Πανηγυρικός Εσπερινός της Αγίας Παρασκευής στη Μελίκη
Με την πρέπουσα θρησκευτική τάξη τιμήθηκε η μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Παρασκευής στη Μελίκη της Μητρόπολης Βεροίας την παραμονή της εορτής.
Την Πέμπτη 25 Ιουλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Μελίκης.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Τήν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τήν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή ἀθλοφόρε».
Στή χορεία τῶν ἁγίων μαρτύρων, ὁσιομαρτύρων καί μεγαλομαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας ξεχωριστή θέση κατέχει ἡ ἑορταζόμενη ἁγία προστάτις τῆς ἐνορίας σας ἁγία ὁσιομάρτυς Παρασκευή, μία μεγαλομάρτυς καί θαυματουργός ἁγία, τῆς ὁποίας ἡ ζωή, τό μαρτύριο καί τά θαύματα ἀποδεικνύουν τήν ἀγάπη της στόν Χριστό ἀλλά καί τό μεγαλεῖο καί τή δύναμη τῆς πίστεως.
Ὁπλισμένη μέ αὐτή τή δύναμη τῆς πίστεως ἀκολούθησε ἡ ἁγία Παρασκευή τήν κλήση πού τῆς ἀπηύθυνε ὁ Χριστός ἀπό τή νεανική της ἡλικία. Kαί παρότι γνώριζε τίς τιμωρίες μέ τήν ὁποῖες ἀπειλοῦσε ὁ αὐτοκράτορας ὅσους προσπαθοῦσαν νά μεταδώσουν σέ ἄλλους τήν πίστη στόν Χριστό καί νά τούς κάνουν νά πιστεύσουν καί νά βαπτισθοῦν, ἐκείνη δέν δίστασε, ἀλλά ἀφοσιώθηκε μέ ζῆλο στήν ἱεραποστολή, ἀγωνιζόμενη μέσα στήν ἴδια τή Ρώμη νά μεταδίδει τήν πίστη στόν Χριστό στούς συμπολίτες της καί νά τούς ἑλκύει κοντά του.
Μέ τήν ἴδια πίστη ἀνταποκρίθηκε ὅμως ἡ ἁγία Παρασκευή καί στή δεύτερη κλήση τοῦ Χριστοῦ, αὐτή τοῦ μαρτυρίου, ὅταν οἱ στρατιῶτες τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορος Ἀντωνίνου τήν συνέλαβαν καί τήν ὁδήγησαν ἐνώπιόν του, προκειμένου νά τήν πείσουν νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό καί νά θυσιάσει στά εἴδωλα.
Ὅμως ἐκείνη ὄχι μόνο ὁμολόγησε θαρραλέα τήν πίστη της καί παρέμεινε ἀκλόνητη σέ αὐτήν ὑπομένοντας μέ καρτερία καί γενναιότητα τά βασανιστήρια στά ὁποῖα τήν ὑπέβαλαν, ἀλλά καί ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Ἀντωνίνος θέλοντας νά δοκιμάσει γιατί ἡ ἁγία Παρασκευή παρέμενε ἀνέπαφη ἀπό τό καυτό λάδι καί τήν πίσσα μέσα στήν ὁποία τήν εἶχαν βάλει, πλησίασε καί τυφλώθηκε, τότε ἡ μάρτυς τόν θεράπευσε ἐπικαλούμενη τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί ἀποδεικνύοντας ἔτσι ὅτι αὐτός ἦταν πράγματι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός.
Μέ τόν τρόπο αὐτό ἀνταποκρίθηκε ἀπόλυτα καί στήν κλήση τοῦ μαρτυρίου ἡ ἁγία Παρασκευή καί ἀξιώθηκε νά λάβει τόν στέφανο τῆς νίκης καί νά εὐφραίνεται στόν οὐρανό κοντά στόν Χριστό, μέ τή χάρη τοῦ ὁποίου συνεχίζει νά ἐπιτελεῖ ἀκόμη καί σήμερα θαύματα σέ ὅσους τήν ἐπικαλοῦνται.
Ἡ σημερινή μνήμη καί πανήγυρη τῆς ἁγίας ὁσιομάρτυρος Παρασκευῆς ἀποτελεῖ μία ὑπόμνηση σέ κάθε πιστό, ἀλλά ἰδιαιτέρως σέ ὅλους ἐμᾶς πού συγκεντρωθήκαμε στόν πανηγυρίζοντα ἱερό ναό της γιά νά τήν τιμήσουμε καί σέ ὅλους ἐσᾶς οἱ ὁποῖοι τήν ἔχετε μόνιμη προστάτιδα τῆς ἐνορίας σας καί τῆς πόλεώς σας, ὅτι ἔχουμε χρέος νά ἀκολουθοῦμε καί ἐμεῖς τήν κλήση πού ἀπευθύνει στόν καθένα μας ὁ Χριστός.
Γιατί σέ ὅλους μας ἀπευθύνει μία προσωπική κλήση, μία κλήση πού ἀρχίζει μέ τό μυστήριο τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, τό ὁποῖο ὅλοι λάβαμε, καί τό ὁποῖο ἀποτελεῖ κατά τόν ἀπόστολο μία κλήση γιά νά ἐνδυθοῦμε τόν Χριστό, καθώς «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε», ἀλλά καί συνεχίζει μέ διάφορες κλήσεις τίς ὁποῖες μᾶς κάνει ὁ Χριστός, στόν καθένα μας ξεχωριστά, ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις καί τίς δυνατότητές μας.
Δέν ἀπευθύνει σέ ὅλους μας τίς ἴδιες κλήσεις, οὔτε τίς ἀπευθύνει μέ τόν ἴδιο τρόπο, γι᾽ αὐτό καί δέν μᾶς καλεῖ ὅλους νά γίνουμε μάρτυρες καί νά θυσιάσουμε τή ζωή μας γιά χάρη του, γιατί γνωρίζει ὅτι εἶναι δύσκολο γιά τίς δικές μας ἀσθενεῖς δυνάμεις. Οὔτε ἀκόμη μᾶς καλεῖ ὅλους νά γίνουμε ἀπόστολοι καί ἱεραπόστολοι, γιατί γνωρίζει ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς δέν μποροῦμε νά ἀνταποκριθοῦμε σέ τέτοιες ἀπαιτητικές καί δύσκολες κρίσεις.
Ὅμως ἀπό τόν καθένα μας ζητᾶ κάτι, στόν καθένα μας ἀναθέτει μία ἀποστολή, μικρότερη ἤ μεγαλύτερη στήν ὁποία μᾶς καλεῖ νά ἀνταποκριθοῦμε, ὥστε νά δείξουμε καί ἐμεῖς ὅτι κάναμε κάτι γιά τήν ἀγάπη του, κάναμε κάτι προσπαθώντας νά βαδίσουμε στά ἴχνη τῶν ἁγίων καί τῶν μαρτύρων πού τιμοῦμε, στά ἴχνη τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Παρασκευῆς πού ἑορτάζουμε σήμερα.
Καί αὐτή τήν κλήση ἤ τίς κλήσεις τοῦ Θεοῦ θά πρέπει νά προσπαθοῦμε νά ἀνακαλύπτουμε μέσα ἀπό τά γεγονότα καί τίς συνθῆκες τῆς ζωῆς μας, μέσα ἀπό ὅσα μᾶς ζητοῦν μερικές φορές οἱ συνάνθρωποί μας, οἱ ἀδελφοί μας· διότι ὅλα αὐτά εἶναι κλήσεις τοῦ Θεοῦ πού ἄν δέν τίς ἀκούσουμε, πού ἄν δέν τίς προσέξουμε, πού ἄν δέν τίς ἀποδεχθοῦμε, τότε δέν θά ἔχουμε ἀνταποκριθεῖ στό χρέος μας ἔναντι τοῦ Θεοῦ, τότε ἡ τιμή πού νομίζουμε ὅτι ἀποδίδουμε στούς ἁγίους καί τούς μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας, δέν ἔχει κανένα ἀντίκρυσμα, γιατί ἐάν θέλουμε νά τιμοῦμε τούς μάρτυρες καί τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, θά πρέπει, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, νά τούς μιμούμεθα.
Ἄς φροντίσουμε, λοιπόν, νά ἀνταποκρινόμεθα καί ἐμεῖς στίς κλήσεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔκανε ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Παρασκευή, ὥστε νά τήν τιμοῦμε ἀληθινά καί νά ἔχουμε πάντοτε τή χάρη καί τήν εὐλογία της.
