Πανηγύρισε ο περικαλλής Ναός των Αγίων Αναργύρων Βεροίας

Ο Σεβασμιώτατος Βεροίας στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Πηγήν ἰαμάτων ἔχο­ντες, ἅγιοι Ἀνάργυροι, τάς ἰάσεις παρέχετε πᾶ­σι τοῖς δεομένοις».

Ἀρκετές φορές κατά τή διάρκεια τοῦ χρό­νου ἡ Ἐκκλησία μας τι­μᾶδυ­ά­δες ἁγίων, τούς ὁποί­ους συν­δέει ἕνα κοινό ὄνομα, ἕνα ὄνομα πού προ­έρχεται ἀπό μία βασική ἰδιό­τητα πού χαρακτή­ριζε τή ζωή τους. Ὀνο­μά­ζονται «ἀνάρ­­γυ­ροι», ἄνθρωποι δηλαδή πού δέν εἶχαν σχέ­ση μέ τά χρήματα, ἄνθρωποι πού προσέφεραν τήν ἴαση καί τή θε­ραπεία στούς συνανθρώπους τους δω­­­­ρεάν.

Ἀνάμεσά τους καί οἱ δύο ἅγιοι Ἀνάρ­γυροι πού τιμοῦμε σή­με­ρα, οἱ ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, οἱ ἰα­τροί καί θαυ­ματουργοί, πού θε­ρά­­­πευαν ὄχι μόνο ἐν ζωῇ τίς ἀσθέ­νει­ες τῶν συγχρόνων τους ἀνθρώ­πων, ἀλλά συνε­χίζουν καί μετά τήν κοίμησή τους νά θαυματουρ­γοῦν καί νά θεραπεύουν ὅσους τούς ἐπικαλοῦνται ἀπό τίς ἀ­σθέ­νειές τους, ὅπως χα­­ρακτηριστικά σημει­ώ­νει ὁ ἱερός συναξα­ρι­στής: «Εἰ καί παρῆκαν γῆν Ἀνάργυροι δύω, πλη­ροῦσιν ὡς πρίν καί πάλιν γῆν θαυμάτων».Ἄν καί δέν εἶναι πιά στή γῆ οἱ δύο Ἀνάργυροι, ἡ γῆ εἶναι γεμάτη ὅπως καί πρίν ἀπό τά θαύματά τους.

Πῶς ὅμως κάνουν ὅλα αὐτά τά θαύματα; Μᾶς τό ἀπο­­καλύπτει ὁ ἱερός ὑμνογράφος στό τροπά­ριο πού προανέφερα: «Πη­γήν ἰαμάτων ἔχοντες … τάς ἰάσεις παρέχετε». Κατέχουν οἱ ἅγιοι τήν πηγή ἰαμά­των πού δέν εἶναι ἄλλη, ἀδελφοί μου, ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

Σέ αὐτή τή χάρη ἀναφέρεται καί ὁ ἴδι­ος ὁ Χρι­στός, ὅταν λέει: «ὁ πι­στεύων εἰς ἐμέ … ποτα­μοί ἐκ τῆς κοι­λίας αὐ­τοῦ ρεύσουσιν ὕδα­τος ζῶντος».

Ἡ χάρη, λοιπόν, τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ πρόξενος τῶν ἰαμάτων πού ἐκπη­γάζουν ἀπό τά ἱερά λεί­ψανα τῶν ἁγίων Ἀναρ­γύρων. Ἡ χάρη τοῦ Θε­οῦ εἶναι αὐτή πού θαυ­μα­τουργεῖ διά τῆς ἐπι­κλή­σεως τοῦ ὀνόματός τους.

Ἴσως κάποιοι ὅμως ρω­­τήσουν: μόνο αὐτοί οἱ ἅγιοι ἔχουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί θαυμα­τουρ­­γοῦν καί θεραπεύ­ουν; Ἀσφαλῶς ὄχι. Ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔχουν τή χάρη καί ὅλοι ὅσοι πιστεύουν στόν Θεό ἔχουν καί αὐ­τοί τή χά­ρη, κατά τήν ἐπανει­λημ­μένη δια­­­­βε­βαί­ωση τοῦ Κυ­ρίου. Ὅ­μως δέν ἔχουν ὅλοι τήν ἴδια χά­ρη, διότι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δίδεται «κα­τά τό μέτρον τῆς δω­ρεᾶς». Ἀνά­λογα, δηλα­δή, μέ τήν πίστη, μέ τή ζωή, μέ τήν ἄσκηση ἤ μέ τό μαρ­τύ­ριο λαμβάνουν οἱ ἄν­θρω­ποι καί οἱ ἅγιοι τή χά­ρη τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό εἶναι τό πρῶτο ση­μεῖο πού διαφορο­ποι­­εῖ τή μία καί κοινή χά­ρη τοῦ Θεοῦ πού δί­δεται καί ὑπάρ­χει στούς ἁγίους καί κατ᾽ ἐπέ­κτα­ση στούς πιστούς.

Τό δεύτερο σημεῖο εἶ­ναι ὅτι ἡ χάρη δέν ἐ­νερ­­γεῖ σέ ὅλους μέ τόν ἴδιο τρόπο. Ὁ ἀπόστο­λος Παῦλος διευ­κρι­νί­ζει μέ σαφήνεια τό θέ­μα τῆς χάριτος στήν πρός Κορινθί­ους ἐπιστολή του. «Δι­αι­ρέσεις δέ χαρι­σμά­των εἰσί, τό δέ αὐτό πνεῦμα … Ἑκάστῳ δέ δίδεται ἡ φα­­νέρωσις πρός τό συμ­­­φέρον· ᾧ μέν … δί­δο­­ται λόγος σοφίας … ἄλ­λῳ δέ χαρίσμα­τα ἰα­μά­των».

Ὁ Θεός ἐπιτρέπει ἡ χά­ρις του νά ἐνεργεῖ μέ δια­φορετικό τρόπο μέ­σω δια­φορετικῶν ἀν­θρώ­πων, ὥστε νά ἐκπλη­ρώνεται τό σχέδιό του, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τή σωτηρία μας, ἀλλά καί νά θεραπεύονται οἱ σωματικές ἀνάγκες μας.

Ὁ Θεός δέν μᾶς προσφέρει τή χάρη του γιά νά μᾶς ἐν­τυ­­πω­σιάσει ἤ γιά νά μᾶς κα­τα­πλήξει. Ὁ Θε­ός ἐπι­τρέ­πει ἡ χάρη του νά δρᾶ διά τῶν ἐκλε­κτῶν του δούλων καί τῶν ἁγί­ων αἰσθητά, ὥστε νά γίνεται ἀντι­ληπτή ἀπό τούς ἀν­θρώ­πους, διότι ἀπώ­τερος σκοπός τῆς θείας χά­ρι­τος εἶναι, ὅπως εἴπαμε, ἡ σω­τηρία τοῦ ἀνθρώ­που, καί σ᾽ αὐτήν ἀπο­βλέπει ἡ ἔκφρασή της μέ ποικί­λους τρό­πους, καί στή συγκεκρι­μένη περίπτωση τῶν ἁγίων Ἀναρ­γύρων, διά τῶν θαυ­μάτων.

Πῶς ὅμως ἐπιδροῦν οἱ ἰάσεις τῶν ἁγίων Ἀναρ­γύρων στή σωτηρία μας καί γιά ποιόν λόγο ἡ Ἐκκλησία μας ὑπεν­θυ­μίζει μέ τίς πανηγύρεις τους τή χάρη τῶν ἰα­μάτων πού ἔχουν λάβει ἀπό τόν Θεό;

Ἀσφαλῶς ἡ χάρη αὐτή ἐπιδρᾶ μέ διαφορετικό τρόπο σέ κάθε ἄνθρω­πο ἀνάλογα μέ τή ψυχική του κατά­­σταση. Ἐπιδρᾶ ὅμως σέ ὅλους μας σέ δύο, θά μποροῦσα νά πῶ, κα­τευ­­θύνσεις.

Ἡ πρώτη εἶναι ὅτι μᾶς ὑπεν­θυ­μίζει τήν παρουσία καί τήν ἀγά­πη τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Ὁ Θεός δέν εἶναι ἀπών. Δέν εἶ­ναι κά­ποι­ος ἀπό­μακρος κύριος πού ἁπλῶς θά μᾶς κρί­νει. Μᾶς ἀγαπᾶ σάν ἀλη­θινός πατέρας καί φροντίζει νά μᾶς ἀνα­κου­φίζει καί ἀπό τούς πόνους τῆς παρού­σης ζωῆς.

Ἡ δεύ­τερη κατεύθυν­ση εἶναι ὅτι μᾶς θυμίζει πώς αἰ­τία τῶν ἀσθε­νει­ῶν καί τῶν πόνων πού ὑφι­στά­μεθα εἶναι ἡ ἁ­μαρ­­τία· καί ἀπό αὐτήν μπο­ρεῖ νά μᾶς θερα­πεύ­σει μόνο ὁ Θεός, ὁ ὁ­ποῖ­ος μᾶς θε­ραπεύει διά τῶν ἁγίων του καί ψυχικά καί σωματικά.

Γι᾽ αὐτότι­μώντας καί ἑορτά­ζο­ντας σήμερα τούς ἁγί­ους Ἀναργύ­ρους, τούς προστάτες τῆς ἐνορίας σας, ἄς τούς παρακα­λέσουμε νά μᾶς χαρίσουν μαζί μέ τήν ἴαση τῶν σωμα­τι­κῶν μας πόνων καί ἀσθε­­νειῶν καί τήν ἴαση τῶν ψυχικῶν μας ἀσθε­νει­ῶν, πρεσβεύοντας στόν Θεό πάντοτε γιά τή σω­τηρία μας.

Ἰδιαιτέρως ὅμως ἄς τούς παρακα­λέσουμε νά μᾶς λυτρώσουν ἀπό τόν μεγάλο πειρασμό τοῦ κορωνο­ϊοῦ, ἄς θεραπεύσουν ὡς ἰατροί ὅσους ἀδελφούς μας νοσοῦν, ἀλλά καί ἄς προστατεύσουν ὅλους μας ἀπό τή φοβερή αὐτή ἀσθένεια.

Οἱ ἅγιοί μας μποροῦν νά τό κά­νουν, ἀρκεῖ ἐμεῖς νά τούς παρα­κα­λοῦμε μέ πίστη, νά ἀγωνιζόμεθα νά ζοῦμε ὅπως καί ἐκεῖνοι, σύμ­φω­να μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ἀκο­λου­θώντας πάντοτε τίς ὁδη­γίες τῶν ἰατρῶν καί τῶν ἁρ­μο­δίων, ὥστε νά μήν ἐκθέτουμε οὔτε τόν ἑαυτό μας οὔτε τούς ἀδελφούς μας στόν κίνδυνο τῆς ἀσθε­νείας.