἄς τῆς ζητοῦμε νά μᾶς φωτίζει, νά μᾶς καθοδηγεῖ καί νά πρεσβεύει ὑπέρ ἡμῶν.
