Ο ιστορικός σύλλογος «Παρνασσός», με 157 χρόνια ζωής, αναγεννάται και μας θέλει πλάι του
Ο «Παρνασσός» έγινε το ορόσημο της πολιτιστικής ζωής από κάθε άποψη. Εκεί πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες εικαστικές εκθέσεις της Αθήνας, φιλολογικές και αρχαιολογικές διαλέξεις, χοροί, αλλά και έγινε και μια νυχτερινή σχολή για τα άπορα εργαζόμενα παιδιά. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι υπήρξε επί της ουσίας η πρώτη Ακαδημία Γραμμάτων και Τεχνών της Ελλάδας ώσπου ο Πάγκαλος ίδρυσε τον ομώνυμο θεσμό το 1926. Στις σάλες του συναντιούνταν προσωπικότητες του πνεύματος, πολιτικοί, διπλωμάτες, στρατιωτικοί. Σπουδαίες μορφές από το εξωτερικό πέρασαν το κατώφλι για ομιλίες, όπως ο Πιερ ντε Κουμπερτέν ή ο Αρθουρ Εβανς της Κνωσού, αλλά είχε και διάσημα μέλη όπως ο Τσώρτσιλ και ο Κλεμανσό.
Της Μαργαρίτας Πουρνάρα
Ηταν από τα ανέκδοτα της σχολικής μας παρέας: ένας συμμαθητής που σκόπευε να γίνει σολίστ της κιθάρας ανακοίνωσε με πολύ σπουδαίο ύφος πως θα έδινε ρεσιτάλ στον «Παρνασσό». «Δεν περιμένεις να καλοκαιριάσει λίγο, θα πουντιάσεις εκεί πάνω, τώρα είναι μόνο για σκι», του είπαν οι υπόλοιποι. Και αν αυτό συνέβη πριν από 30 χρόνια, φανταστείτε δυστυχώς το μέγεθος της άγνοιας που υπάρχει σήμερα για τον πιο ιστορικό πολιτιστικό σύλλογο της χώρας που έκλεισε 157 χρόνια ζωής.
Είναι τόσο κρίμα αν σκεφτεί κανείς ότι η ίδρυσή του το 1865 έγινε από τέσσερα νεότατα αδέλφια, παιδιά του νομισματολόγου Παύλου Λάμπρου. Στόχος τους ήταν τότε να θεσμοθετήσουν έναν πολιτιστικό σύλλογο που θα επιμόρφωνε και θα ενίσχυε την ιστορική συνείδηση του λαού που μόλις είχε απελευθερωθεί, ώστε να πραγματοποιήσει τη Μεγάλη Ιδέα.
Εκτοτε ο «Παρνασσός» έγινε το ορόσημο της πολιτιστικής ζωής από κάθε άποψη. Εκεί πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες εικαστικές εκθέσεις της Αθήνας, φιλολογικές και αρχαιολογικές διαλέξεις, χοροί, αλλά και έγινε και μια νυχτερινή σχολή για τα άπορα εργαζόμενα παιδιά. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι υπήρξε επί της ουσίας η πρώτη Ακαδημία Γραμμάτων και Τεχνών της Ελλάδας ώσπου ο Πάγκαλος ίδρυσε τον ομώνυμο θεσμό το 1926. Στις σάλες του συναντιούνταν προσωπικότητες του πνεύματος, πολιτικοί, διπλωμάτες, στρατιωτικοί. Σπουδαίες μορφές από το εξωτερικό πέρασαν το κατώφλι για ομιλίες, όπως ο Πιερ ντε Κουμπερτέν ή ο Αρθουρ Εβανς της Κνωσού, αλλά είχε και διάσημα μέλη όπως ο Τσώρτσιλ και ο Κλεμανσό.
Και μετά; Οπως κάθε ιστορικός θεσμός πάλεψε να βρει μια καινούργια θέση στην Ελλάδα που άλλαζε, και ιδιαίτερα από τη μεταπολίτευση και μετά αναζητούσε την ταύτιση με το «νέο» διότι το παλαιό φάνταζε συντηρητικό στα μάτια των ανθρώπων. Σημασία έχει πως τον τελευταίο καιρό γίνεται μια συστηματική προσπάθεια από τον νυν πρόεδρο Βασίλη Κωνσταντινόπουλο του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και τον γενικό γραμματέα Γεράσιμο Φωκά, που έχει υπηρετήσει από διάφορες θέσεις τον ελληνικό τουρισμό και όχι μόνον, να ανανεωθεί ο Παρνασσός προσελκύοντας νέα μέλη αλλά και να αυξήσει την ακτινοβολία του στην ελληνική κοινωνία.
«Ας το θέσουμε ως εξής», λέει ο κ. Φωκάς που ξενάγησε τη στήλη στο ωραίο κτίριο της πλατείας Καρύτση. «Θέλουμε να βγούμε από το αραχνιασμένο μας καβούκι και για να προχωρήσουμε κάναμε ήδη αρκετές αλλαγές». Η μεγαλύτερη είναι ότι μπορούν πλέον να γραφτούν και γυναίκες στον Σύλλογο, ο οποίος λόγω μιας ερμηνείας του καταστατικού του 1925 επέτρεπε μόνον την ιδιότητα του επίτιμου μέλους. Η πρώτη που ενεγράφη ήδη είναι η ομότιμη καθηγήτρια Λατινικής Φιλολογίας Στέλλα Πριόβολου. Παράλληλα, ο Παρνασσός ανέθεσε σε ορισμένους δραστήριους ανθρώπους της ελληνικής περιφέρειας να πάρουν τον ρόλο του πρεσβευτή και να κάνουν εκδηλώσεις στον τόπο τους υπό την αιγίδα τους.
Βέβαια, όπως εξηγεί ο κ. Φωκάς, συνεχίζονται και οι διαλέξεις κάθε Τετάρτη στις 6 μ.μ. στο λεγόμενο «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο» με μαθήματα ελεύθερης εισόδου και ποικίλη θεματική.
Στο πλαίσιο της εξωστρέφειας έχουν αρχίσει και συνεργασίες με πολλούς φορείς από τον 9.84 και την ΕΡΤ ώς την Ολυμπιακή Επιτροπή. Ο Παρνασσός έχει σπουδαία αντικείμενα ως προίκα από το παρελθόν, ανάμεσα σε αυτά τη βιβλιοθήκη του και μια πολύ καλή συλλογή έργων τέχνης που σχηματίστηκε καθώς οι ζωγράφοι που εξέθεταν εκεί άφηναν δημιουργίες τους ως δωρεές. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο από όλα ήταν η θαυμάσια αίθουσα εκθέσεων με φυσικό φωτισμό από την οροφή, που είναι ένα κρυφό διαμαντάκι στο κέντρο της πόλης και που δεν το ξέρει κανείς. Τώρα λοιπόν που άλλο ένα ανδρικό κάστρο άνοιξε τις πόρτες του, καλό θα ήταν να συμβάλουμε και εμείς στην αναγέννηση, προτείνω στις φίλες της στήλης! Το ιστορικό «καβούκι» του Παρνασσού περιμένει εν γένει καινούργιους ενοίκους, ανθρώπους που να σέβονται την ιστορία του και όρεξη να κάνουν πράγματα. Και αν όχι εμείς, τότε ποιος;
Πηγή: https://www.kathimerini.gr/
