Στο κήρυγμα του ο Σεβασμιώτατος Λαρίσης κ. Ιερώνυμος, ανέλυσε ένα μέρος του απολυτίκιου του εορτάζοντος Αγίου «και όφιν εις χρυσούν μετέβαλες», αναφέροντας το περιστατικό που μία πτωχή γυναίκα ζήτησε ελεημοσύνη από έναν πλούσιο, ο οποίος αρνήθηκε όμως να της δώσει και κατόπιν απευθύνθηκε στον πτωχό Άγιο Σπυρίδωνα.
Ο Άγιος τότε βγήκε έξω στα χωράφια και είδε ένα φίδι. Το σταύρωσε κι εκείνο κοκκάλωσε. Έγινε ολόκληρο χρυσό. Το πήρε καί το έδωσε στη γυναίκα για να κάνει τη δουλειά της. Όταν εκείνη τακτοποίησε τις υποθέσεις της, έφερε το φίδι πίσω στον Άγιο.
Το πήρε ο Άγιος, το πήγε πίσω πάλι στα χωράφια, από εκεί που το πήρε. Το άφησε κάτω κι’ εκείνο ζωντάνεψε. Και αμέσως ο Άγιος είπε στη γυναίκα να επιστρέψει στο σπίτι της και στα παιδάκια της. Ο Άγιος θέλησε με την κίνηση αυτή τόνισε ο Σεβασμιώτατος να μας δείξει, ότι η φιλαργυρία είναι φίδι, που πρέπει πολύ να προσέχουμε. Και όπως απομακρυνόμασθε από ένα φίδι, έτσι να αποφεύγουμε και την πλεονεξία.
Και κατέληξε λέγοντας πώς είναι καιρός να καταλάβουμε ότι πήραμε λάθος δρόμο. Είναι καιρός να συνέλθουμε, να αισθανθούμε τα λάθη μας και να ενδιαφερθούμε για την σωτηρία της ψυχής μας.
