Πανηγυρίζει σήμερα, Τρίτη 13 Δεκεμβρίου, παραμονή της εορτής και αύριο, Τετάρτη, 14, κυριώνυμη ημέρα, το Ιερό Παρεκκλήσιο του Ι. Ναού Ζωοδόχου Πηγής Νέας Φιλαδέλφειας, επί τη εορτή του Αγίου Μάρτυρος Λευκίου.
Σήμερα, στις 18:30, θα ψαλλεί ο Πανηγυρικός Εσπερινός προς τιμήν του Αγίου και αύριο το πρωί, 07:00 – 10:00 π.μ., θα τελεστεί ο Όρθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Δυο λόγια για τον Άγιο Λεύκιο:
Θα φθάσουμε νοερά πίσω στο χρόνο, στα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Μέσα του 3ου αι. μ.Χ. και οι χριστιανοί προσπαθούν να εδραιωθούν στην πίστη τους μέσα σε ένα εχθρικό προς αυτούς περιβάλλον.
Στην Καισάρεια, τρεις νέοι, μυρίπνοα άνθη του Χριστού, ο Λεύκιος, ο Θύρσος και ο Καλλίνικος, με καταγωγή από τη Βιθυνία, ομολογούν τον Χριστό στην καθημερινότητά τους, χωρός να φοβούνται τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτή η δημόσια δράση τους.
Επιδίδονται από κοινού σε ανείπωτες ελεημοσύνες, συντρέχουν κάθε εμπερίστατο αδελφό τους, χριστιανό και μη, νουθετούν, στηρίζουν στην πίστη, παρηγορούν τον ανθρώπινο πόνο, συμπαρίστανται όπου χρειάζεται.
Η τόσο αξιέπαινη δράση τους γίνεται γνωστή στον ειδωλολάτρη έπαρχο Κουμβρίκιο, άνθρωπο ανάλγητο, σκληρό, με μίσος στην καρδιά του για τον Χριστό και τους μαθητές του. Έκανε ό,τι περνούσε από τη δικαιοδοσία του, ώστε να στερήσει τα λίγα και πενιχρά μέσα που διέθεταν οι χριστιανοί την εποχή εκείνη.
Ένα παλικάρι όμως, του Χριστού, ο Λεύκιος, δεν εδίστασε. Αυτόκλητος, πήρε την απόφαση, απόφαση αγίου, απόφαση ηρωική, και ενεφανίσθη μπροστά στον έπαρχο. Τι ζητούσε;; Τι προσδοκούσε να επιτύχει ο θαρραλέος μάρτυρας του Χριστού;
Ο Λεύκιος ζήτησε με ηρωικό φρόνημα από τον έπαρχο να άρει τις απαγορεύσεις και τις τόσες δυσκολίες προς τους χριστιανούς, ώστε να μπορούν και αυτοί με τη σειρά τους, χωρίς να ενοχλούν κανέναν, να λατρεύουν απρόσκοπτα τον Ιησού Χριστό! Και όμως! Εις άνδρας, ετόλμησε! Ένα παλικάρι επήρε το θάρρος, βρήκε την εξ υυρανού τόλμη και εζήτησε από την πολιτική εξουσία της εποχής όσα άλλοι, την εποχή εκείνη, φοβόντουσαν ακομη και να σκεφθούν!
Εξαγριωμένος ο έπαρχος από την τόλμη και το φρόνημα του Αγίου, αφού τον συνέλαβε και τον υπέβαλε σε βασανιστήρια, ως μαρτυρούν παλαιά μαρτυρολόγια, έδωσε εντολή και την επομένη το πρωί, έξω της πόλεως διά τον φόβο των λοιπών χριστιανών, αποκεφάλισε τον μάρτυρα της Πίστεως, τον Λεύκιο, της ομολογίας διάκονον τον ένδοξον και της λευκότητος τον εραστήν: «Της ψυχής την λευκότητα, τω ωραίω του σώματος, της ομολογίας τε καθαρότητι, Μάρτυς υπέφηνας Λεύκιε, διό φερωνύμως σε, κλήσει ένδοξε Χριστός, επί γης κατελάμπρυνεν, ον ικέτευε. Εκ φθοράς και κινδύνων λυτρωθήναι, τους εν πίστει εκτελούντας, την αεισέβαστον μνήμην σου» (Στιχηρό Προσόμοιο του Επσερινού, της εορτής του Αγίου).
Ομοίως και οι δύο λοιποί Άγιοι Θύρσιος και Καλλίνικος, ακολουθώντας το ομολογιακό παράδειγμα του Αγίου Λευκίου, μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού και έλαβαν τον αμάραντο θείο στέφανο.
Δείτε ακόμη: