Πανηγυρικός εσπερινός της θερινής πανηγύρεως του Οσίου Αντωνίου του νέου πολιούχου Βεροίας
Πριν τον Εσπερινό ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων υποδέχθηκε τον Τίμιο Σταυρό των Κομνηνών που φυλάσσεται στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο. Τον Τίμιο Σταυρό προσκόμισε ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως και Καθηγούμενος του Ιερού Προσκυνήματος Παναγίας Σουμελά Αρχιμ.. Αθηναγόρας Μπίρδας.
Μετά το τέλος του Εσπερινού ακολούθησε πάνδημη λιτανεία της λάρνακος με τα Ιερά Λείψανα του Οσίου Αντωνίου και του Τιμίου Σταυρού στους δρόμους της πόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος Βεροίας στην ομιλία του τόνισε: «Οἱ τοῦ βίου τοῖς κύμασι θαλαττεύοντες ἄνθρωποι … ὡς εἰς ὁλκάδα σωτήριον, τό ξύλον τό τίμιον, καταφύγωμεν πιστῶς».
Καί αὐτό τό τίμιο ξύλο, πού ἐμπεριέχεται στόν Σταυρό τῶν αὐτοκρατόρων τῆς Τραπεζοῦντος καί φυλάσσεται ὡς κειμήλιο ἱερό τῶν πατέρων μας στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ὑποδεχθήκαμε πρίν ἀπό λίγο, τιμώντας μέ τόν τρόπο αὐτό τήν «πρόοδο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ», τήν ὁποία ἑορτάζει αὔριο ἡ Ἐκκλησία μας, καί τήν πανήγυρη τοῦ πολιούχου μας ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ Βεροιέως, πού συνεορτάζουμε μαζί μέ τούς ἑπτά ἁγίους Μακκαβαίους παῖδες, τή μητέρα τους ἁγία Σολομονή καί τόν διδάσκαλό τους ἅγιο Ἐλεάζαρο.
Μεταφέραμε, λοιπόν, τόν τίμιο Σταυρό γιά νά τόν προσκυνήσουμε καί νά λάβουμε τήν εὐλογία καί τή χάρη του γιά τήν περίοδο τῆς νηστείας τοῦ Δεκαπενταυγούστου πού ἀρχίζει ἀπό αὔριο, ἀλλά καί γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει τόν σταυρό τόν ὁποῖο καλεῖται ὁ καθένας μας νά σηκώσει στή ζωή του, ἐάν πραγματικά θέλει νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό.
Ὁ Χριστός μᾶς χάρισε ἀπόλυτη ἐλευθερία. Δέν μᾶς περιόρισε ἀπό ὁτιδήποτε θέλουμε νά κάνουμε. Δέν μᾶς καθόρισε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά πρέπει νά ζοῦμε. Γι᾽ αὐτό καί, ἐάν παρατηρήσουμε τό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, θά δοῦμε ὅτι ἀντιπροσωπεύονται ὅλες οἱ κατηγορίες τῶν ἀνθρώπων. Καί οἱ πλούσιοι καί οἱ πτωχοί, καί οἱ ἄνδρες καί οἱ γυναῖκες, καί οἱ σοφοί καί οἱ ὀλιγογράμματοι, καί οἱ μοναχοί ἀλλά καί οἱ οἰκογενειάρχες. Γιατί ἡ ἐν Χριστῷ ζωή δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τόν δρόμο πού θά ἐπιλέξουμε στή ζωή μας, ἀλλά ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά τόν βαδίσουμε.
Καί αὐτός ὁ τρόπος εἶναι ἡ ἀναπόφευκτη ἐπιλογή στήν ὁποία ἀναφέρεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅταν λέγει: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Εἶναι ἡ ἄρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας καί ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ μας.
Ἄρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας δέν σημαίνει ἐγκατάλειψη καί ἀδιαφορία γιά τόν ἑαυτό μας, ἀλλά ἐγκατάλειψη καί ἄρνηση τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἑαυτοῦ μας. Σημαίνει ὅτι προτεραιότητα στή ζωή μας ἔχει ὁ Θεός καί ἡ ἀγάπη μας πρός αὐτόν.
Καί ἄν ἡ ἄρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας εἶναι τό ἕνα σκέλος τῆς ἀναπόφευκτης ἐπιλογῆς τήν ὁποία μᾶς καλεῖ νά κάνουμε ὁ Χριστός, τό δεύτερο εἶναι ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ μας.
Ὁ Χριστός σήκωσε ἕνα βαρύ Σταυρό γιά ὅλους μας, γιά τίς ἁμαρτίες ὅλων τῶν ἀνθρώπων, καί μᾶς χάρισε τή συγχώρηση καί τή λύτρωση. Ὁ σταυρός τόν ὁποῖο μᾶς καλεῖ νά σηκώσουμε δέν εἶναι τόσο βαρύς. Εἶναι ἀνάλογος μέ τά μέτρα καί τίς δυνατότητες τοῦ καθενός μας, ὥστε νά μποροῦμε νά τόν σηκώσουμε. Γιά ἄλλον εἶναι οἱ δοκιμασίες, οἱ θλίψεις καί οἱ συκοφαντίες, γιά ἄλλον οἱ ἀσθένειες καί οἱ πόνοι, γιά ἄλλον τά βασανιστήρια καί τό μαρτύριο, γιά ἄλλον τά ἀσκητικά παλαίσματα καί ἡ μοναχική πολιτεία, καί γιά ἄλλους ἄλλοι σταυροί, ἀνάλογα μέ τόν δρόμο πού ἐπιλέγει νά ἀκολουθήσει ὁ καθένας μας. Ἕνα εἶναι ὅμως βέβαιο: γιά νά φθάσει κανείς στόν Χριστό πρέπει νά ἀρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά σηκώσει τόν σταυρό του.
Καί τό βλέπουμε αὐτό στή ζωή τῶν ἁγίων πού τιμοῦμε σήμερα.
Οἱ δρόμοι τους ἦταν ἐντελῶς διαφορετικοί. Ἡ ἁγία Σολομονή ἦταν μία πολύτεκνη μητέρα καί τά παιδιά της, μικρά καί ἀθῶα παιδιά πού δέν εἶχαν ἐπιλέξει καλά-καλά τόν δρόμο τῆς ζωῆς τους.
Ὁ ἅγιος Ἀντώνιος ἦταν ἀσκητής, πού ἔζησε ἀπομονωμένος ἀπό τόν κόσμο μέ προσευχή καί νηστεία. Ἀρνήθηκαν τόν ἑαυτό τους μέ διαφορετικούς τρόπους. Ἡ ἁγία Σολομονή μέ τήν ἀφιέρωσή της στήν οἰκογένειά της καί στήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν της ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου. Ὁ ἅγιος Ἀντώνιος ἀρνούμενος καί τίς πιό ἁπλές καί φυσικές ἀνέσεις τοῦ κόσμου. Καί στή συνέχεια σήκωσαν τόν σταυρό τους, τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου τῶν παιδιῶν της ἀλλά καί τοῦ δικοῦ της, ἡ ἁγία Σολομονή, καί τόν σταυρό τῆς ἀσκήσεως καί τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεως ὁ πολιοῦχος μας ἅγιος Ἀντώνιος, καί ἔτσι ἐπέτυχαν νά εὐαρεστήσουν στόν Θεό καί κέρδισαν τήν αἰώνιο ζωή.
Ἄς ἐμπνευσθοῦμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς, τιμώντας τους σήμερα, ἀπό τό παράδειγμά τους καί ἐνισχυόμενοι ἀπό τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ τιμίου Σταυροῦ πού θά προσκυνήσουμε, ἄς προσπαθήσουμε ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο αὐτή ἀλλά καί σέ ὅλη μας τή ζωή νά ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό σηκώνοντας ὅποιον σταυρό ἐπιτρέπει Ἐκεῖνος νά φέρουμε, ὅπως ἀκριβῶς μᾶς ζητᾶ, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε νά ἐπιτύχουμε τήν αἰώνιο ζωή, τήν ὁποία ἐπέτυχαν καί οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοί μας.
