Την Τρίτη 12 Ιουλίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου και του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου στο Πλατύ.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἑορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε σήμερα ἕναν ἀπό τούς νεωτέρους ἀλλά καί πιό λαοφιλεῖς ὁσίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἑορτάζουμε τόν ὅσιο Παΐσιο, στόν ὁποῖο ἀπό ἐτῶν ἔχουμε ἀφιερώσει τόν περικαλλῆ αὐτόν ναό, κτισμένο μάλιστα καί μέ πέτρες πού μεταφέραμε ἀπό τήν πατρίδα του, τά Φάρασα, τήν πατρίδα πολλῶν ἀπό σᾶς.
Καί ἄν ὅλοι οἱ πιστοί εἴμεθα, κατά τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο, «συμπολῖται τῶν ἁγίων», αὐτό ἰσχύει καί γιά σᾶς, πού ἔχετε μάλιστα τήν ἰδιαίτερη τιμή καί εὐλογία νά κατάγεστε πολλοί ἀπό σᾶς ἀπό τόν τόπο ἐκεῖνο, ὁ ὁποῖος ἔδωσε δύο μεγάλους ἁγίους στήν Ἐκκλησία μας, τόν ἅγιο Ἀρσένιο τόν Καππαδόκη καί τόν ἅγιο Παΐσιο, νά κατάγεστε ἀπό τά Φάρασα.
Ὅμως ἡ τιμή αὐτή, νά εἴμεθα δηλαδή συμπολίτες τῶν ἁγίων, ἔχει νόημα μόνο ἐάν προσπαθοῦμε νά ὁμοιάσουμε καί ἐμεῖς τούς ἁγίους πού τιμοῦμε, ἐάν προσπαθοῦμε νά ὁμοιάσουμε στή συγκεκριμένη περίπτωση στόν ὅσιο Παΐσιο, τοῦ ὁποίου τή μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα.
Βεβαίως, ὁ ὅσιος εἶχε πολλά καί ποικίλα χαρίσματα, μέ τά ὁποῖα τόν εἶχε πλουτίσει ὁ Θεός, χάρη στήν ἀγάπη καί τήν ἀπόλυτη ἀφοσίωσή του σέ Ἐκεῖνον, χαρίσματα, ὅπως νά γνωρίζει τούς ἀνθρώπους καί τίς σκέψεις τους, χωρίς νά τούς ἔχει δεῖ ποτέ στή ζωή του καί νά προλέγει τί θά συμβεῖ σέ αὐτούς στό μέλλον, ἀλλά καί νά θεραπεύει ἀσθενεῖς καί νά καθοδηγεῖ ψυχές στή σωτηρία.
Καί ὅλα αὐτά τά ὁποῖα εἶχε ὄχι γιά τόν ἑαυτό του, ὄχι γιά νά προβάλλεται καί νά τιμᾶται ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλλά γιά νά τούς βοηθᾶ καί νά τούς διακονεῖ, δέν εἶναι χαρίσματα πού ὁ Θεός δίδει σέ κάθε ἄνθρωπο, γιατί προϋποθέτουν τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, τήν ὁποία διέθετε ὁ ἑορταζόμενος ὅσιος.
Ὅμως ὁ Θεός δίδει καί σέ μᾶς χαρίσματα, τά ὁποῖα, ὅπως ἀκούσαμε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, εἶναι καρποί τοῦ ἁγίου Πνεύματος. «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία … πίστις, πραότης, ἐγκράτεια», λέγει ὁ ἀπόστολος, καί τά προσφέρει τό ἅγιο Πνεῦμα σέ ὅσους ζοῦν «ἐν Πνεύματι».
Τί σημαίνει ὅμως αὐτό; Σημαίνει ὅτι, ἐφόσον εἴμεθα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, στήν ὁποία τό ἅγιο Πνεῦμα εἶναι διαρκῶς παρόν, ἐφόσον μετέχουμε στά ἱερά μυστήριά της, διά τῶν ὁποίων μεταδίδεται ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἐφόσον ἀγωνιζόμεθα νά ζοῦμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, νά ζοῦμε δηλαδή σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τότε ὁ σπόρος τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, πού πέφτει στήν ψυχή μας, βλαστάνει καί αὐξάνεται καί δίδει καρπούς. Δίδει καρπούς καλῶν ἔργων καί ἀρετῶν, καρπούς ἀγάπης, χαρᾶς, εἰρήνης, μακροθυμίας, χρηστότητος, πίστεως, πραότητος, ἐγκρατείας.
Ἔτσι, ἐάν προσπαθοῦμε καί ἐμεῖς νά ζοῦμε ὡς συνειδητά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐάν ἀγωνιζόμεθα καί μετέχουμε στά ἱερά μυστήρια, ἐάν παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς δώσει τή χάρη του, τότε θά μποροῦμε νά δοῦμε καί ἐμεῖς τά χαρίσματα τοῦ ἁγίου Πνεύματος στήν ψυχή μας.
Καί ἐάν διακρίνουμε κάποια χαρίσματα, ἐάν βλέπουμε κάποιες ἀρετές, δέν θά πρέπει νά νομίζουμε ὅτι εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν δικῶν μας προσπαθειῶν, δέν θά πρέπει νά πιστεύουμε ὅτι εἶναι δικό μας κατόρθωμα, ἀλλά θά πρέπει νά ἀποδίδουμε ὅ,τι ἔχουμε στόν Θεό καί στή χάρη του, γιατί ὅ,τι ἔχουμε εἶναι ὄντως δική του δωρεά, γιά τήν ὁποία ἀφενός ἔχουμε χρέος νά τόν εὐχαριστοῦμε καί ἀφετέρου ἔχουμε χρέος νά τήν ἀξιοποιοῦμε πρός ὠφέλεια τῶν ἀδελφῶν μας, ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε καί ὁ ἑορταζόμενος ὅσιος Παΐσιος.
Ὅπως εἶναι ἄλλωστε γνωστό, ὁ ὅσιος Παΐσιος, παρά τίς ἀσθένειες πού εἶχε καί παρά τόν κόπο τῆς αὐστηρῆς ἀσκήσεώς του, δεχόταν πάντοτε μέ πολλή ἀγάπη ὅσους τόν ἐπεσκέπτοντο, καί συζητοῦσε μαζί τους τά προβήματα καί τά θέματα πού τούς ἀπασχολοῦσαν, καί πολλές φορές μάλιστα θεράπευε καί τίς ἀσθένειές τους τόσο τίς σωματικές ὅσο καί τίς ψυχικές.
Τιμώντας, λοιπόν, καί ἐμεῖς τόν μεγάλο αὐτόν ὅσιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν σύγχρονο ὅσιο, τόν δικό μας ὅσιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη, τόν Φαρασθώτη, ἄς προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε τή ζωή του. Ἄς προσπαθοῦμε νά ζοῦμε καί ἐμεῖς «ἐν Πνεύματι», γιά νά ἔχουμε τή χάρη του. Καί ἄς ἀξιοποιοῦμε τά χαρίσματα πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός μέ ταπεινοφροσύνη καί μέ συναίσθηση ὅτι δέν εἶναι δικά μας, ἀλλά εἶναι χαρίσματα τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ὥστε νά μήν τά σπαταλοῦμε χωρίς λόγο ἤ τά ἀφήνουμε νά ἀνεκμετάλλευτα, διότι ὁ Θεός θά μᾶς ζητήσει λόγο γιά αὐτά ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως.
Ἄς ζητοῦμε, λοιπόν, τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί ἄς καταβάλλουμε τήν ἀπαιτούμενη προσπάθεια, γιά νά τά αὐξάνουμε, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε νά ἀπολαύσουμε τόν μισθό τῶν ἐκλεκτῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, διά πρεσβειῶν καί τοῦ ὁσίου Παϊσίου.