To απόγευμα της Κυριακής της Πεντηκοστής, 4ης Ιουνίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Πανοράματος Βεροίας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό ἅγιον· βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξε, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν», ψάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας πρός τιμήν τοῦ τρίτου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί συγχρόνως μᾶς παρουσιάζει τό ἔργο τό ὁποῖο ἐπιτελεῖ τό Πανάγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο κατῆλθε σήμερα κατά τήν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου στούς μαθητές του.
Ὁ Χριστός εἶχε μιλήσει στούς μαθητές του γιά τόν Παράκλητο, τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, πού θά ἐρχόταν στόν κόσμο μετά τή δική του ἀνάληψη γιά νά τούς ἐνδύσει μέ δύναμη. Τούς εἶχε πεῖ ὅτι θά εἶναι αὐτό πού θά ἔρθει γιά νά τούς διδάξει καί νά τούς ὁδηγήσει «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν». Θά εἶναι αὐτό πού θά τούς ἐξηγήσει ὅσα μέχρι τότε δέν εἶχαν καταλάβει, ἀκόμη καί γιά τόν ἴδιο τόν Χριστό. Καί ὅτι τέλος θά εἶναι αὐτό πού θά παραμείνει στήν Ἐκκλησία ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, γιά νά βοηθᾶ τούς πιστούς νά ἐπιτελέσουν τόν ἐπί γῆς προορισμό τους, δίδοντάς τους ὅ,τι χρειάζονται, διότι «πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον».
Οἱ ἄνθρωποι, βέβαια, τίς περισσότερες φορές προσπαθοῦμε νά ἀποκτήσουμε στή ζωή μας ὑλικά ἀγαθά, χρήματα, τιμές, δόξα, φήμη καί γνώσεις. Τίς περισσότερες ὅμως φορές, ὅταν τά ἀποκτήσουμε, δέν αἰσθανόμαστε ἱκανοποιημένοι καί εὐτυχεῖς. Μπορεῖ ὅσα ἀποκτήσαμε νά ἱκανοποιοῦν τή φιλοδοξία μας, τόν ἐγωισμό μας, τήν πλεονεξία μας, ἀλλά δέν ἱκανοποιοῦν τήν ψυχή μας. Καί ἄν ἡ ψυχή δέν εἶναι ἱκανοποιημένη καί ἀναπαυμένη, δέν μπορεῖ νά εἶναι εὐτυχισμένος ὁ ἄνθρωπος, δέν μπορεῖ νά αἰσθάνεται πλήρης.
Ἀντίθετα, ὑπάρχουν ἄλλοι ἄνθρωποι πού εἶναι χαρούμενοι καί ἀναπαυμένοι, παρότι δέν ἔχουν αὐτά γιά τά ὁποῖα ἀγωνίζονται καί ἀγωνιοῦν οἱ περισσότεροι συνάνθρωποί τους. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι γιά τούς ὁποίους ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου, «ὡς μηδέν ἔχοντες καί τά πάντα κατέχοντες». Εἶναι αὐτοί πού ἐφαρμόζουν τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ «ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν».
Αὐτοί ἔχουν τά πάντα, γιατί ἔχουν ὅσα τούς χρειάζονται, γιατί ἔχουν ὅλα ὅσα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό ἅγιο. Καί αὐτά εἶναι τά πνευματικά ἀγαθά. Εἶναι αὐτά πού, ὅταν ἔχει ὁ ἄνθρωπος, ἔχει καί τή δύναμη καί τήν ἀντοχή γιά νά ἀγωνίζεται καί γιά τά ὑλικά πράγματα τά ὁποῖα ἔχει ἀνάγκη, χωρίς νά ἀγωνιᾶ, γιατί ἔχει ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη καί τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ.
«Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον». Ὅλα μπορεῖ νά τά χαρίσει τό Ἅγιο Πνεῦμα χωρίς καμία ἐξαίρεση, καί τά ὑλικά καί τά πνευματικά, ἀλλά δέν τά χαρίζει ἀδιακρίτως. Τά χαρίζει «κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς». Τά χαρίζει ἀνάλογα μέ τή διάθεση καί τή δεκτικότητα αὐτοῦ πού τά λαμβάνει. Τά χαρίζει ἀνάλογα μέ τό πόσο χρήσιμα εἶναι αὐτά καί γιά τούς ἄλλους, ὥστε νά συντελεῖται τό ἔργο καί νά οἰκοδομεῖται τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί ὁ κόσμος.
Διότι, ἄς σκεφθοῦμε τί θά συνέβαινε στόν κόσμο, ἐάν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶχαν τά ἴδια χαρίσματα, ἄν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶχαν τίς ἴδιες ἱκανότητες. Τότε δέν θά μποροῦσε νά λειτουργήσει ὁ κόσμος, καί τά χαρίσματα θά ἦταν περιττά καί ἄχρηστα, γιατί κανείς δέν θά μποροῦσε νά ὠφεληθεῖ ἀπό τό χάρισμα καί τίς ἱκανότητες τοῦ διπλανοῦ του καί δέν θά αἰσθανόταν τήν ἀνάγκη νά ζήσει μαζί του, νά ἀποτελέσει μία κοινωνία, ἕνα σύνολο, ἕνα σῶμα.
Γι᾽ αὐτό, ἄς παραμερίσουμε τήν ἀνθρώπινη λογική μας πού πολλές φορές μᾶς κάνει νά νομίζουμε ὅτι θά θέλαμε ἄλλα χαρίσματα, ὅτι ἡ διαίρεση τῶν χαρισμάτων δέν εἶναι δίκαιη καί ἱκανοποιητική, καί ἄς ἀνοίξουμε τήν ψυχή μας γιά νά δεχθοῦμε τά χαρίσματα καί τή χάρη πού μᾶς προσφέρει τό Πανάγιο Πνεῦμα. Ἄς κάνουμε τήν ψυχή μας δεκτική τῶν δωρεῶν του καί ἄς τοῦ ἐκφράζουμε πάντοτε τήν εὐχαριστία καί τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά τίς δωρεές του. Ἄς τό παρακαλοῦμε νά ἐνοικεῖ στίς ψυχές μας καί ἄς φροντίζουμε νά τίς ἔχουμε καθαρές ἀπό τούς ρύπους καί τίς σκιές τῆς ἁμαρτίας, ὥστε νά μπορεῖ νά σκηνώσει μέσα σ᾽ αὐτές.
Καί ὅταν ἔχουμε μέσα στήν ψυχή μας τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν ἔχουμε τή χάρη του, τότε θά ἔχουμε καί ὅ,τι μᾶς χρειάζεται γιά τήν πνευματική μας ὠφέλεια· τότε θά αἰσθανόμασθε τή χαρά καί τήν πληρότητα πού χαρίζει ἡ παρουσία του.
Γι᾽ αὐτό καί ἄς μήν παραλείπουμε ποτέ νά παρακαλοῦμε τό Πανάγιο Πνεῦμα «ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ, τάς ψυχάς ἡμῶν».