Πανηγυρικός Εσπερινός για τον Άγιο Μηνά στη Νάουσα
Την Τετάρτη 10 Νοεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης.
Ο Σεβασμιώτατος Βεροίας στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Στρατείαν κατέλιπες τήν κοσμικήν, ἀθλητά, οὐράνιον εἴληφας τήν κληρουχίαν, σοφέ, καί στέφος ἀμάραντον».
Μέ αὐτόν τόν στίχο τοῦ ἀπολυτικίου τοῦ ἁγίου Μηνᾶ περιγράφει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τήν πορεία τῆς ζωῆς τοῦ τιμωμένου ἁγίου, τόν ὁποῖο μέ λαμπρότητα ἑορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε ἀπό ἀπόψε στόν περικαλλῆ αὐτόν ἱερό ναό πού εἶναι ἀφιερωμένος στή χάρη του.
Ἕνας στρατιώτης ἦταν ὁ ἅγιος Μηνᾶς, ἕνας στρατιώτης τοῦ ἐπιγείου βασιλέως. Ἕνας ἄνθρωπος πού εἶχε προοπτική νά ἀνέλθει σέ ἀνώτερα κλιμάκια τοῦ στρατοῦ καί νά ἀπολαύσει τίς ἀντίστοιχες ἀμοιβές καί τιμές.
Ἦταν ὅμως ταυτόχρονα καί ἕνας στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιατί κάθε ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος βαπτίζεται στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, κάθε ἄνθρωπος πού γίνεται μέλος τῆς Ἐκκλησίας του, γίνεται ταυτόχρονα καί στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἐντάσσεται στόν ἐπίγειο στρατό τοῦ ἐπουρανίου βασιλέως.
Καί ὑπῆρξαν καί ὑπάρχουν ἐποχές κατά τίς ὁποῖες οἱ δύο αὐτές ἰδιότητες εἶναι ἀσύμβατες. Δέν μπορεῖ κανείς νά ὑπηρετεῖ καί στίς δύο. Καί αὐτό συνέβη καί στήν περίπτωση τοῦ ἁγίου Μηνᾶ.
Ἡ χριστιανική του ἰδιότητα ὄχι μόνο δέν συμβιβαζόταν μέ τή συμμετοχή του στό στράτευμα τοῦ ἐπίγειου βασιλέως, πού ἦταν εἰδωλολάτρης, ἀλλά καί θεωρεῖτο ὡς ἀνυπακοή καί προδοσία στούς νόμους τοῦ κράτους. Ἄλλοι ἴσως στή θέση του θά σκεφτόταν τί ἔπρεπε νά κάνουν, πῶς μποροῦν νά τίς συνδυάσουν, ἀποκρύπτοντας τή μία, τή χριστιανική ἰδιότητα, γιά νά μήν θεωρηθοῦν ἀνυπάκουοι στόν αὐτοκράτορα, προκειμένου νά μήν χάσουν τίς ἀπολαβές τῆς ἄλλης. Ὅμως γιά τόν ἅγιο Μηνᾶ δέν ὑπῆρξε τέτοιο δίλημμα. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ «οὐ δύνασθε δυσί κυρίοις δουλεύειν», ἦταν γι᾽ αὐτόν ἡ ἀπάντηση. Καί ἔτσι ἀνάμεσα στήν ὑπακοή στόν Θεό καί στήν ὑπακοή στόν αὐτοκράτορα, ὁ ἅγιος Μηνᾶς ἐπέλεξε τήν πρώτη, γιατί δέν ἦταν ποτέ δυνατόν νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του στόν Χριστό.
Ἡ ἐπιλογή του αὐτή δέν ἦταν χωρίς συνέπειες, καί μάλιστα συνέπειες ὀδυνηρές, βασανιστήρια πολλά καί ἐπώδυνα πού εἶχαν ὡς τέλος τόν μαρτυρικό θάνατο. Ὅμως ὅλα αὐτά τά ὑπέμεινε ὁ ἅγιος Μηνᾶς μέ καρτερία καί γενναιότητα ἔχοντας τήν ἐνίσχυση τῆς θείας χάριτος καί τήν ἐλπίδα καί τή βεβαιότητα πού ἐξέφραζε καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας: «λογίζομαι γάρ ὅτι οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς».
Ἔτσι, λοιπόν, ἀντί τῶν διασήμων τῆς κοσμικῆς στρατείας ἔλαβε ὁ ἅγιος Μηνᾶς τόν ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί ἀναπαύεται τώρα ἀπό τήν ταλαιπωρία τῶν βασανιστηρίων καί τοῦ μαρτυρίου στή μακαριότητα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Ἐάν ὅμως ὁ ἅγιος Μηνᾶς κλήθηκε νά ἀποδείξει ἔμπρακτα τή στράτευσή του στόν στρατό τοῦ Χριστοῦ μέ τό μαρτύριο, ἐμεῖς πού ζοῦμε σέ καιρούς εἰρηνικούς καί, θά ἔλεγα, φαινομενικά τουλάχιστον χριστιανικούς, δέν καλούμεθα νά κάνουμε τό ἴδιο. Καλούμεθα ὅμως καί ἐμεῖς συχνά νά ἐπιλέξουμε τό στρατόπεδο στό ὁποῖο θά παραμείνουμε καί ἀγωνισθοῦμε. Καλούμεθα νά μήν λιποτακτήσουμε ἀπό τό στρατόπεδο τοῦ Χριστοῦ, στό ὁποῖο ἀνήκουμε ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας του, γιά νά ἀποφύγουμε τίς εἰρωνεῖες τῶν ἀνθρώπων πού δέν πιστεύουν στόν Θεό καί βρίσκονται μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία. Καλούμεθα νά μήν σιωποῦμε, ὅταν συκοφαντεῖται καί κατηγορεῖται ἡ Ἐκκλησία, ἀλλά νά τήν ὑπερασπιζόμεθα μέ θάρρος καί παρρησία. Καλούμεθα ἀκόμη νά μήν φοβηθοῦμε τόν κόπο πού μπορεῖ μερικές φορές νά ἀπαιτεῖ ὁ πνευματικός ἀγώνας καί ἐγκαταλείψουμε αὐτή τήν ὡραία προσπάθεια. Καλούμεθα νά μήν ἐπιλέγουμε τόν πλατύ καί εὐρύχωρο δρόμο τῆς ἁμαρτίας, γιά νά μήν πιέσουμε λίγο τόν ἑαυτό μας, γιά νά μήν ἀντισταθοῦμε στόν πειρασμό, γιά νά μήν ἀγωνισθοῦμε κόντρα στό ρεῦμα τοῦ κόσμου, πού μᾶς ὁδηγεῖ μέ βεβαιότητα στήν ἀπώλεια.
Ὁ Χριστός ὅμως δέν μᾶς κάλεσε μόνο νά στρατευθοῦμε κοντά του. Μᾶς ἔδωσε καί τά ὅπλα του, ὅπλα πνευματικά, ὅπως ἡ προσευχή, ἡ ἐγκράτεια, ὁ ἀγώνας, ἡ πίστη καί πάνω ἀπό ὅλα ἡ χάρη τῶν ἱερῶν μυστηρίων πού μᾶς ἐνισχύουν στόν πνευματικό μας ἀγώνα, πού θεραπεύουν τά τραύματά μας καί πού μᾶς βοηθοῦν νά ἀντιμετωπίσουμε τούς ἀντιπάλους μας νικηφόρα.
Ἄς τά ἀξιοποιήσουμε ὅλα αὐτά τά ὅπλα καί κυρίως ἄς ἀποφασίσουμε νά ἀγωνισθοῦμε καί ἐμεῖς ὡς καλοί στρατιῶτες Ἰησοῦ Χριστοῦ, μιμούμενοι τό παράδειγμα τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ, τοῦ προστάτου καί ἐφόρου τῆς ἐνορίας σας, καί μέ τή χάρη καί τίς πρεσβεῖες του, ἀλλά καί μέ τή δύναμη καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θά μπορέσουμε καί νά παραμείνουμε στή στρατεία τοῦ Χριστοῦ καί νά ἀπολαύσουμε τόν ἀμαράντινο στέφανο τῆς νίκης πού καί αὐτός ἀπήλαυσε καί ἀπολαμβάνει.
