«Παγώνουν» οι σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας
Του Δημητρίου Λυκούδη, Δ/ντου Σύνταξης της εφημ. «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
Συνεδρίασε το τριήμερο από 5 έως 7 Μαρτίου η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου, μεταξύ άλλων, συζήτησε και τη στάση που θα κρατήσει η Εκκλησία απέναντι στους πολιτειακούς και πολιτικούς εκπροσώπους, αμέσως μετά την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για το γάμο των ομοφύλων και την τεκνοθεσία απ᾿ αυτούς.
Ήδη, το κλίμα είναι τεταμένο στη Σύνοδο, τόσο απέναντι στους βουλευτές που ψήφισαν υπέρ του νομοσχεδίου όσο και μεταξύ των αρχιερέων, καθώς υπάρχουν δύο τάσεις στο Σώμα της Ιεραρχίας. Η πρώτη, η πλέον αυστηρή, ζητάει η Εκκλησία να σκληρύνει τη στάση της, να επιβάλλει αποκλεισμούς και να προβεί και στη διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας με όσους υπερψήφισαν το νομοσχέδιο υπέρ των ομοφύλων, κάτι που ήδη ενήργησαν οι μητροπολίτες Πειραιώς και Κυθήρων. Η δεύτερη, η πλέον συντηρητική, προβάλλει μια ηπιότερη στάση, δεδομένου ότι η Εκκλησία, ως υποστηρίζουν όσοι ανήκουν σε αυτήν, πρέπει να ενώνει ακόμη και σε τέτοιες δύσκολες στιγμές και όχι να διχάζει το λαό.
Την ίδια ώρα, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ.τ.Ο.», δείχνει να φέρεται υπό των εξελίξεων, καθώς δεν έχει μια σταθερή θέση και στάση επί του ζητήματος. Υπενθυμίζεται ότι, αρχικά, είχε παραγκωνίσει, με τα λόγια τουλάχιστον, τη Σύνοδο της Ιεραρχίας, αναφερόμενος στο ζήτημα αν πρέπει να βαπτίζονται τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών και χρειάστηκε η δημόσια παρέμβαση του μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, ώστε να υπενθυμίσει σε όλους πως ο κ. Ιερώνυμος εκφράζει τον εαυτό του και όχι το σύνολο των Ιεραρχών της Εκκλησίας.
Σε νεότερη τοποθέτησή του, όταν ο κ. Ιερώνυμος ρωτήθηκε για τη στάση της Εκκλησίας απέναντι στους βουλευτές που υπερψήφισαν το νομοσχέδιο και εν όψει της Εθνικής Εορτής και του Ευαγγελισμού, που συνηθίζεται η πολιτειακή εξουσία να εκκλησιάζεται, ο αρχιεπίσκοπος παρέπεμψε το ζήτημα στη Σύνοδο, αποφεύγοντας έτσι να τοποθετηθεί, έστω και προσωπικά επ᾿ αυτού.
Βέβαια, ας σημειωθεί ότι η διακοπή της κοινωνίας και η απαγόρευση των «αποκλεισμένων» προς τη Θεία Κοινωνία δεν είναι κάτι εύκολο να λειτουργήσει στην πράξη. Γιατί, αλήθεια, ποιος και με ποιο τρόπο θα απαγορεύσει σε έναν βουλευτή να κοινωνήσει των Μυστηρίων του Χριστού, όταν εκείνος, παρά την απαγόρευση και τον «αποκλεισμό» του από την οικεία μητρόπολη, προσέλθει να κοινωνήσει; Ή, σε άλλη περίπτωση, ποιος θα λειτουργήσει ως «ταξιθέτης» ως «πυλωρός» στους «επισήμους», όταν αυτοί αυτοβούλως, ως άλλωστε συνηθίζουν, θα προσέλθουν να πρωτοστατήσουν επί των θεαμάτων στην πρώτη πανήγυρη της εκλογικής περιφέρειάς τους; Θέματα λεπτά, ευαίσθητα, που προϋποθέτουν ειδικούς χειρισμούς προκειμένου στην προσπάθεια να θεραπεύσουν το πρόβλημα, να μη δημιουργήσουν άλλο μεγαλύτερο του πρώτου.
Αλήθεια, ποια στάση τελικά, θα κρατήσει η Εκκλησία εν γένει απέναντι στην πολιτειακή εξουσία; Οι βουλευτές έχουν ήδη λάβει το «μήνυμα» και σε όσες μικρές πανηγύρεις του λεκανοπεδίου, δεν τόλμησαν να εμφανιστούν όσοι υπερψήφισαν το νομοσχέδιο. Άλλωστε, και όσοι ανήκουν στη χορεία των «καταψηφισάντων», ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι η θέση τους ήταν αποτέλεσμα έμπρακτης έκφρασης της ορθοδόξου πίστεως και όχι αφορμή για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους προς τον Πρωθυπουργό για την μη – ενδεχομένως – υπουργοποίησή τους στο παρελθόν! Διότι, ως γνωστόν, στην ορθόδοξη Εκκλησία η πρόθεση λογίζεται και όχι το αποτέλεσμα, διαφορετικά «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και αυτό είναι κάτι που διαφέρει παντελώς από το ορθόδοξο φρόνημα.
Την ίδια ώρα, η Εκκλησία πρέπει να αποτυπώσει πλέον διάφανα τη θέση και στάση της. Δε γίνεται το ράσο να υπολογίζεται προεκλογικά, με τους υποψηφίους να δαπανούν ώρες και ώρες στα γραφεία μητροπολιτών για μια κοινή φωτογραφία με τον κατά τόπους μητροπολίτη της περιφερείας τους, αλλά σε ζητήματα πίστεως, που αναμφισβήτητα, η Εκκλησία είχε και θα έχει λόγο, το ράσο να παραγκωνίζεται, να μην υπολογίζεται και να περιθωριοποιείται απ᾿ αυτούς ακριβώς που μέχρι πρότινος το «λιβάνιζαν» μέρα και νύχτα!
Και, ασφαλώς, χρειάζεται και ένας φραγμός σε όσους ρασοφόρους φέρουν γύρα τα Μ.Μ.Ε. και διανέμουν αναθέματα και αποδεικτικά πίστεως σε βουλευτές και των δύο παρατάξεων, όσων υπερψήφισαν και όσων καταψήφισαν. Όχι, δεν θα κλείσουμε τα στόματα των ποιμένων μας, όχι! Όμως, χρειάζεται μέτρο! Και, πολλές φορές, το τελευταίο χρονικό διάστημα, δεν αρκεί η απόφαση για συστάσεις και έρευνα επί των συγκεκριμένων υποθέσεων αλλά, απαιτείται σταθερή, ξεκάθαρη απόφαση, ώστε η Εκκλησία να αποφαίνεται Συνοδικά και επίσημα.
Σε παλαιότερο φύλλο, η «Κ.τ.Ο.» είχε αναφέρει ότι πληθαίνουν οι φωνές και εντός της Συνόδου πλέον, που στρέφονται κατά του κ. Ιερώνυμου, αναφορικά με τους χειρισμούς του σε κρίσιμα ζητήματα, όπως η έκδοση ηλεκτρονικής ταυτότητας, ο γάμος των ομοφύλων και η τεκνοθεσία των παιδιών απ᾿ αυτούς. Ας μην παραξενευθούμε αν δούμε δομικές αλλαγές στην αρχιεπισκοπή Αθηνών εντός του 2024, ακόμη και στο υψηλότερο σημείο της. Ο καιρός εγγύς και οι αρνητικοί χειρισμοί σαν να πλήθυναν…!
Πηγή: Κιβωτός της Ορθοδοξίας
