Τον Αρχιεπίσκοπο συνόδευε ο Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αρχιμανδρίτης Συμεών Βολιώτης και τους υποδέχθηκαν οι μοναχές της Μονής, ο Πνευματικός της Μονής Αρχιμανδρίτης Κασσιανός Ραβασσόπουλος, μοναχές από την Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου – Μαζαράκι Βαγίων Βοιωτίας και πιστοί που είχαν φτάσει από νωρίς στο μοναστήρι. Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε πως «η Παναγία, μας κάνει πάλι ένα δώρο, να βρεθούμε στο δικό της χώρο, εδώ σε αυτό το μοναστήρι που είναι αφιερωμένο στον ύμνο, ο οποίος απευθύνεται στην τιμή και στη χάρη της, στο Άξιον Εστίν. Σε αυτόν τον ύμνο που ενέπνευσε ποιητές, όπως τον μεγάλο Οδυσσέα Ελύτη. Σε αυτό τον ύμνο που εμπνέει τη ζωή μας, το νόημα της ύπαρξης μας».
«Μία από τις εκτροπές της πνευματικής ζωής» σημείωσε ο π. Συμεών «είναι η ενοχοποίηση της χαράς και η ιεροποίηση της κατήφειας». Ο π. Συμεών ανέπτυξε τις έννοιες «κατήφεια» και «χαρά» και πώς υπάρχουν στη ζωή των χριστιανών. « Υπάρχει η άποψη ότι ο χριστιανός θα πρέπει να είναι σοβαρός και στην πραγματικότητα αναπτύσσεται μία κατήφεια» υπογράμμισε ο Πρωτοσύγκελλος σημειώνοντας πως «η χαρά είναι ταυτόσημη με τον χριστιανό. Δεν μπορεί να είναι κάποιος χριστιανός και να μην είναι χαρούμενος. Και όποιος δεν είναι χαρούμενος αμαρτάνει. Είναι αμαρτία να μην είναι χαρούμενος ένας χριστιανός». Επεσήμανε, επίσης, ότι «ένα πρόσωπο το οποίο υπήρξε το κατεξοχήν χαρούμενο, γιατί ήταν πνευματοφόρο, ήταν το πρόσωπο της Παναγίας, γι’ αυτό και είναι η πάντων χαρά. Είναι η πηγή της χαράς. Και είναι χαρά να έχει κάνει σχέσεις με την Παναγία. Να επικοινωνεί μαζί της. Να της λέει τα μυστικά του, να της λέει τα πάντα. Αυτό, όμως, τι σημαίνει; Ότι η Παναγία δε γνώριζε θλίψη; Ότι ο χριστιανός δεν θα γνωρίσει θλίψη; Και η Παναγία δοκίμασε θλίψεις. Είδε το γιο της να συκοφαντείται. Να υβρίζεται. Να ανεβαίνει άδικα στον Σταυρό. Δε σημαίνει λοιπόν ότι η χαρά του χριστιανού είναι μία ουτοπική πραγματικότητα χωρίς δυσκολίες. Η θλίψη είναι συνυφασμένη με την ζωή του χριστιανού, αλλά αυτή η θλίψη δεν οδηγεί σε απελπισία ή σε κατήφεια. Στη θλίψη του πονεμένου ανθρώπου είναι πιο έντονη η παρουσία του Θεού. Στον πόνο ο Θεός έρχεται και μας λέει πως είναι εδώ, για να απαλύνει τον πόνο, την θλίψη, για να δώσει νόημα στον πόνο και στην θλίψη».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Πρωτοσύγκελος π. Συμεών Βολιώτης τόνισε πως «το νόημα της πραγματικής ζωής είναι ότι όποιος θέλει να γίνει ένα με το Θεό και να έχει νόημα στη ζωή του πρέπει να γίνει διάκονος κι αν θέλει να γίνει πρώτος να γίνεται δούλος. Όχι με μία ηττοπάθεια, αλλά με μία διάθεση αγάπης, προσφοράς, δοτικότητας και κυρίως εμπιστοσύνης στο θέλημα του Θεού. Αυτό έκανε η Παναγία. Έδωσε τα πάντα στην αγάπη του Θεού και στην αγάπη του κόσμου. Γι’ αυτό και απέκτησε την τέλεια αγάπη και την τέλεια υπακοή. Η Παναγία ακούει τον πόνο του καθενός, το παράπονο του καθενός. Ακούει τις σκέψεις μας και μας καταλαβαίνει. Μέσα στη θλίψη μας, μας δίνει χαρά και ζωή. Άρα λοιπόν ακόμη και οι δυσκολίες που περνάμε ακόμη και τα προβλήματα ή τα αδιέξοδα που μπορεί να βιώνουμε, μπορούν να γεμίσουν χαρά αν υπάρχει το πνεύμα της εμπιστοσύνης προς το Θεό. Αρκεί να μπορεί ο καθένας να πει ιδού ο δούλος του Θεού. Να πει κάθε ψυχή «να ‘ναι ευλογημένο. Να είναι δοξασμένο το όνομα του Θεού». Να μπορεί να δοξάζει τον Θεό στην πιο δύσκολη περίσταση και στην μεγαλύτερη δυσκολία. Και τότε, πραγματικά βγαίνει από την καρδιά ο ύμνος αυτός. Όχι σαν ένα εξωτερικό τραγούδι, αλλά σαν μία πραγματική φανέρωση μιας εσωτερικής, πραγματικής, αληθινής χαράς, η οποία είναι μία εξωστρέφεια. Είναι μία κοινωνικότητα, η οποία είναι αρετή».
Ο Αρχιεπίσκοπος μετά τον εσπερινό ευχήθηκε σε όλους χρόνια πολλά και συνομίλησε με τους πιστούς. Στον εσπερινό έψαλλε Χορός Μοναζουσών της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου – Μαζαράκι Βαγίων Βοιωτίας υπό της Καθηγουμένης Γερόνιτσσας Ευπραξίας.
Σημαντική είναι η συμβολή της Συνοδικής Ιεράς Μονής «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ» στο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο της Αρχιεπισκοπής. Σε έκταση που παραχωρήθηκε από τη Μονή στο Βαρνάβα Αττικής, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών με τη μέριμνα του Μακαριωτάτου, κατασκευάζει ένα πρότυπο κέντρο φιλοξενίας γερόντων, ατόμων με αναπηρία, κέντρο εκπαίδευσης αυτιστικών παιδιών, ξενώνα περίθαλψης, hospice. Πρόκειται για μία καινοτόμα, πρωτοποριακή και πρότυπη μονάδα που θα συμβάλλει ουσιαστικά στη φροντίδα και στην ανακούφιση ανθρώπων που αντιμετωπίζουν ποικίλες δυσκολίες.
Ρεπορτάζ για το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Μάκης Αδαμόπουλος
Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης