Παναγία Μαλεβή
Το 1786 έγινε η πρώτη μεγάλη μάχη μεταξύ Τούρκων και κλεφτών, οι οποίοι ηττήθηκαν και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή. Παρά την ήττα, η μάχη, γνωστή ως «μάχη της Μαλεβής», έδωσε άλλη πνοή στους υπόδουλους Έλληνες και σήμανε στην ουσία την απαρχή του ξεσηκωμού στον Πάρνωνα.
Το ιστορικό μοναστήρι το συναντάμε σε απόσταση 8 χιλιομέτρων από το χωριό Άγιος Πέτρος στον Πάρνωνα, «κρυμμένο» στα έλατα και την επιβλητική φύση. Aν και θεωρείται από τα πιο παλιά της περιοχής, ο χρόνος ίδρυσης και ανέγερσης δεν προσδιορίζεται με σαφήνεια. Όπως αναφέρεται σε εντοιχισμένη πλάκα, η ανέγερση για δεύτερη φορά έγινε το 1616, 1.000 χρόνια μετά την πρώτη ανέγερση.
Στον Πάρνωνα, τα περισσότερα μοναστήρια, σε όλη τους τη διαδρομή, έχουν κάνει πολλά «νέα ξεκινήματα» λόγω είτε των καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν είτε των καταστροφών που υπέστησαν από τους κατακτητές.
Η μονή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον αγώνα κατά των Τούρκων, αφού 30 χρόνια πριν από το ξέσπασμα της Επανάστασης του 1821, η περιοχή ήταν το λημέρι του πρωτοκλέφτη Ζαχαριά (1759-1805), του επονομαζόμενου και Μπαρμπιτσιώτη, ο οποίος καταγόταν από το ορεινό χωριό Μπαρμπίτσα (ή Βαρβίτσα) της Λακωνίας.
Μετά τα Ορλωφικά και τις βιαιοπραγίες που ακολούθησαν και κυρίως ύστερα από τον θάνατο του Κωσταντή Κολοκοτρώνη, πατέρα του Θεόδωρου, στην ευρύτερη περιοχή συγκροτήθηκαν σώματα κλεφτών, τα οποία προστάτευαν τους ντόπιους από τους Αρβανίτες. Οι τελευταίοι επιστρατεύτηκαν από τον σουλτάνο και μετέβησαν στην Πελοπόννησο για να καταπνίξουν το κίνημα.
Το 1786 έγινε η πρώτη μεγάλη μάχη μεταξύ Τούρκων και κλεφτών, οι οποίοι ηττήθηκαν και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή. Παρά την ήττα, η μάχη, γνωστή ως «μάχη της Μαλεβής», έδωσε άλλη πνοή στους υπόδουλους Έλληνες και σήμανε στην ουσία την απαρχή του ξεσηκωμού στον Πάρνωνα.
Από το 1792 άρχισε για το μοναστήρι μια νέα περίοδος «δόξας και ευμάρειας». Τότε έγινε μοναχός σε αυτό ο Καλλίνικος Τσαμούρης, που καταγόταν από τον Άγιο Πέτρο. Ο Καλλίνικος το 1809 εκλέχθηκε ηγούμενος και από τότε όλα ακολούθησαν μια εντυπωσιακή πορεία, η οποία συνεχίστηκε μέχρι το 1826. Ο Καλλίνικος, δε, είναι ένας από τους πολλούς κληρικούς της Πελοποννήσου που μυήθηκαν στο «μεγάλο μυστικό» και στη συνέχεια έγιναν στελέχη της Φιλικής Εταιρείας. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση, μετέτρεψε τους χώρους του μοναστηριού σε νοσοκομείο, όπου περιέθαλπε με τις εμπειρικές γνώσεις του τους τραυματίες. Ήταν, δε, τέτοια η αφοσίωσή του στον αγώνα, που ακόμη και ο πρίγκιπας Δημήτριος Υψηλάντης έφτασε ως εκεί για να αναρρώσει από τη φυματίωση που τον ταλαιπωρούσε. Εκεί βρήκε ασφαλές καταφύγιο και η οικογένεια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ο ίδιος ο ηγούμενος, πήρε μέρος σε πολλές μάχες κατά των Τούρκων.
Το 1826 η μονή, λόγω της στήριξης που παρείχε στους αγωνιστές και τη συμμετοχή των μοναχών σε ένοπλα σώματα, πυρπολήθηκε από τον στρατό του Ιμπραήμ. Αναστηλώθηκε, όμως, γρήγορα, αφού είχε μετόχια σε διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου, τα οποία απέφεραν σημαντικά εισοδήματα. Ο Καλλίνικος εκοιμήθη το 1847 και μαζί του έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος προσφοράς…
Το 1949, μοναχές από τη μονή Επάνω Χρέπας της Τρίπολης, έφτασαν έως εκεί για να συνεχίσουν την ιστορία της. Τότε ήταν που το μοναστήρι με βασιλικό διάταγμα μετατράπηκε από ανδρικό σε γυναικείο. Σήμερα, την ευθύνη της λειτουργίας του έχουν αναλάβει 12 μοναχές.
Το πιο σημαντικό κειμήλιο της μονής (ανάμεσα σε πολλά άλλα), είναι η εικόνα της Παναγίας της Μαλεβής. Σύμφωνα με την παράδοση, είναι μία από τις 70 που ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς και λέγεται ότι την έφεραν στο πρώτο μοναστήρι στους Κανάλους οι κάτοικοι του Αγίου Όρους, όταν ήρθαν να εγκατασταθούν στην Κυνουρία. Ο θρύλος θέλει την εικόνα της Παναγίας να «φεύγει μόνη της από το παλιό μοναστήρι», για να βρεθεί μέσα σε βάτα, με ένα καντήλι να καίει δίπλα της. Στη θέση εκείνη χτίστηκε το νέο μοναστήρι.
