Αφορμή ήταν η επίσκεψη του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αρούσης και Κεντρικής Τανζανίας κ Αγαθονίκου στα Γιαννιτσά, την πόλη της καταγωγής του. Η μικρή γιορτή των παιδιών των
Κατηχητικών Συνάξεων της ενορίας ήταν ένα μικρό αντίδωρο ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης στον Θεοφιλέστατο και σε όλους εκείνους που εργάζονται ακάματα και ταπεινά στο χώρο της Εξωτερικής Ιεραποστολής.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με τον αναστάσιμο ύμνο «Δεύτε πάντα τα έθνη» σε ήχο γ΄ και με τη σκέψη: Πώς είναι δυνατόν να λείπει από τον πιστό η συνείδηση του χρέους να κηρυχθεί ο θρίαμβος της αναστάσεως του Χριστού και η λύτρωση της ανθρώπινης φύσης «εις πάντα τα έθνη»; Ακολούθησαν ποιήματα και τραγούδια σχετικά με την Ιεραποστολή. Τα παιδιά ένωσαν τους κτύπους της καρδιάς τους με εκείνους των ιεραποστόλων μας, δηλώνοντας ότι με τις πενιχρές τους δυνάμεις θέλουν να γίνουν συνεργοί τους, ακολουθώντας τα βήματά τους. Προβλήθηκε το ιεραποστολικό πρότυπο του Αποστόλου Παύλου, του προστάτου της ενορίας και πολιούχου των Γιαννιτσών, ο οποίος καταυγασμένος από το «Φως της Δαμασκού» φώτισε τα πέρατα, αισθανόμενος «Θεού συνεργός» και βιώνοντας μέσα του την παρουσία του Χριστού, δεν μπορούσε να μην κηρύττει συνεχώς και σε κάθε τόπο Ιησούν Χριστόν, Εσταυρωμένον και Αναστάντα.
Ακούστηκαν επίσης σκέψεις όπως: «Πώς είναι δυνατόν, ενώ προσπαθούμε να ζήσουμε «εν Χριστώ», να μην βλέπουμε τον κόσμο όπως Εκείνος; Μήπως τον ενδιαφέρον του Κυρίου μας περιορίζεται μόνο στην πόλη μας, στο έθνος μας, στον λεγόμενο χριστιανικό κόσμο; Δεν θέλει «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν»; Μήπως αδιαφορεί για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν «ξένοι των διαθηκών της επαγγελίας, ελπίδα μη έχοντες και άθεοι εν των κόσμω»;»
Σε ποίημα που γράφηκε ειδικά για την γιορτή, ένας ιεραπόστολος μεταξύ άλλων ανοίγει την καρδιά του και μας λέγει: «Πώς να χαρείς εσύ το φως αν οι άλλοι στο σκοτάδι περιπλανιούνται άδικα απ’ το πρωί ως το βράδυ; … Σκοτάδι να μη μένει πια κι όλα παιδιά δικά Σου, λουσμένα στο δικό Σου φως να χαίρονται κοντά Σου. Κι αν είναι για τις πλάτες μου βαριά η αποστολή, κι αν μαρτυρίου είναι οδός η ιεραποστολή, θυμούμαι πως οι Απόστολοι σανδάλια είχαν λιωμένα και σκέφτομαι πόσα δεινά υπέφεραν για Σένα. Κι όταν το κύμα ορθώνεται σε πέλαγο λυγμών, δε σκιάζομαι αφού Εσύ θα είσαι »μεθ’ ημών»!»
Πολλοί επικαλούνται τα προβλήματα που υπάρχουν στην πατρίδα μας και στην Εκκλησία μας ως δικαιολογία αποχής από την ιεραποστολική προσπάθεια. Οι Απόστολοι όμως, παρά τα προβλήματα, κατευθύνθηκαν στα «έθνη», ο Μέγας Αθανάσιος φρόντισε για τον εκχριστιανισμό των Αιθιόπων, ο ιερός Χρυσόστομος για την ιεραποστολή στην Φοινίκη και σε τόσες άλλες περιοχές, οι άγιοι Πατριάρχης Φώτιος και οι Θεσσαλονικείς αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος για τον εκχριστιανισμό των Σλάβων. Συνεπώς το ενδιαφέρον για την εξωτερική ιεραποστολή δε στηρίζεται στην έλλειψη αναγκών στον τόπο μας, αλλά στην άμεση βεβαιότητα ότι χωρίς αυτό το ενδιαφέρον είναι αδύνατον να βιωθεί αυθεντικά η χριστιανική ζωή. Βασισμένο σε αυτήν την προσέγγιση ήταν και το θεατρικό δρώμενο, που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία από στελέχη της ενορίας ολοκληρώνοντας το πρώτο μέρος της εκδήλωσης.
Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης προβλήθηκε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, αφιερωμένο στην νεοσύστατη επισκοπή Αρούσης και Κεντρικής Τανζανίας και στο ιεραποστολικό έργο που ξεκίνησε πριν λίγους μήνες εκεί. Στη συνέχεια ανέβηκε στο βήμα ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αρούσης κ. Αγαθόνικος, ο οποίος εμφανώς συγκινημένος μίλησε από καρδιάς για το έργο που επιτελείται στην Επισκοπή του. Για την μαρτυρία Ιησού Χριστού στην μαύρη ήπειρο, για τους πειρασμούς αλλά και την γλυκιά και παρήγορη παρουσία του Κυρίου στην ζωή των ιεραποστόλων. Ανέφερε μάλιστα περιστατικά που έκαναν μεγάλη εντύπωση στο ακροατήριο. Μίλησε για τη χαρά που έχουν οι αφρικανοί αδελφοί μας παρόλη την φτώχεια και τη δυστυχία τους, κάτι που λείπει από το σύγχρονο δυτικό άνθρωπο και τον σύγχρονο Έλληνα. Περιέγραψε ακόμη με γλαφυρότητα τον πόθο των αφρικανών αδελφών μας για την ανέγερση ιερών ναών, όπου θα λατρεύουν τον αληθινό Θεό. Όπως είπε, στόχος του Πατριάρχου Αλεξανδρείας για την νεοσύστατη επισκοπή Αρούσης είναι να λειτουργήσει κάποτε θεολογική ακαδημία στην Αρούσα και τυπογραφείο, για την έκδοση λειτουργικών και πατερικών κειμένων στην τοπική διάλεκτο (Σουαχίλι). Ο Θεοφιλέστατος μετέφερε τις αγωνίες και τις προσπάθειές του να ανταποκριθεί στις αμέτρητες υλικές και πνευματικές ανάγκες του ποιμνίου του και εξέφρασε την επιθυμία του να στελεχωθεί η εκεί Εκκλησία με κληρικούς ιθαγενείς, ώστε να δυναμώσει το ποιμαντικό έργο, να οργανωθούν οι ενορίες και να κτιστούν ναοί. Η προσφορά αξιοπρεπούς τρόπου διαβίωσης και η δυνατότητα προσβασιμότητας σε καθαρό νερό με διάνοιξη γεωτρήσεων είναι προτεραιότητα. Λειτουργεί ήδη ορφανοτροφείο θηλέων στο Κινταμάλι της Ιρίγκας και πρόκειται να λειτουργήσει αντίστοιχο αρρένων. Κάθε μέρα γίνεται προσπάθεια να χορτάσουν περισσότερα από 500 παιδιά. Υπάρχει πρόνοια για την στοιχειώδη ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη. Γι᾿ αυτό λειτούργησε και πάλι η κλινική στο ιεραποστολικό κέντρο στο Κινταμάλι της Ιρίγκας. Επειδή όμως το κόστος είναι μεγάλο, λειτουργεί μόνο μία φορά την εβδομάδα. Με την ευκαιρία αυτής της αναφοράς ο Θεοφιλέστατος παρουσίασε τον Τανζανό γιατρό της κλινικής, ο οποίος τον συνόδευσε στην Ελλάδα προκειμένου να συλλέξει εμπειρίες από τα νοσοκομεία της πατρίδας μας. Ο Θεοφιλέστατος κ. Αγαθόνικος υπενθύμισε ακόμη την έμπρακτη αγάπη των Γιαννιτσών για την ιεραποστολή, την οποία γνώρισε από την μαθητική του ηλικία και από την οποία εμπνεύστηκε και ο ίδιος.Τέλος υπογράμμισε ότι η διάδοση της Ορθόδοξης πίστης, δηλαδή το κύριο έργο της ιεραποστολικής δράσης, γίνεται με απόλυτο σεβασμό στην ελευθερία, στην πολιτιστική κληρονομιά και την ιδιαιτερότητα των νεοφωτίστων και ότι για το πολύτιμο αυτό έργο χρειαζόμαστε όλοι, με ό,τι μπορεί να προσφέρει ο καθένας μας.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε σε κλίμα χαράς και συγκίνησης. Το ακροατήριο χειροκρότησε τα παιδιά και τα στελέχη των κατηχητικών για την συμβολή τους στην επιτυχία της εκδήλωσης και εκδήλωσε με θέρμη την συμπαράστασή του στο Ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας.
