Πανηγυρικός Εσπερινός για τον Άγιο Μηνά στη Νάουσα

• Dogma
• 11 Νοεμβρίου 2021
• 10:44

Την Τετάρτη 10 Νοεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης.

Ο Σεβασμιώτατος Βεροίας στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Στρατείαν κατέλιπες τήν κοσμι­κήν, ἀθλητά, οὐράνιον εἴληφας τήν κληρουχίαν, σοφέ, καί στέφος ἀμά­ραντον».

Μέ αὐτόν τόν στίχο τοῦ ἀπο­λυ­τι­κίου τοῦ ἁγίου Μηνᾶ περιγράφει ὁ ἱερός ὑμνο­γρά­φος τήν πορεία τῆς ζωῆς τοῦ τιμω­μένου ἁγίου, τόν ὁποῖο μέ λαμπρότητα ἑορτάζουμε καί πα­νηγυρί­ζου­με ἀπό ἀπόψε στόν περικαλλῆ αὐτόν ἱερό ναό πού εἶναι ἀφιερωμένος στή χάρη του.

Ἕνας στρατιώτης ἦταν ὁ ἅγιος Μη­νᾶς, ἕνας στρατιώτης τοῦ ἐπι­γεί­ου βασιλέως. Ἕνας ἄνθρωπος πού εἶχε προοπτική νά ἀνέλθει σέ ἀνώτερα κλιμάκια τοῦ στρα­τοῦ καί νά ἀπολαύσει τίς ἀντί­στοιχες ἀμοι­βές καί τιμές.

Ἦταν ὅμως ταυτό­χρο­να καί ἕνας στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιατί κάθε ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος βαπτί­ζε­ται στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, κάθε ἄν­θρω­πος πού γίνεται μέλος τῆς Ἐκ­κλησίας του, γίνεται ταυτόχρο­να καί στρα­τιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἐντάσ­σε­ται στόν ἐπίγειο στρα­τό τοῦ ἐπου­ρανίου βασιλέως.

Καί ὑπῆρξαν καί ὑπάρχουν ἐπο­χές κατά τίς ὁποῖες οἱ δύο αὐτές ἰδιότητες εἶναι ἀσύμβατες. Δέν μπο­ρεῖ κανείς νά ὑπηρετεῖ καί στίς δύο. Καί αὐτό συνέβη καί στήν πε­ρί­πτω­ση τοῦ ἁγίου Μηνᾶ.

Ἡ χριστιανική του ἰδιότητα ὄχι μόνο δέν συμβιβαζόταν μέ τή συμ­με­­τοχή του στό στράτευμα τοῦ ἐπί­γειου βασιλέως, πού ἦταν εἰδωλολάτρης, ἀλλά καί θεωρεῖτο ὡς ἀνυπακοή καί προδοσία στούς νόμους τοῦ κράτους. Ἄλλοι ἴσως στή θέση του θά σκε­φτό­­ταν τί ἔπρεπε νά κάνουν, πῶς μποροῦν νά τίς συνδυάσουν, ἀπο­κρύ­πτοντας τή μία, τή χριστιανική ἰδιότητα, γιά νά μήν θεωρηθοῦν ἀνυπάκουοι στόν αὐτοκράτορα, προ­κειμένου νά μήν χάσουν τίς ἀπολαβές τῆς ἄλλης. Ὅμως γιά τόν ἅγιο Μηνᾶ δέν ὑπῆρ­ξε τέτοιο δί­λημ­μα. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ «οὐ δύνασθε δυσί κυρίοις δουλεύειν», ἦταν γι᾽ αὐτόν ἡ ἀπάντηση. Καί ἔτσι ἀνάμεσα στήν ὑπακοή στόν Θεό καί στήν ὑπακοή στόν αὐ­το­κράτορα, ὁ ἅγιος Μηνᾶς ἐπέλεξε τήν πρώτη, γιατί δέν ἦταν ποτέ δυ­νατόν νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του στόν Χριστό.

Ἡ ἐπιλογή του αὐτή δέν ἦταν χωρίς συνέπειες, καί μά­λιστα συνέ­πειες ὀδυ­νηρές, βασανι­στή­ρια πολ­λά καί ἐπώδυνα πού εἶ­χαν ὡς τέ­λος τόν μαρτυρικό θάνα­το. Ὅμως ὅλα αὐτά τά ὑπέμεινε ὁ ἅγιος Μηνᾶς μέ καρτερία καί γενναιότητα ἔχοντας τήν ἐνί­σχυση τῆς θείας χάριτος καί τήν ἐλπίδα καί τή βεβαιότητα πού ἐξέ­φραζε καί ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος λέγοντας: «λογίζομαι γάρ ὅτι οὐκ ἄξια τά πα­θή­ματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλ­λουσαν δόξαν ἀποκα­λυ­φθῆναι εἰς ἡμᾶς».

Ἔτσι, λοιπόν, ἀντί τῶν διασήμων τῆς κοσμικῆς στρατείας ἔλαβε ὁ ἅγιος Μηνᾶς τόν ἀμαράντινο στέ­φα­νο τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί ἀνα­παύεται τώρα ἀπό τήν ταλαιπωρία τῶν βασανιστηρίων καί τοῦ μαρ­τυ­ρίου στή μακαριότητα τῆς βασι­λεί­ας τῶν οὐρανῶν.

Ἐάν ὅμως  ὁ ἅγιος Μηνᾶς κλή­θη­κε νά ἀποδείξει ἔμπρακτα τή στρά­τευσή του στόν στρατό τοῦ Χρι­στοῦ μέ τό μαρτύριο, ἐμεῖς πού ζοῦμε σέ καιρούς εἰρηνικούς καί, θά ἔλεγα, φαινομε­νικά τουλάχιστον χριστια­νικούς, δέν καλούμεθα νά κά­νουμε τό ἴδιο. Καλούμεθα ὅμως καί ἐμεῖς συχνά νά ἐπιλέξουμε τό στρατόπεδο στό ὁποῖο θά παραμείνουμε καί ἀγωνι­σθοῦμε. Καλούμεθα νά μήν λιπο­τα­κτήσουμε ἀπό τό στρατόπεδο τοῦ Χριστοῦ, στό ὁποῖο ἀνήκουμε ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας του, γιά νά ἀποφύγουμε τίς εἰρωνεῖες τῶν ἀνθ­ρώπων πού δέν πιστεύουν στόν Θεό καί βρίσκονται μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία. Καλού­με­θα νά μήν σιω­ποῦμε, ὅταν συκο­φα­ντεῖ­ται καί κατη­γορεῖται ἡ Ἐκ­κλησία, ἀλλά νά τήν ὑπερασπι­ζό­μεθα μέ θάρρος καί παρρησία. Καλούμεθα ἀκόμη νά μήν φοβη­θοῦ­με τόν κόπο πού μπο­ρεῖ μερικές φορές νά ἀπαιτεῖ ὁ πνευ­ματικός ἀγώνας καί ἐγκατα­λεί­ψουμε αὐτή τήν ὡραία προσπάθεια. Καλούμεθα νά μήν ἐπι­λέγουμε τόν πλατύ καί εὐ­ρύ­χω­ρο δρόμο τῆς ἁμαρτίας, γιά νά μήν πιέσουμε λί­γο τόν ἑαυτό μας, γιά νά μήν ἀντι­στα­θοῦμε στόν πει­ρα­σμό, γιά νά μήν ἀγωνισθοῦμε κό­ντρα στό ρεῦμα τοῦ κόσμου, πού μᾶς ὁδηγεῖ μέ βεβαιότητα στήν ἀπώλεια.

Ὁ Χριστός ὅμως δέν μᾶς κάλεσε μόνο νά στρατευθοῦμε κοντά του. Μᾶς ἔδωσε καί τά ὅπλα του, ὅπλα πνευ­ματικά, ὅπως ἡ προσευχή, ἡ ἐγκρά­τεια, ὁ ἀγώνας, ἡ πίστη καί πάνω ἀπό ὅλα ἡ χάρη τῶν ἱερῶν μυστηρίων πού μᾶς ἐνισχύουν στόν πνευματικό μας ἀγώνα, πού θεραπεύουν τά τραύματά μας καί πού μᾶς βοηθοῦν νά ἀντιμετω­πί­­σουμε τούς ἀντιπάλους μας νικηφόρα.

Ἄς τά ἀξιοποιήσουμε ὅλα αὐτά τά ὅπλα καί κυρίως ἄς ἀποφασίσουμε νά ἀγωνισθοῦμε καί ἐμεῖς ὡς κα­λοί στρατιῶτες Ἰησοῦ Χριστοῦ, μι­μού­μενοι τό παράδειγμα τοῦ ἑορ­τα­ζο­μένου ἁγίου μεγαλομάρτυρος Μη­νᾶ, τοῦ προστάτου καί ἐφόρου τῆς ἐνορίας σας, καί μέ τή χάρη καί τίς πρεσβεῖες του, ἀλλά καί μέ τή δύ­να­μη καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θά μπορέσουμε καί νά παραμεί­νουμε στή στρατεία τοῦ Χρι­στοῦ καί νά ἀπολαύσουμε τόν ἀμα­ράντινο στέφανο τῆς νίκης πού καί αὐτός ἀπήλαυσε καί ἀπολαμβάνει.