Πανηγυρικός Εσπερινός της Αγίας Παρασκευής στη Μελίκη

Την Πέμπτη 25 Ιουλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Μελίκης.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Τήν σπουδήν σου τῇ κλήσει κα­τάλληλον, ἐργασαμένη φερώ­νυμε, τήν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κα­τοι­κίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή ἀθλο­φόρε».

Στή χορεία τῶν ἁγίων μαρτύρων, ὁσιομαρτύρων καί μεγαλομαρ­τύ­ρων τῆς Ἐκκλησίας μας ξεχωριστή θέση κατέχει ἡ ἑορταζόμενη ἁγία προστάτις τῆς ἐνορίας σας ἁγία ὁσιομάρτυς Παρασκευή, μία μεγα­λο­μάρτυς καί θαυματουργός ἁγία, τῆς ὁποίας ἡ ζωή, τό μαρτύριο καί τά θαύματα ἀποδεικνύουν τήν ἀγάπη της στόν Χριστό ἀλλά καί τό μεγαλεῖο καί τή δύναμη τῆς πί­στεως.

Ὁπλισμένη μέ αὐτή τή δύναμη τῆς πίστεως ἀκολού­θησε ἡ ἁγία Παρασκευή τήν κλήση πού τῆς ἀπηύ­θυνε ὁ Χριστός ἀπό τή νεα­νι­κή της ἡλικία. Kαί παρότι γνώ­ριζε τίς τιμωρίες μέ τήν ὁποῖες ἀπει­λοῦ­σε ὁ αὐτοκράτορας ὅσους προσπα­θοῦσαν νά μεταδώσουν σέ ἄλλους τήν πίστη στόν Χριστό καί νά τούς κάνουν νά πιστεύσουν καί νά βαπτισθοῦν, ἐκείνη δέν δίστασε, ἀλλά ἀφοσιώθηκε μέ ζῆ­λο στήν ἱερα­ποστολή, ἀγωνιζό­με­νη μέσα στήν ἴδια τή Ρώμη νά με­τα­δίδει τήν πίστη στόν Χριστό στούς συμ­πο­λίτες της καί νά τούς ἑλ­κύει κοντά του.

Μέ τήν ἴδια πίστη ἀνταποκρί­θη­κε ὅμως ἡ ἁγία Παρασκευή καί στή δεύτερη κλήση τοῦ Χριστοῦ, αὐτή τοῦ μαρτυρίου, ὅταν οἱ στρατιῶτες τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορος Ἀντω­νίνου τήν συνέλαβαν καί τήν ὁδή­γησαν ἐνώπιόν του, προκειμένου νά τήν πείσουν νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό καί νά θυσιάσει στά εἴδω­λα.

Ὅμως ἐκείνη ὄχι μόνο ὁμολό­γη­σε θαρραλέα τήν πίστη της καί παρέμεινε ἀκλόνητη σέ αὐτήν ὑπο­μένοντας μέ καρτερία  καί γεν­­ναιότητα τά βασανιστήρια στά ὁποῖα τήν ὑπέβαλαν, ἀλλά καί ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Ἀντωνίνος θέλοντας νά δοκιμάσει γιατί ἡ ἁγία Παρασκευή παρέμενε ἀνέ­πα­φη ἀπό τό καυτό λάδι καί τήν πίσ­σα μέσα στήν ὁποία τήν εἶχαν βά­λει, πλησίασε καί τυφλώθηκε, τότε ἡ μάρτυς τόν θεράπευσε ἐπι­κα­­λού­μενη τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί ἀποδεικνύοντας ἔτσι ὅτι αὐτός ἦταν πράγματι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός.

Μέ τόν τρόπο αὐτό ἀνταπο­κρίθη­κε ἀπόλυτα καί στήν κλήση τοῦ μαρτυρίου ἡ ἁγία Παρασκευή καί ἀξιώθηκε νά λάβει τόν στέφανο τῆς νίκης καί νά εὐφραίνεται στόν οὐρανό κο­ντά στόν Χριστό, μέ τή χάρη τοῦ ὁποίου συνεχίζει νά ἐπι­τελεῖ ἀκόμη καί σήμερα θαύματα σέ ὅσους τήν ἐπικαλοῦνται.

Ἡ σημερινή μνήμη καί πανήγυρη τῆς ἁγίας ὁσιομάρτυρος Παρα­σκευ­­­­ῆς ἀποτελεῖ μία ὑπόμνηση σέ κάθε πιστό, ἀλλά ἰδιαιτέρως σέ ὅλους ἐμᾶς πού συγκεντρωθήκαμε στόν πανηγυρίζοντα ἱερό ναό της γιά νά τήν τιμήσουμε καί σέ ὅλους ἐσᾶς οἱ ὁποῖοι τήν ἔχετε μόνιμη προ­στάτιδα τῆς ἐνορίας σας καί τῆς πόλεώς σας, ὅτι ἔχουμε χρέος νά ἀκολουθοῦμε καί ἐμεῖς τήν κλή­ση πού ἀπευθύνει στόν καθένα μας ὁ Χριστός.

Γιατί σέ ὅλους μας ἀπευθύνει μία προσωπική κλήση, μία κλήση πού ἀρχίζει μέ τό μυ­στή­­ριο τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, τό ὁποῖο ὅλοι λά­βα­με, καί τό ὁποῖο ἀποτελεῖ κατά τόν ἀπό­στο­λο μία κλήση γιά νά ἐνδυ­θοῦμε τόν Χρι­στό, καθώς «ὅσοι εἰς Χρι­στόν ἐβα­πτίσθητε, Χριστόν ἐνε­δύ­σα­σθε», ἀλλά καί συνεχίζει μέ διάφορες κλήσεις τίς ὁποῖες μᾶς κάνει ὁ Χριστός, στόν καθένα μας ξεχω­ρι­στά, ἀνάλογα μέ τίς δυ­νάμεις καί τίς δυνατότητές μας.

Δέν ἀπευ­θύ­νει σέ ὅλους μας τίς ἴδιες κλήσεις, οὔτε τίς ἀπευθύνει μέ τόν ἴδιο τρό­πο, γι᾽ αὐτό καί δέν μᾶς καλεῖ ὅλους νά γίνουμε μάρ­τυρες καί νά θυσιάσουμε τή ζωή μας γιά χάρη του, γιατί γνωρίζει ὅτι εἶναι δύ­σκολο γιά τίς δικές μας ἀσθενεῖς δυνάμεις. Οὔτε ἀκόμη μᾶς καλεῖ ὅλους νά γίνουμε ἀπό­στολοι καί ἱεραπόστολοι, γιατί γνω­ρίζει ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς δέν μποροῦμε νά ἀνταπο­κρι­θοῦμε σέ τέτοιες ἀπαιτητικές καί δύσκολες κρίσεις.

Ὅμως ἀπό τόν καθένα μας ζητᾶ κάτι, στόν καθένα μας ἀναθέτει μία ἀποστολή, μικρότερη ἤ μεγα­λύ­τερη στήν ὁποία μᾶς καλεῖ νά ἀντα­ποκριθοῦμε, ὥστε νά δείξου­με καί ἐμεῖς ὅτι κάναμε κάτι γιά τήν ἀγάπη του, κάναμε κάτι προ­σπαθώντας νά βαδίσουμε στά ἴχνη τῶν ἁγίων καί τῶν μαρ­τύρων πού τιμοῦμε, στά ἴχνη τῆς ἁγίας μεγα­λομάρτυρος Παρα­σκευ­ῆς πού ἑορτάζουμε σήμερα.

Καί αὐτή τήν κλήση ἤ τίς κλήσεις τοῦ Θεοῦ θά πρέπει νά προσπα­θοῦ­με νά ἀνακαλύπτουμε μέσα ἀπό τά γεγονότα καί τίς συνθῆκες τῆς ζωῆς μας, μέσα ἀπό ὅσα μᾶς ζητοῦν μερικές φορές οἱ συνάν­θρω­­­ποί μας, οἱ ἀδελφοί μας· διότι ὅλα αὐτά εἶναι κλήσεις τοῦ Θεοῦ πού ἄν δέν τίς ἀκούσουμε, πού ἄν δέν τίς προσέξουμε, πού ἄν δέν τίς ἀποδεχθοῦμε, τότε δέν θά ἔχουμε ἀνταποκριθεῖ στό χρέος μας ἔνα­ντι τοῦ Θεοῦ, τότε ἡ τιμή πού νο­μί­ζουμε ὅτι ἀποδίδουμε στούς ἁγίους καί τούς μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας, δέν ἔχει κανένα ἀντίκρυσμα, γιατί ἐάν θέλουμε νά τιμοῦμε τούς μάρτυρες καί τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, θά πρέπει, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, νά τούς μιμούμεθα.

Ἄς φροντίσουμε, λοιπόν, νά ἀντα­ποκρι­νό­με­θα καί ἐμεῖς στίς κλή­σεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔκανε ἡ ἁγία με­­γαλο­μάρ­τυς Παρα­σκευή, ὥστε νά τήν τι­μοῦμε ἀλη­θινά καί νά ἔχου­με πάντοτε τή χάρη καί τήν εὐλογία της.