Ο Βεροίας Παντελεήμων στο τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Μετρών και Αθύρων κυρού Δημητρίου

Στο Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο που προηγήθηκε προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρυούλων κ. Παντελεήμων και συμμετείχαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε τον θείο λόγο, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμορίου κ. Νικηφόρος και ο οικείος Ποιμενάρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτων.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο αναφέρθηκε εκτενώς στην προσωπικότητα του σπουδαίου Ιεράρχου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και εκλεκτού πνευματικού του αδελφού, μακαριστού Μητροπολίτου Μετρών και Αθύρων κυρού Δημητρίου, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε· ὁ γάρ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καί δικαιοσύνῃ καί ἀληθείᾳ».

Πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέ­σου ἀπευθύνει ὁ οὐρανοβάμων ἀπόστολος Παῦλος τήν προτροπή πού ἀκούσαμε στό σημερινό ἀπο­στολικό ἀνάγνωσμα. Ἡ προτροπή ὅμως αὐτή ἰσχύει γιά ὅλους ὅσους φωτίσθηκαν μέ τό ἅγιο βάπτισμα καί ἔλαβαν μέ τό χρίσμα τή δωρεά τοῦ Παναγίου Πνεύματος, γιά ὅλους ὅσους φέρουν τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι κατά τή δική του διαβεβαίωση «τό φῶς τοῦ κόσμου», γιά ὅλους δηλαδή τούς χριστιανούς κάθε ἐποχῆς.

Μᾶς καλεῖ, λοιπόν, ὁ πρωτοκο­ρυ­φαῖος ἀπόστολος νά περιπατήσου­με στή ζωή μας «ὡς τέκνα φωτός», διότι ἄλλωστε «τό φῶς ἐν τῇ σκο­τίᾳ οὐ μένει». Διότι δέν εἶναι δυνα­τόν νά εἴμαστε «τέκνα φωτός», «τέκνα φωτόμορφα τῆς Ἐκκλη­σίας», καί νά ζοῦμε στό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἀδικίας, τῆς ἀμφιβο­λίας ἤ τῆς ἀπιστίας, γιατί αὐτό εἶναι ἀσύμβατο μέ τό φῶς, εἶναι ἀσύμβατο μέ τόν Χριστό πού ἔχου­με μέσα μας, εἶναι ἀσύμβατο μέ τόν προορισμό καί τόν στόχο τῆς ζωῆς μας, πού εἶναι τό φῶς, τό ἄρρητο φῶς τῆς θείας παρουσίας τό ὁποῖο θά καταλάμπει τά πρόσωπα τῶν δικαίων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρα­νῶν.

Καί πῶς μποροῦμε νά γνωρίζουμε ἐάν ὄντως ἀκολουθοῦμε τήν προ­τρο­πή τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί περιπατοῦμε «ὡς τέκνα φωτός»;

Στό ἐρώτημα ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος ὁ μέγας ἀπόστολος λέγοντας: «ὁ γάρ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καί δικαιοσύνῃ καί ἀληθείᾳ». Ἐάν ἡ ζωή καί τά ἔργα μας διακρίνονται ἀπό τήν ἀγαθό­τη­τα, τή δικαιοσύνη, δηλαδή τήν πιστή ἐφαρμογή τοῦ θελήματος καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, καί τήν ἀλήθεια, δηλαδή ἀπό τήν καθολι­κή διάσταση ἀπό τό ψεῦδος καί τόν πατέρα του καί ἐχθρό τῆς ἀληθείας καί τοῦ Θεοῦ, τόν διάβολο, τότε βαδίζουμε καί ἐμεῖς μέσα στό φῶς τοῦ Χριστοῦ, βαδίζουμε «ὡς τέκνα φωτός», ἐργαζόμενοι ἔργα φωτός καί ἡμέρας, ὅπως ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ὁ Χριστός καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος.

Μέσα σέ αὐτό τό φῶς καί ὡς τέκνο φωτός περιεπάτησε καί ὁ μα­καριστός Μητροπολίτης Μετρῶν καί Ἀθύρων κυρός Δημήτριος, τοῦ ὁποίου τελοῦμε σήμερα τό τεσ­σα­ρα­­κονθήμερο μνημόσυνο ἐδῶ, στήν ἐπίγεια πατρίδα του, τήν Ὄσσα.

Ἔζησε ἀπό τά παιδικά του χρόνια μέσα στό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας του πλησίον τοῦ μακα­ριστοῦ καί ἀειμνήστου Μητροπο­λί­του Θεσσαλονίκης Παντελεήμο­νος τοῦ Α´, τοῦ Παπαγεωργίου, ὅπου τόν ἐγνώρισα καί ἐγώ, καί ἐργάσθηκε ὡς κατηχητής καί ὡς διάκονος νά μεταλαμπαδεύσει αὐτό τό φῶς στίς ψυχές τῶν νέων ἀνθρώπων, τίς ὁποῖες τοῦ ἐνεπι­στεύθη ἡ Ἐκκλησία.

Ἄνθρωπος πρᾶος, ἤπιος, ἀγαθός, γεμάτος ἀγάπη ἐργάσθηκε στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου, ἀγωνιζόμε­νος πρῶτος αὐτός νά ἀποδίδει καρπούς ἀγαθούς, καρπούς ἀρετῆς καί ἁγιότητος, ἐφαρμόζοντας πρῶ­τα ὁ ἴδιος στή ζωή του τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί στή συνέχεια διδάσκο­ντάς τον καί μέ τόν λόγο καί μέ τό παράδειγμά του.

Μετά τήν ὁλοκλήρωση τῶν σπου­δῶν του στή Θεολογική Σχολή τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ­σαλονίκης καί τήν ἀναγκαστική καί ἄδικη μετακίνηση τοῦ Μητρο­πο­λίτου Θεσσαλονίκης Παντελεή­μονος Παπαγεωργίου στήν Ἀθήνα, φύγαμε μαζί, ὁ μακαριστός Μητρο­πολίτης Δημήτριος, διάκονος τότε, γιά νά συνεχίσει τίς σπουδές του στή Γαλλία, καί ἡ ἐλαχιστότης μου, μετά ἀπό πρόσκληση τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιε­πισκόπου Θυατείρων Ἀθηναγόρου, στή Μεγάλη Βρεταννία.

Κατά τή διάρκεια τῶν σπουδῶν του στή Γαλλία, ὅπου χειροτονή­θηκε πρεσβύτερος τό 1970 ἀπό τόν Μητροπολίτη Γαλλίας, ὑπη­ρέτησε στήν ἐνορία τοῦ Στρασβούρ­­γου, ἐξυπηρετώντας καί γειτονικές πόλεις τῆς Μητροπό­λεως Γερμανίας, στήν ὁποία καί διακόνησε στή συνέχεια, ἀπό τό 1974 μέχρι τό 2001, ἀρχικά ὡς ἱερέας καί Ἀρχιερατικός Ἐπίτρο­πος Βαυαρίας μέ ἕδρα τό Μόναχο καί ἀπό τό 1980 ὡς ἐπίσκοπος μέ τόν τίτλο τῆς πάλαι ποτέ διαλαμ­ψάσης ἐπισκοπῆς Θερμῶν.

Ἡ ἀγάπη του γιά τούς Ἕλληνες τῆς διασπορᾶς ἀλλά καί τούς ἀν­θρώπους γενικότερα, καί συγχρό­νως ἡ ἀγάπη του γιά τήν Ἐκκλη­σία, ἐκφράσθηκε μέ τό πλούσιο πνευματικό καί ποιμαντικό ἔργο του στό Μόναχο, μέ ἀποκορύφωση τήν ἀνέγερση τοῦ νέου περικαλ­λοῦς ναοῦ τῶν ἁγίων Πάντων, καί τήν ὁλοκλήρωση καί λειτουργία ἑνός Πνευματικοῦ Κέντρου, μέ πολ­λούς χώρους γιά τήν ἐξυπη­ρέ­τηση τῶν ἀναγκῶν τῆς ἐνορίας, καθώς καί τήν ἵδρυση πενταθεσίου ἑλληνικοῦ Νηπιαγωγείου ὑπό τήν ἐπίβλεψη τῆς Ἐκκλησίας.

Δραστήριος καί στοργικός πατέ­ρας μεριμνοῦσε γιά ὅλους καί γιά τίς ἀνάγκες τους καί φώτιζε μέ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, μέ τό φῶς τῆς δικῆς του ψυχῆς καί τῶν καλῶν ἔργων του, τίς ψυχές ὅλων.

Τό ἴδιο συνέχισε νά κάνει καί ὅταν ἀργότερα ἀποσύρθηκε καί ἐπέστρεψε στήν Ἑλλάδα. Δέν ἔσβυ­σε τή λυχνία, ἀλλά μέ τή δράση καί τό ἔργο του, μέ τήν ἵδρυση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχι­επισκόπου Συμφερουπόλεως, ἐδῶ στό χωριό του, ἀλλά καί τοῦ πρώτου ἑλληνικοῦ παιδικοῦ χωριοῦ στό Φίλυρο, φώ­τισε τή ζωή ἑκατοντάδων ἀνθρώ­πων καί ἰδιαιτέρως παιδιῶν καί νέων, καί τά βοήθησε νά μεγαλώ­σουν καί νά ἐπιτύχουν στή ζωή τους.

Μέ τόν ἴδιο ζῆλο προσέφερε ἀπό τό κεφάλαιο τῆς ἀγάπης, τῆς πί­στεως καί τῆς ἐμπειρίας του στήν Ἐκκλησία καί ὡς πολύτιμο μέλος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖο τόν ἐξέλεξε τό ἔτος 2020 Μητροπολίτη Μετρῶν καί Ἀθύρων εἰς ἀναγνώριση τοῦ ἔργου καί τῆς πολυετοῦς προσφορᾶς του στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ἰδιαιτέ­ρως στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.

Καί ἐάν κατά τήν ἐπί γῆς ζωή του περιεπάτησε ὁ μακαριστός ἱεράρ­χης ὡς «τέκνον φωτός … ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καί δικαιοσύνῃ καί ἀληθείᾳ», εὐχόμεθα καί ἐλπίζουμε καί πιστεύουμε ὅτι αὐτό τό Φῶς θά ἀπολαμβάνει πλέον κοντά στόν Θεό, τόν ὁποῖο ἀγάπησε, ἀκολού­θησε καί ὑπηρέτησε μέ ἀφοσίωση σέ ὅλη του τή ζωή.

Θά ἤθελα κλείνοντας νά εὐχαρι­στή­σω ἀπό καρδίας καί ἐκ μέρους καί τῶν ἀδελφῶν ἁγίων Ἀρχιε­ρέων τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρ­χη σας, Μητροπολίτη Λαγκαδᾶ, Λη­τῆς καί Ρεντίνης κ. Πλάτωνα, ὁ ὁποῖος εἶχε τήν καλωσύνη νά μᾶς προσκαλέσει σήμερα ἐδῶ νά συλ­λει­τουργήσουμε καί νά συμπρο­σευ­χη­θοῦμε γιά τόν ἀγαπητό ἀδελ­φό μας, Μητροπολίτη Μετρῶν καί Ἀθύρων κυρό Δημήτριο, καί νά πα­ρακαλέσουμε τόν Θεό γιά τήν ἀνά­παυση τῆς ψυχῆς του.