Ο Αρχιεπίσκοπος της «αγάπης» – Ο Τιράνων Αναστάσιος που αναστήλωσε την Ορθοδοξία στην Αλβανία
Του Φίλιππου Ανδρέου
Σπάνια θα δεις ανθρώπους, απλούς πιστούς, να προσεύχονται με θέρμη για την ταχεία ανάρρωση και βελτίωση της υγείας ενός Ιεράρχη. Πρέπει να είναι πολύ αγαπητός, τόσο λαοφιλής ώστε ο κόσμος να αγωνιά, να αδημονεί και να προσβλέπει γρήγορα στην καλυτέρευση της υγείας του.
Τέτοιο παράδειγμα Ιεράρχη αποτελεί ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος, ο οποίος αποτελεί σέμνωμα των Ιεραρχών και κόσμημα για την Εκκλησία της Αλβανίας.
Ο 95χρονος Ιεράρχης νοσηλευόταν στο νοσοκομείο των Τιράνων, με ίωση, από τις 30 Δεκεμβρίου. Στη συνέχεια, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε και παρουσίασε γαστρορραγία, οπότε και κρίθηκε επιβεβλημένη η μεταφορά του στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».
Άμεσα, την Παρασκευή, 3 Ιανουαρίου 2025, το βράδυ, με αεροσκάφος C-27J της Πολεμικής Αεροπορίας, πραγματοποιήθηκε η αεροδιακομιδή του κ. Αναστάσιου από τα Τίρανα στην αεροπορική βάση Ελευσίνας (άφιξη στις 19:44).
«Η κατάσταση της υγείας του, παρά το ήδη επιβαρυμένο ιατρικό ιστορικό του, κρίνεται σταθερή και παρακολουθείται στενά από την ιατρική ομάδα του Νοσοκομείου υπό την καθοδήγηση της Καθηγήτριας Πνευμονολογίας και Εντατικής Θεραπείας κας Αναστασίας Κοτανίδου. Ο Μακαριώτατος υποβάλλεται στις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις και λαμβάνει την ενδεδειγμένη φροντίδα», αναφέρει το ιατρικό ανακοινωθέν του Νοσοκομείου
Ο Αρχιεπίσκοπος, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν είναι διασωληνωμένος και επικοινωνεί με το περιβάλλον. Μάλιστα, τον επισκέφθηκε ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Υπουργός Παιδείας κ. Κ.Πιερρακάκης, οι οποίοι εξέφρασαν τις ευχές τους για την ταχεία βελτίωση της υγείας του.
Και, πράγματι! Πώς να μην αγωνιά ο λαός του Θεού μπροστά σε τέτοια αναστήματα που, ομολογουμένως, κερδίζουν το σεβασμό και την αποδοχή ακόμη και από αλλοπίστους και ετεροδόξους, εξαιτίας του ήθους και της όλης ορθοπραξίας τους επί πολλά συναπτά έτη!
Δεν θα περιγράψω εδώ αναλυτικά – πώς να γίνει, άλλωστε! – το τεράστιο ιεραποστολικό, φωτιστικό, φιλανθρωπικό, λειτουργικό, ποιμαντικό και αντιαιρετικό έργο που έχει επιτελέσει ο κ. Αναστάσιος στην Εκκλησία της Αλβανίας, την οποία, χωρίς υπερβολή, όχι απλά αναστήλωσε, αλλά ανέστησε και την επανέφερε στην εκκλησιαστική πραγματικότητα, μετατρέποντάς την σε κυρίαρχο θεσμό με βαρύνουσα θέση και δεσπόζοντα λόγο στην περιοχή.
Θα αναφερθώ, όμως, επιγραμματικά, σε όσους μιλούν για τον Αρχιεπίσκοπο, για τον απλό κόσμο, τους απλούς πιστούς που συναντάς στο δρόμο, στα Τίρανα, σε άλλες πόλεις της Αλβανίας, απανταχού: ποιος είναι ο Αναστάσιος; Και όλοι, όλοι, το τονίζω, έχουν να πουν από έναν απλό εγκωμιαστικό λόγο έως βαρύγδουπες εκφράσεις και εγκωμιαστικούς χαρακτηρισμούς, απόρροια της αγάπης και του αληθινού σεβασμού που τρέφουν για τον Αρχιεπίσκοπο! Και, το τονίζω! Ομιλούν πιστοί και άπιστοι, αλλόπιστοι και άθεοι, αλλά όλοι αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του τον ακάματο εργάτη, τον αληθινό Πατέρα, τον αδάμαντα της ηθικότητας, τον αφιλάργυρο διάκονό τους!
Αναστήματα πνευματικά ωσάν τον Αναστάσιο, σπάνια, σπάνια συναντάς και γνωρίζεις! Και εάν εκείνος, εξαιτίας της ταπεινότητας και μετριοπάθειάς του, αποφεύγει τη δημοσιότητα, ο λαός, ο λαός του Θεού θα φωνάξει, ως ήδη φωνάζει και θα αποτυπώνει πάντοτε την ανεκτίμητη αξία και την αγιαστική πνευματικότητα του ανδρός!
Δυο λόγια για τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο:
Ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος του Γερασίμου γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1929 στον Πειραιά.
Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου και έλαβε το πτυχίο του το 1952 Το 1960 χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος – Αρχιμανδρίτης το 1964. Παράλληλα ξεκίνησε ιεραποστολικές εξορμήσεις στην Αφρική. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Φιλοσοφικές Σχολές του Αμβούργου και Μαρβούργου στη Γερμανία (1965-1969) ως υπότροφος του γερμανικού Ιδρύματος «Alexander von Humboldt».
Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα οργάνωσε και διεύθυνε το Διορθόδοξο Ιεραποστολικό Κέντρο «Πορευθέντες», καθώς επίσης και το Διορθόδοξο Κέντρο Αθηνών της Εκκλησίας της Ελλάδος (1971-1975). Χειροτονήθηκε επίσκοπος Ανδρούσης το 1972 οπότε και ανέλαβε έκτακτος καθηγητής Ιστορίας των Θρησκευμάτων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Διευθυντής του Τομέα Θρησκειολογίας και Κοινωνιολογίας και Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1976 τακτικός καθηγητής. Έγινε επίσης γενικός διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εξέδιδε το περιοδικό «Πορευθέντες» στην ελληνική και αγγλική σε όλη τη δεκαετία 1960-1970. Το 1981 αναχώρησε και πάλι για την Αφρική ως Μητροπολίτης Ανατολικής Αφρικής. Μετά από 10 χρόνια επέστρεψε στην Αθήνα. Από το 1992 είναι Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας με το εκκλησιαστικό του έργο να κορυφώνεται στην αποστολή που του εμπιστεύθηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την εκ των ερειπίων αναστήλωση της Ορθοδόξου Aυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας.
Πηγή: Κιβωτός της Ορθοδοξίας
