Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Άγιο Αλέξανδρο Φαλήρου
Τήν Τετάρτη, 30 Αὐγούστου, ὁ Ὄρθρος ἄρχισε στίς 7.00 π.μ., ὅπου καί χοροστάτησε ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Ἰωαννίνων κ. Μάξιμος, ὁ ὁποῖος καί προέστη τῆς πολυαρχιερατικῆς θείας Λειτουργίας πού ἀκολούθησε, καί στήν ὁποία ἐπίσης συμμετεῖχαν, ὅπως καί στόν Ἑσπερινό τῆς Πανηγύρεως, ὁ Σεβασμ. Καρπενησίου κ. Γεώργιος, ὁ Σεβασμ. Κατάνγκας κ. Μελέτιος καί ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης μας κ. Συμεών. Σέ ἕνα κατάμεστο ἀπό πιστούς Ναό ἡ κατάνυξη καί ἡ μεγαλοπρέπεια ἦταν τά κύρια στοιχεῖα πού κυριάρχησαν κατά τήν ἱερουργία τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας.
Ὁ Σεβ. Ἰωαννίνων, σέ ἕνα κήρυγμα μεστό ἐννοιῶν καί νοημάτων, ἀνέφερε, μεταξύ ἄλλων, τά ἑξῆς :
«Ἄν κάναμε», εἶπε, «ἕνα ταξίδι στόν χρόνο, 1700 χρόνια πρίν, θά βρίσκαμε τήν Ἐκκλησία σέ μιά διαφορετική κατάσταση ἀπό ὅτι εἶναι σήμερα: στίβος διωγμῶν, ἑκατόμβες μαρτύρων. Ὅποιος ὁμολογοῦσε τόν Χριστό τόν περίμενε κατατρεγμός, διασυρμός, διαπόμπευση, βασανιστήρια καί, τέλος, ὁ θάνατος.
Ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος, ἕνας εὐγενέστατος ἄνθρωπος, ἀπό τήν Καλαβρία τῆς Κάτω Ἰταλίας, σέ ὅλη του τή ζωή ἀφιερώθηκε σέ ἕνα μόνο : νά φροντίζει,νά καταπραῢνει καί νά ἐπουλώνει τίς πληγές τῶν κατατρεγμένων, τόσο τίς σωματικές ὅσο καί τίς ψυχικές. Δέν ἄντεχε νά βλέπει στό πρόσωπο τῶν πλησίον του, τῶν ἀδελφῶν του, νά διώκεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Μέχρι πού ἔγινε Πατριάρχης, αὐτός ἦταν καί ὁ κύριος σκοπός τῆς ζωῆς του : νά ἀφιερώνεται μέ ἀγάπη στούς ὁμοπίστους του. Διωγμοί πολλοί ἐξόντωναν τούς χριστιανούς. Ὁ ἕνας πιό ἀπηνής ἀπό τόν ἄλλο : τοῦ Δεκίου, τοῦ Μαξιμιανοῦ, τοῦ Διοκλητιανοῦ. Ὅσο ὅμως ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐδιώκετο, τόσο αὐξανόταν.
Καί ἔρχεται ὁ Κωνσταντῖνος νά γίνει αὐτοκράτορας μιᾶς ἀχανοῦς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Λατρευόταν ὡς θεός σέ εἰδικές τελετές. Ὅμως τέτοιο ἦταν τό ἦθος τοῦ νέου αὐτοκράτορα, πού ἀρνήθηκε αὐτό τόν τίτλο, ἀφοῦ γνώριζε ὅτι ἕνας εἶναι ὁ μόνος ζῶν καί ἀληθινός Θεός, μετά καί τή θέαση τοῦ Σταυροῦ στό ὅραμά του. Γνώριζε ὁ σοφός βασιλιάς ὅτι τό μέλλον εἶναι στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, καθώς ἐκεῖ ὑπάρχει ἡ ἐλπίδα, ἡ χάρις, πού μπορεῖ νά ἀνορθώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τά τάρταρα τῆς ἀνυπαρξίας στήν ὕπαρξη τῆς ἀληθινῆς ζωῆς καί τῆς πορείας πρός τή σωτηρία.
Ὁ Κωνσταντῖνος ἐκείνη τήν ἐποχή ἔψαχνε προσωπικότητες πού θά μποροῦσαν νά ἀντιμετωπίσουν τήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου. Μιά αἵρεση πού κατέστρεφε τό σχέδιο τῆς θείας Οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, καθώς ὑποστήριζε ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι Θεός. Πατριάρχης τότε ἦταν ὁ Μητροφάνης, ἕνα σεβάσμιο πρόσωπο πού ἔχαιρε ἀπεριόριστης ἐκτιμήσεως, καθώς ἦταν 117 ἐτῶν μέ πλούσια θεολογική παιδεία. Ἐξαιτίας τοῦ προκεχωρημένου τῆς ἡλικίας του, δέν μπορεῖ νά παραστεῖ στήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο, καί ὑποδεικνύει τόν, πρεσβύτερο ἀκόμη, Ἀλέξανδρο, 83 ἐτῶν τότε, νά παραστεῖ στίς ἐργασίες τῆς Συνόδου γιά νά ἀντικρούσει τά ἐπιχειρήματα τοῦ Ἀρείου.
Μποροῦμε νά φανταστοῦμε τόν ἅγιο Ἀλέξανδρο νά συνομιλεῖ καί νά κάνει παρέα μέ τούς ἁγίους Νικόλαο καί Σπυρίδωνα γιά τό πώς θά ἀντικρούσουν καλύτερα τά ἐπιχειρήματα τοῦ αἱρεσιάρχου καί νά ἀποδεικνύουν ὅτι καί ὁ Πατήρ καί ὁ Υἱός καί τό ἅγιο Πνεῦμα εἶναι θεοί, ὄχι τρεῖς θεοί, ἀλλά ἕνας Θεός!
Σήμερα λείπει ἡ ἑνότητα καί ἡ κοινή ἀναφορά στόν Θεό. Ἡ ἀφαίρεση τοῦ Θεοῦ ἀπό τή ζωή μας ἐπιτρέπει στόν διάβολο νά παρεισφρύει καί νά τῆς δημιουργεῖ ἀκαταστασία. Τόσο στή ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου ξεχωριστά ὅσο καί στή ζωή τοῦ συνόλου. Καί σήμερα, ὅπως καί τότε, ὁ διάβολος βρίσκει ἀνθρώπους, ἐκμεταλλεύεται τά πάθη τους, καί τούς καθιστᾶ ὄργανά του μετατρέποντάς τους σέ καταναλωτικά ζῶα.
Γνωρίζουμε ὅτι αὐτοί πού ὑποβιβάζουν τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου εἶναι οἱ χιλιαστές καί ἡ θρησκεία τοῦ Ἰσλάμ, πού ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι μέν πορφήτης, ὄχι ὅμως καί Θεός γιά νά Τόν πιστέψουμε καί νά Τόν προσκυνήσουμε.
Καί σήμερα ὅμως ὑπάρχει ἕνας ἰδιότυπος ρατσισμός ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, καθώς ὑπάρχουν δημόσιοι λειτουργοί πού ἐνῶ δέν πιστεύουν στόν Θεό δέν ἀνέχονται καί στούς ἄλλους νά τό κάνουν. Ἔγινε γνωστό τό περιστατικό μιᾶς ἀθέου ὑπαλλήλου πού τράβηξε γιά νά ξηλώσει ἀπό τόν λαιμό μιᾶς πιστῆς συναδέλφους της τόν σταυρό της λέγοντάς της : «Πιστεύεις ὅτι θά σέ σώσει αὐτό πού φορᾶς!». τί θέλουν νά ἐπιτύχουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού δέν ἀναγνωρίζουν τήν ἐλευθερία στόν ἄλλο νά αὐτοπροσδιορίζεται θρησκευτικά; Τό πρόβλημά τους εἶναι ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Του; Αὐτοί τούς φταῖνε καί ὄχι ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι γιά τό κατάντημα αὐτοῦ τοῦ τόπου;
Ἡ Ἐκκλησία συμπαραστάθηκε στόν πονεμένο καί κατατρεγμένο λαό καί θά ᾽πρεπε νά ντρέπονται ὅσοι βάλλουν ἐναντίον της. Γιατί δέν εἶναι μόνο ἡ πνευματική τροφός τοῦ γένους ἀλλά καί αὐτή πού τόν συντηρεῖ ὑλικά, καθώς μετά τό κράτος εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐργοδότης, ἀλλά καί αὐτή πού πληρώνει τούς περισσότερους φόρους στό κράτος.
Δέν σταματᾶ ὁ διάβολος νά ψάχνει ἀνθρώπους πού θά κάνουν τή δουλειά του. Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε πρότυπο καί παράδειγμα για νά στηριχθοῦμε: τόν ἅγιο Ἀλέξανδρο. Αὐτόν πού ἀγάπησε πολύ τόν ἄνθρωπο, τήν ὁρατή εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, στόν ὁποῖο πρέπει ἡ δόξα στούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».
Πρίν ἀπό τήν ἀπόλυση καί τό «Δι᾽ εὐχῶν» ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Συμεών εὐχαρίστησε γιά μιά ἀκόμη φορά τούς ἀδελφούς του Ἱεράρχες, τόν Σεβ. Μητροπολίτη Ἰωαννίνων κ. Μάξιμο, ὁ ὁποῖος προέστη τῆς θείας Λειτουργίας καί κήρυξε τόν θεῖο λόγο, τόν Σεβ. Μητροπολίτη Καρπενησίου κ. Γεώργιο, ὁ ὁποῖος χθές βράδυ προέστη τοῦ Πανηγυρικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἑσπερινοῦ καί τόν Σεβ. Μητροπολίτη τῆς Ἱεραποστολικῆς Κατάγκα κ. Μελέτιο, ὁ ὁποῖος αὔριο κιόλας θά ἀναχωρήσει γιά τά βάθη τῆς Ἀφρικῆς. Ἐπίσης εὐχαρίστησε τήν μπάντα τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ καί τούς δύο Ραδιοφωνικούς Σταθμούς, τόσο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅσο καί τήν «Πειραϊκή Ἐκκλησία», γιατί ἀνταποκρίνονται κάθε χρόνο στό κάλεσμα καί ἀναμεταδίδουν τίς ἀκολουθίες, ὥστε νά συμμετέχουν σε αὐτές ἀκόμη καί ὅσοι γιά διαφόρους λόγους δέν μποροῦν νά εἶναι παρόντες.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ἰωαννίνων ἀντευχήθηκε στόν Σεβ. Ποιμενάρχη μας νά ἔχει χρόνια πολλά καί εὐλογημένα καί νά κατευθύνει τό ποίμνιο πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός σέ «λιμένας σωτηρίας».
