Ο Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής στο Άγιο Όρος
Στο Άγιος Όρος βρέθηκε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαρωνείς και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων, προσκληθείς από τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα Αγίου Όρους, Αρχιμανδρίητ Τύχωνος και αφού έλαβε την κανονική άδεια και ευλογία της Α.Π.Θ. Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.
Στο Άγιο Όρος ο Σεβασμιώτατος προέστη των ακολουθιών της πανηγύρεως του Αγίου Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού.
Συγκεκριμένα, το απόγευμα της Παρασκευής 18 Δεκεμβρίου 2015, προέστη της Ιεράς Αγρυπνίας, ενώ το πρωί της Κυριακής ιερούργησε στην ίδια Ιερά Μονή.
Ο Σεβασμιώτατος, δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον Άγιο Καθηγούμενο για την τιμητική πρόσκληση να βρεθεί στο Περιβόλι της Παναγίας, ενώ εξέφρασε παράλληλα την ευγνωμοσύνη της ψυχής του προς τους αδελφούς της Ιεράς Μονής.
Διαβάστε ακολούθως το λόγο του Σεβασμιωτάτου κατά την εόρτιο τράπεζα:
«Πανοσιολογιώτατε Ἅγιε Καθηγούμενε τῆς Ἱερᾶς καί Σεβασμίας Μονῆς Σταυρονικήτα καί πολυσέβαστέ μοι π. Τύχων. Ἐν εὐχαριστίᾳ πολλῇ καί δοξολογίᾳ πρός τόν ἐν Ἁγίοις ἐνδοξαζόμενον Θεόν ἡμῶν καί πρός τόν αὐτοῦ θεράποντα, μέγαν Ἱεράρχην, μυροβλήτην καί θαυματουργόν Ἅγιον Νικόλαον ἐπίσκοπον Μύρων τῆς Λυκίας, παριστάμεθα εἰς τήν Σταυροπηγιακήν ταύτην Μονήν, τό ἱερόν Σεμνεῖον τοῦ Σταυρονικήτα, ἐν τῷ ὁποίῳ ἀπό αἰώνων καλλιεργεῖται ἡ Εὐαγγελική ἀρετή, τό ἀνακείμενον εἰς τήν κραταιάν σκέπην καί προστασίαν τοῦ Ἁγίου Νικολάου, συμπανηγυρίζοντες καί γεραίροντες μεθ’ ὑμῶν τήν πανένδοξον μνήμην αὐτοῦ.
Ὑπό τούς θόλους τοῦ Καθολικοῦ, τοῦ τιμωμένου ἐπί τῷ ὀνόματι αὐτοῦ, δι’ ὅλης τῆς νυκτός «προσκαρτερήσαντες τῇ προσευχῇ καί τῇ δεήσει», ἅπαντες ὁμοθυμαδόν ἐβιώσαμεν τό Ἀποστολικόν: «ἤν αὐτῶν ἡ καρδία καί ἡ ψυχή μία».
Ἠκούσαμεν καί εὐφράνθημεν καί ἐνωτίσθημεν τούς ἱερούς Ὕμνους καί τά Θεῖα ἄσματα τά ὁποῖα ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι συνέθεσαν οἱ ἱεροί ὑμνογράφοι καί ποιηταί, ἵνα ἐγκωμιάσωσι καί μακαρίσωσι τόν Ἅγιον Νικόλαον. Πρό αὐτῶν, ἐμακάρισεν τόν Ἅγιον αὐτό τό Πανάγιον Πνεῦμα διά στόματος τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ λέγοντας: «μακάριος ἀνήρ ὁ φοβούμενος τόν Κύριον, ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα». Καί τό παναληθέστατον τοῦ Κυρίου στόμα μακαρίζει εἰς τήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλίαν αὐτοῦ, τόν ἔχοντα τάς ἀρετάς, τάς ὁποίας εἰς τοσοῦτον μέτρον κατέκτησεν ὁ Ἅγιος Νικόλαος. Καί εἰς τό ἱερόν Εὐαγγελικόν ἀνάγνωσμα τῆς Θείας Λειτουργίας, ἠκούσαμεν τό Εὐαγγέλιον τῶν μακαρισμῶν, θεωροῦσα τόν Ἅγιον τηρητήν καί πληρωτήν πασῶν τῶν Εὐαγγελικῶν ἀρετῶν καί προσφυῶς ψάλλομεν εἰς τό Κοντάκιον: «τοῦ Χριστοῦ γάρ Ὅσιε τό Εὐαγγέλιον πληρώσας».
Διά τοῦτο φρονοῦμεν ὅτι εἴμεθα λίαν ἰσχνόφωνοι εἰς τήν τέχνην τοῦ λόγου, ἵνα διά τῶν ρυπαρῶν χειλέων ἡμῶν ἐγκωμιάσωμεν τόν Ἅγιον. Ὅμως διά νά φυλάξωμεν τήν τάξιν ἀπευθύνομεν τούς ταπεινούς καί ἄκομψους τούτους λόγους, τελοῦντες ἐν γνώσει ὅτι ἅπας ἐγκωμίων ἔπαινος πρός τόν Ἅγιον προσφερόμενος, μᾶλλον τιμᾶται παρ’ αὐτοῦ ἤ τιμᾶ αὐτόν. Ἐκ βαθέων ψυχῆς ὑποκλινόμενοι καί προσκυνοῦντες βαθυσεβάστως τήν ἱεράν αὐτοῦ εἰκόναν, ἐξαιτούμεθα τήν ταχεῖαν ἀντίληψιν τῆς ὁξυτάτης αὐτοῦ πρεσβείας πρός Κύριον καί παρακαλοῦσαν θερμῶς αὐτόν ὅπως ἰκετεύσῃ τόν Θεόν, ἵνα παρατείνῃ τό ἔλεος αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς καί δώσῃ ἡμῖν καιρόν μετανοίας πρός εὐαρέστησιν αὐτοῦ.
Ὅπως παρατείνῃ τό ἔλεος αὐτοῦ ἐπί τόν κόσμον, τόν πολυειδῶς καί πολυτρόπως ὑπό τοῦ διαβόλου τυραννούμενον καί δυναστευόμενον καί χαρίσῃ εἰς πάντας τήν πρός αὐτόν καί πρός ἀλλήλους ἀγάπην, ἥτις ἐψύγη σήμερον διά τό πληθυνθῆναι τήν ἀνομίαν τῶν πολλῶν καί εἰς ἡμᾶς εἰσέτι, τούς ὀνομαζομένους ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας. Τήν ἀγάπην τήν ὁποίαν εἰς τοσοῦτον μέτρον εἶχεν ὁ Ἅγιος, ὅστις Χριστομιμήτως «διῆλθεν τόν βίον αὐτοῦ, εὐεργετῶν καί ἰώμενος», ὑπάρχων ἰσοβίως μία θυσία ζῶσα ἐπί τοῦ σταυροῦ τῆς πρός τόν Θεόν καί τόν πλησίον ἀγάπης.
Ὅπως χαρίζηται σύνεσιν καί διάκρισιν εἰς ἡμᾶς τούς ἀναλαβόντας ἐπί τῶν ἀδυνάτων ὤμων ἡμῶν τό βαρύτατον φορτίον τῆς ἐπιμελείας ψυχῶν ἀθανάτων, ἀλλά καί εἰς πάντας τούς ποιμένας καί ὁμοσχήμους αὐτῶν Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, ἵνα κατευθυνθῶμεν τόν περιούσιον λαόν τοῦ Θεοῦ «ὑπέρ οὗ Χριστός ἀπέθανεν» εἰς νομάς σωτηρίους.
Ὅπως μεταδώσῃ πρός ὑμᾶς τούς ἀγαπητούς πατέρας καί ἀδελφούς πού ἐνασκεῖσθε ἐν τῷ Ἁγιωνύμῳ Ὄρει τοῦτο ρανίδα θείου ρόδου, ὅν ἐκεῖνος πλουσίως ἔσχεν, καί ἀδιάκριτον ὑπακοῆς εἰς τό ἅγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἰς πάντας τούς ἐκ τοῦ κόσμου συρρεύσαντας εὐλαβεῖς προσκυνητάς χαρίσηται ὡς «νίκη τοῦ λαοῦ φερώνυμος» νίκας κατά τοῦ κόσμου τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας.
Σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἅγιε Γέροντα διά τήν τιμητικήν πρόσκλησιν καί τήν ὅλην φιλοξενίαν, ἀπαύγασμα τῆς ἀγαπώσης καρδίας Ὑμῶν ἀλλά καί διά τό μέλι τῆς ἀνεξάτλητης ἀγάπης τῆς Σταυρονικητιανῆς κυψέλης πρός ἀπειραρίθμους ψυχάς.
Εἰς τούς κοπιάσαντας πατέρας καί ἀδελφούς τῆς Θεοσώστου ταύτης Μάνδρας πού ὑπερέβαλον ἑαυτούς εἰς πλειοδοσίαν ἀγάπης καί ἐκδηλώσεις περιποιήσεων ἐκφράζω τήν εὐγνωμοσύνην τῆς ψυχῆς μου.
Κατακλείοντες τόν λόγον, θερμῶς παρακαλῶ ἅπαντας νά εὔχεσθε ὑπέρ τοῦ ταπεινοῦ ἐπισκόπου τῆς κατά Μαρώνειαν καί Κομοτηνήν Ἐκκλησίας καί τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ. Παρακαλῶ εὔχεσθε ἐκτενῶς καί ἐμπόνως νά προσθέσῃ εἰς ὅλους ἡμᾶς πίστιν καί ἐλπίδα ὁ ἐλεήμων Θεός, νά ἐνισχύῃ πάντας εἰς τόν ἀόρατον πόλεμον, εἰς τόν ἐπίπονον πνευματικόν ἀγῶνα, εἰς κληρονομίαν τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, ἐπικαμπτόμενος ταῖς πρεσβείαις τῆς Παναχράντου καί Παναμώμου Αὐτοῦ Μητρός, τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου τοῦ θαυματουργοῦ, τῶν Ὀσίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν!
Ἔτη πολλά! Εὐλογημένα Χριστούγεννα!».
