Ἡ δεύτερη μετά τό Γενέσιο Θεομητορική ἑορτή, τῶν Εἰσοδίων, καθώς ἀκόμη ἑορτάζεται μέχρι τήν ἑορταστική Ἀπόδοση, ἦταν ἡ κατάλληλη εὐκαιρία νά μεταβεῖ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Δωρόθεος καί νά προσκυνήσει τήν Παναγία μας στό μεγάλο καί ἱστορικό Μοναστήρι Της, τῆς Εἰκοσιφοίνισσας. Καί αὐτό συνέπεσε μέ τόν ἑορτασμό τῆς μνήμης τῶν κτιτόρων Γερμανοῦ καί Διονυσίου.
Ἡ Καθηγουμένη Ἀντωνίνη μοναχή, μετά τή Δοξολογία πού ἔγινε στό Καθολικό τῆς Μονῆς, στήν ἐπίσημη προσφώνηση εἶπε μεταξύ ἄλλων πολλῶν: «Ὁ ἐρχομός Σας ἦταν Θεοῦ εὐδοκία καί ἀπό ὅ,τι γνωρίζουμε σέβεσθε τίς ἀρχές καί τά ἐντάλματα τῆς ἀγγελικῆς πολιτείας καί ὡς ἐκ τούτου ἡ παρουσία Σας ἀποτελεῖ δῶρο Θεοῦ».
Ἡ ἀντιφώνηση τοῦ Σεβασμιωτάτου περιελάμβανε ἐν περιλήψει τά ἑξῆς: «Ὁ πάνσεπτος Ναός τῆς Μονῆς εἶναι ἀφιερωμένος στά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου καί ἀποτελεῖ εὐλογία γιά ἐμένα ἡ ὑποδοχή πού μοῦ γίνεται τήν ἑορτάσιμη αὐτή περίοδο καί ἀξιώνομαι νά προσκυνήσω τήν ἄχραντη μορφή τῆς Θεοτόκου».
Εὐχαριστώντας τήν Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καθώς καί τήν Ἀδελφότητα, προσέθεσε: «Ἡ κάθε Μονή ὀφείλει νά εἶναι ἐργαστήριο ἁγιότητος. Ὁ ἀγώνας εἶναι πάντοτε ἀπαιτητικός καί κοπιαστικός. Δοκιμάζεσθε ὅμως μέσα στήν Ἀδελφότητα, ὅπως καί κάθε Ἀδελφότητα μέσα στά Μοναστήρια. Ἡ δοκιμασία φέρνει πάντοτε ἀγαθά ἀποτελέσματα, ὅταν ταπεινώνεται ἡ μοναχή καί διατηρεῖ πάντοτε τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ γιά τίς ὑπόλοιπες ἀδελφές. Συνιστῶ ἡ ἑνότητα καί ἡ προθυμία, μέ κορυφαία τήν ἀρετή τῶν ἀρετῶν τήν ἀγάπη, νά πρυτανεύει στίς μεταξύ σας σχέσεις. Νά διαθέτετε ἄριστο πνεῦμα φιλοξενίας, ἔτσι ὥστε νά δίδετε μαρτυρία ὅτι ὁ Χριστός βασιλεύει στήν ἀντιμετώπιση τῶν ἀναγκεμένων ἀδελφῶν μας. Οἱ προσκυνητές νά ἐπαναπαύονται καί νά παραδειγματίζονται βλέποντας τήν ἀνθρωπιά καί τό φιλότιμό σας. Ὡσαύτως καί ἐσεῖς νά μήν ἐπιτρέπετε στόν ἑαυτό σας νά ἀλλοτριώνεται ἀπό τό κοσμικό φρόνημα τῶν προσκυνητῶν, καθώς καί οἱ λαϊκοί νά προσέρχονται ὡς προσκυνητές, τηροῦντες τό πρόγραμμα τῆς Μονῆς».
Ἀκολούθως ὁ Σεβασμιώτατος προέστη καί τέλεσε τή θεία Λειτουργία, κατά τήν Ἀγρυπνία, καί στό τέλος τό κτιτορικό μνημόσυνο εἰς τιμήν καί μνήμην τῶν ἁγίων Γερμανοῦ καί Διονυσίου τοῦ Α΄ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, καί εἰς συγχώρησιν καί ἀνάπαυσιν τῆς μακρᾶς σειρᾶς τῶν Μονασάντων στό ἱστορικό αὐτό Μοναστήρι.
Ἀκολούθησε κέρασμα στό Ἀρχονταρίκι τῆς ἱερᾶς Μονῆς.
