«Όταν προστάζει ο Χριστός» (Κήρυγμα στην Κυριακή 15/05)
Ο παραλυτικός υπακούει στην προσταγή του Χριστού, παραμερίζοντας κάθε επιφύλαξη και μ’ αυτή του την στάση μας δίνει ένα θαυμάσιο πρότυπο για το πως πρέπει να δεχόμαστε τις εκ πρώτης όψεως «παράδοξες» εντολές του Χριστού. Θα μπορούσε ίσως να σκεφθεί, όταν άκουσε το «έγειραι, άρον τον κράβαττόν σου», «Εγώ δεν μπορώ να γυρίσω στο κρεβάτι μου και θα το πάρω στον ώμο μου;» Τίποτα δεν αναστέλλει την θέλησή του να υπακούση.
Ο παραλυτικός κοίταξε τον ξένο ξαφνιασμένος. Τι ερώτηση ήταν αυτή που του απηύθυνε; Αν ήθελε, λέει, να γίνη υγιής; Μα ζητούσε και τίποτε άλλο; Τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια ζούσε μ’ αυτή τη λαχτάρα. Η ελπίδα της θεραπείας τον έκανε να παραμένει τόσον καιρό σ’ αυτό τον θαυματουργικό τόπο της Βηθεσδά -προσμένοντας το Θαύμα.
Όμως ήταν μόνος, ολομόναχος. Ούτε έναν άνθρωπο δεν είχε να τον «βάλει στη δεξαμενή, όταν το νερό ταραχθή». Τα μάτια του έλαμψαν από μια αναπάντεχη ελπίδα.
Αλλά η πρώτη έκπληξη συντελέστηκε όταν άκουσε την απάντηση. «Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτησε». Αυτό που χρόνια τώρα καρτερούσε, του δινόταν έτσι απροσδόκητα, σε μια στιγμή, εντελώς διαφορετική απ’ ο,τι το περίμενε. Το βλέμμα του, ταραγμένο, επίμονο, στυλώθηκε στο βαθύ και γαλήνιο βλέμμα του Κυρίου. Σ΄ εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα κρίθηκε κάτι μεγάλο.
Ο παραλυτικός υπακούει στην προσταγή του Χριστού, παραμερίζοντας κάθε επιφύλαξη και μ’ αυτή του την στάση μας δίνει ένα θαυμάσιο πρότυπο για το πως πρέπει να δεχόμαστε τις εκ πρώτης όψεως «παράδοξες» εντολές του Χριστού. Θα μπορούσε ίσως να σκεφθεί, όταν άκουσε το «έγειραι, άρον τον κράβαττόν σου», «Εγώ δεν μπορώ να γυρίσω στο κρεβάτι μου και θα το πάρω στον ώμο μου;» Τίποτα δεν αναστέλλει την θέλησή του να υπακούση. Έπρεπε να σηκωθή και να περπατήση, δηλαδή να επιχειρήση αυτό που ο Χριστός πρόταξε. Πολλές φορές ορισμένες εντολές του Κυρίου ηχούν παράδοξα μέσα μας. Το λογικό μας, η αμαρτωλή καρδιά μας δυσκολεύονται να τις αποδεχθούν. Εδώ κρίνεται η υπακοή μας στον Χριστό. Με τον δισταγμό και το «αλλά», θα παραμένουμε παράλυτοι στο κρεβάτι της ανειλικρίνειας, της χαλαρότητας και της αμαρτίας.
Ο άνθρωπος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής παρουσιάζει ένα πολύτιμο και σημαντικό στοιχείο στην συμπεριφορά του. Προκειμένου να εκτελέση την εντολή του Χριστού, αδιαφόρησε για τα σχόλια του κόσμου. «Είναι Σάββατο» τον παρατηρούσαν οι συμπατριώτες του, «δεν σου επιτρέπεται να μεταφέρης το κρεβάτι σου. Παρανομείς, κάνεις κάτι που αντιτίθεται στον Νόμο και τα έθιμα», και ο παραλυτικός σφίγγοντας στον ώμο του το κρεβάτι, απαντά σταθερά: «δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά Εκείνος που με εκανε υγιή, Εκείνος μου είπε: σήκωσε το κρεβάτι σου και περπάτησε».
Εκ της Μητροπόλεως Μαρωνείας
