Πανηγύρισε η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ναούσης
Με την καλούμενη θρησκευτική ευλάβεια και τάξη πανηγύρισε η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ναούσης.
Την Πέμπτη 29 Αυγούστου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ναούσης, επί τη μνήμη της Αποτομής της Τιμίας Κεφαλής, του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε την καθιερωμένη φασολάδα, η οποία μοιράστηκε σε όλους τους προσκυνητές.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας:
«Καί ἐξελθοῦσα εἶπε τῇ μητρί αὐτῆς· τί αἰτήσομαι; ἡ δέ εἶπε· τήν κεφαλήν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ».
Μία ἀποτρόπαιη σκηνή μᾶς περιέγραψε τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς. Ἕνα βασιλικό δεῖπνο στά γενέθλια τοῦ βασιλέως Ἡρώδου, ὅπου ἐκλεκτοί συνδαιτυμόνες εὐφραίνονται καί ἀπολαμβάνουν μαζί του. Ἡ χαρά ὅμως αὐτή ἔχει μία τραγική κατάληξη, γιατί τό δῶρο πού ζητᾶ ἡ Σαλώμη, ἀκολουθώντας τή συμβουλή τῆς μητέρας της, εἶναι ἡ κεφαλή τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Καί ἡ ἐπιθυμία της πραγματοποιεῖται.
Ποιός εἶναι ὅμως ὁ λόγος αὐτοῦ τοῦ φρικτοῦ σκηνικοῦ καί αὐτοῦ τοῦ αἱμοσταγοῦς δώρου;
Δέν εἶναι δύσκολο νά τόν ἀνακαλύψει κανείς. Εἶναι ὁ ἐγωισμός. Ὁ πληγωμένος ἐγωισμός τῆς Ἡρωδιάδος, γιά τήν ὁποία ἤλεγχε ὁ Τίμιος Πρόδρομος τόν Ἡρώδη, καθώς ζοῦσε μαζί της, ἐνῶ ἦταν γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του.
Αὐτός ὁ ἐγωισμός ἦταν ὁ λόγος, πού ἔκανε τόν Ἡρώδη, παρότι πίστευε ὅτι ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἦταν ἕνας δίκαιος καί ὅσιος ἄνδρας, ἦταν ἕνας προφήτης τοῦ Θεοῦ, νά τόν ἀποκεφαλίσει.
Ἕνας ἐγωισμός ἦταν ὁ λόγος, γιά τόν ὁποῖο ἕνα εὐφρόσυνο δεῖπνο μετετράπη σέ σκηνή μαρτυρίου καί ἔγινε ἀφορμή νά κλείσει ὁ ἐπίγειος κύκλος τῆς ζωῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου μέ μαρτυρικό τρόπο.
Καί μπορεῖ γιά ἐκεῖνον πού εἶχε ζήσει μία ζωή ἀποκλειστικά ἀφιερωμένη στόν Θεό, μία ζωή ἀπόλυτα ἀσκητική ἀλλά καί ἱεραποστολική, ἐφόσον αὐτός ἦταν πού καλοῦσε τούς ἀνθρώπους σέ μετάνοια προετοιμάζοντάς τους γιά τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀποτομή τῆς τιμίας κεφαλῆς του νά τοῦ χάρισε ἕναν ἀκόμη στέφανο δόξης κοντά στούς ἄλλους πού θά τοῦ ἀπένειμε ὁ Θεός, ἀλλά γιά τά τρία πρόσωπα πού συμμετεῖχαν στό ἀνοσιούργημα αὐτό, τό κάθε ἕνα μέ τόν δικό του τρόπο, δέν παύει νά ἀποτελεῖ μία τραγική συνέπεια τοῦ καταστροφικοῦ πάθους τοῦ ἐγωισμοῦ.
Γι᾽ αὐτό καί σήμερα πού ἐπιτελοῦμε τή μνήμη τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ ἁγίου Προδρόμου καί βαπτιστοῦ Ἰωάννου στήν Ἱερά αὐτή Μονή πού τόν τιμᾶ ὡς προστάτη καί ἔφορό της, ἄς προσπαθήσουμε νά συνειδητοποιήσουμε πόσο ἐπικίνδυνο καί πόσο ὀλέθριο πάθος εἶναι ὁ ἐγωισμός, ἀπό τόν ὁποῖο κανείς μας δέν μπορεῖ νά πεῖ ὅτι εἶναι ἀπαλλαγμένος. Ὅλοι ἔχουμε ἐγωισμό, εἴτε ἐκφράζεται ὡς αὐξημένη αὐτοπεποίθηση καί μεγάλη ἰδέα πού ἔχουμε γιά τόν ἑαυτό μας, ὅτι εἴμεθα δηλαδή κάποιοι καί δέν ἀνεχόμεθα κανείς νά μᾶς παρατηρήσει ἤ νά μᾶς θίξει, εἴτε ἐκφράζεται ὡς ἐμμονή στήν ἄποψή μας, στή γνώμη μας καί στό θέλημά μας, εἴτε μέ ὁποιονδήποτε ἄλλο τρόπο.
Καί μπορεῖ βεβαίως ὁ δικός μας ἐγωισμός νά μήν φθάνει στό σημεῖο πού ἔφθασε αὐτός τῆς Ἡρωδιάδος, δηλαδή στόν φόνο καί στόν ἀποκεφαλισμό τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἀλλά φθάνει σέ σημεῖο νά πληγώνει καί νά πικραίνει ἀνθρώπους, ἀλλά καί νά δηλητηριάζει τήν ψυχή μας, ἀπομακρύνοντάς την ἀπό τόν Θεό καί ὁδηγώντας την στήν καταστροφή καί τήν ἀπώλεια. Διότι ὅποιος ἔχει ἐγωισμό καί δέν προσπαθεῖ νά τόν ξεριζώσει ἀπό τήν ψυχή του, αὐτός δέν μπορεῖ νά καλλιεργήσει καί νά ἀποκτήσει καμία ἀρετή.
Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας συστήνει ὡς βάση καί θεμέλιο κάθε ἀρετῆς τήν ταπεινοφροσύνη. Αὐτή εἶναι τό εὔφορο ἔδαφος γιά κάθε ἀρετή. Αὐτή εἶναι ἡ στέρεη πέτρα γιά κάθε πνευματική οἰκοδομή, γιατί ὁ ταπεινός ἄνθρωπος ἔχει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπιβλέπει πάντοτε «ἐπί τόν ταπεινόν καί ἡσύχιον καί τρέμοντα τούς λόγους» του.
Καί αὐτή τήν ταπείνωση μᾶς διδάσκει μέ τό παράδειγμά του καί ὁ ἑορταζόμενος Τίμιος Πρόδρομος, ὁ ὁποῖος παρότι ἦταν «ὁ μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν», σύμφωνα μέ ὅσα εἶπε ὁ Χριστός μας, παρότι ἦταν ὁ Πρόδρομος τοῦ Κυρίου, ὁμολογοῦσε ὅτι ὄχι μόνο δέν εἶναι ἄξιος νά τόν βαπτίσει ἀλλά οὔτε καί νά λύσει «τόν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων» του.
Αὐτήν τήν ταπείνωση τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου ἄς ἀγωνισθοῦμε νά μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς μέ τίς ἀσθενεῖς μας δυνάμεις, ἀποφεύγοντας τίς ὀλέθριες συνέπειες τοῦ ἐγωισμοῦ τῆς Ἡρωδιάδος, προκειμένου νά ἔχουμε τήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί νά ἀξιωθοῦμε διά πρεσβειῶν καί τοῦ τιμωμένου ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί βαπτιστοῦ τοῦ Κυρίου μας, νά προαγόμεθα στήν ἐν Χριστῷ ζωή, θεμέλιο τῆς ὁποίας εἶναι, ὅπως εἶπα, ἡ ταπείνωση, ὥστε νά κερδίσουμε καί τή σωτηρία μας.
Ἄν πραγματικά ἤρθαμε σήμερα ὅλοι μας ἐδῶ γιά νά τιμήσουμε τόν τίμιο Πρόδρομο, δέν ὑπάρχει ἄλλο κήρυγμα τό ὁποῖο κάνει ὁ τίμιος Πρόδρομος πρός ὅλους μας. Ποιό ἦταν τό κήρυγμά του; «Μετανοεῖτε». Καί ἄν δέν ἔχουμε ταπείνωση, δέν μποροῦμε νά μετανοήσουμε. Ἄν δέν ἔχουμε ταπείνωση, ἡ ὁποία εἶναι ἡ βάση τῶν ἀρετῶν, πιστεύουμε ὅτι κάποιοι εἴμεθα καί δέν χρειαζόμεθα τή μετάνοια. Ἄς μετανοήσουμε, λοιπόν, καί πρῶτος ἐγώ, γιά νά μπορέσουμε ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως νά δοῦμε τόν τίμιο Πρόδρομο καί πάντας τούς Ἁγίους. Ἀμήν.
