Παραμονή Θεοφανείων στον Άγιο Γεώργιο Βεροίας (ΦΩΤΟ)
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἐλεύθερος ὤν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτόν ἐδούλωσα, ἵνα τούς πλείονας κερδήσω».
Το πρωί της Πέμπτης, 5ης Ιανουαρίου, παραμονή της Δεσποτικής Εορτής της Βαπτίσεως του Κυρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Βεροίας και στο τέλος τέλεσε την ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἐλεύθερος ὤν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτόν ἐδούλωσα, ἵνα τούς πλείονας κερδήσω».
Μερικές ἡμέρες μετά τή μεγάλη δεσποτική ἑορτή τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας, κατά τήν ὁποία εἴδαμε τόν Χριστό νά κενώνει «ἑαυτόν λαβών δούλου μορφήν», νά ἐνδύεται θεληματικά τήν ἀνθρώπινη σάρκα, καλύπτοντας μέ αὐτή τή θεία του φύση, καί νά γεννᾶται ὡς ταπεινό βρέφος στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ γιά νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν ἁμαρτία, καί λίγο πρίν νά τόν δοῦμε νά κλίνει τόν αὐχένα του ἐνώπιον τοῦ τιμίου Προδρόμου γιά νά βαπτισθεῖ, ἀκούσαμε σήμερα τόν ἀπόστολο Παῦλο νά κάνει μία ἐκ βαθέων ὁμολογία, γράφοντας πρός τούς προσφιλεῖς του χριστιανούς τῆς Κορίνθου.
«Ἐλεύθερος ὤν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτόν ἐδούλωσα, ἵνα τούς πλείονας κερδήσω». Ἄν καί ἤμουν, λέγει, ἐλεύθερος ἀπό ὅλους, ἔγινα δοῦλος ὅλων, προκειμένου νά κερδίσω τούς περισσότερους, ὅπως γράφει.
Ἕνας ἐλεύθερος καί ἀνεξάρτητος ἄνθρωπος ἦταν ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος, ἕνας διακεκριμένος νομομαθής τοῦ Ἰσραήλ, ζηλωτής τῶν πατρικῶν του παραδόσεων, πού, ὅπως φαίνεται, εἶχε μεγάλη ἀπήχηση στούς ὁμοθρήσκους του. Καί ὅμως, μετά τό θαυμαστό ὅραμα στόν δρόμο γιά τή Δαμασκό, ὁ διδάσκαλος, ὁ Παῦλος, γίνεται μαθητής, μαθητής τοῦ Χριστοῦ.
Ἐγκαταλείπει γιά χάρη του τά πάντα, ρυθμίζει τή ζωή του ἀνάλογα μέ τίς ἀνάγκες τοῦ κηρύγματος, ἀφήνει τόν ἑαυτό του στά χέρια τοῦ Θεοῦ γιά νά τόν καθοδηγήσει γιά τή συνέχεια, ὑπομένει διωγμούς, φυλακίσεις, ταλαιπωρίες, κακίες, ἐχθρότητες, προλήψεις καί προκαταλήψεις ἀνθρώπων, προκειμένου νά κηρύξει τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στά ἔθνη. Καί κάνει τό πᾶν, γιά νά προσεγγίσει τούς ἀνθρώπους μέ τόν τρόπο πού θά μποροῦσε νά βοηθήσει τόν καθένα, ὥστε νά γνωρίσει τόν Χριστό καί νά σωθεῖ.
Τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει ὅτι καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος ταπεινώνεται, ταπεινώνει τόν ἑαυτό του, γιά τή σωτηρία τῶν ἀδελφῶν του, ἀκολουθώντας τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος, ἄν καί Θεός, ταπεινώνει τόν ἑαυτό του, γιά νά σώσει ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς ἀνθρώπους.
Ἡ κενωτική ταπείνωση τοῦ Θεανθρώπου ἀλλά καί τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου του, ὁ ὁποῖος βαδίζει στά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ, δέν ἀποτελεῖ μόνο ἔκφραση τῆς ἀπέραντης ἀγάπης του γιά τόν πεπτωκότα ἄνθρωπο, ἀλλά καί ὑπόδειξη τοῦ τρόπου μέ τόν ὁποῖο μποροῦμε νά γίνουμε καί ἐμεῖς μέτοχοι τῆς σωτηρίας, γιά τήν ὁποία ἐνανθρώπησε ὁ Κύριός μας, ἀλλά καί γιά τήν ὁποία διέσχισε τά πέρατα τῆς οἰκουμένης καί ἔφθασε μέχρι τήν πόλη μας ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.
Διότι ἡ ταπείνωση εἶναι ὁ μοναδικός δρόμος μέσω τοῦ ὁποίου μποροῦμε νά πλησιάσουμε τόν Χριστό, μποροῦμε νά συνειδητοποιήσουμε τά λάθη μας, τίς ἀδυναμίες μας, τίς ἁμαρτίες μας, τά πάθη μας καί νά ζητήσουμε τό ἔλεός του.
Νά τοῦ ζητήσουμε νά καθάρει τήν ψυχή μας μέ «τήν καθαρτική τῆς Ὑπερουσίου Τριάδος ἐνέργεια», ὅπως θά ἀκούσουμε σέ λίγο στήν Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, νά τήν καθάρει μέσω τῆς μετανοίας καί τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως. Διαφορετικά, ἐάν δέν ἔχουμε ταπείνωση, δέν μποροῦμε οὔτε νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη τή μετάνοια καί τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς μας, οὔτε ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ γιά νά κερδίσουμε τή σωτηρία μας.
Καί τό διαπιστώνουμε αὐτό στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ. Ποιοί τόν ἄκουσαν καί ποιοί πίστευσαν στό κήρυγμά του καί σώθηκαν; Αὐτοί πού ταπεινώθηκαν καί ζήτησαν τό ἔλεός του. Ὁ τελώνης κατέβη «δεδικαιωμένος».
Ὁ Ζακχαῖος πού κατάλαβε τίς ἀδικίες πού ἔκανε καί τίς ἀποκατέστησε, ἔγινε ἄξιος τῆς σωτηρίας. Ἡ Χαναναία γυναίκα ἄκουσε τόν ἔπαινο τῆς πίστεώς της καί ἐπέτυχε τή θεραπεία τῆς θυγατέρας της, γιατί ταπεινώθηκε ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ληστής ἔγινε ὁ πρῶτος οἰκήτορας τοῦ παραδείσου, γιατί καί αὐτός ζήτησε ἐν ταπεινώσει τό ἔλεος τοῦ Χριστοῦ.
Ἀντίθετα, ὅλοι οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι, πού πίστευαν ὅτι ἦταν εὐσεβεῖς, ἀλλά ἦταν ὑπερήφανοι καί δέν θέλησαν νά ταπεινωθοῦν ποτέ, ἔμειναν τελικά μακριά ἀπό τήν πίστη στόν Χριστό καί τή σωτηρία.
Ἄς μήν μιμηθοῦμε ὅμως αὐτούς, ἀλλά ἄς ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμα τῆς ταπεινώσεως τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου καί ἀκόμη περισσότερο τοῦ Κυρίου μας, τόν ὁποῖο θά δοῦμε αὔριο νά βαπτίζεται στά ὕδατα τοῦ Ἰορδάνη καί νά κλίνει, ἄν καί Θεός, τόν αὐχένα ἐνώπιον τοῦ δούλου του, γιά νά μᾶς διδάξει τήν ταπείνωση καί νά μᾶς χαρίσει δι᾽ αὐτῆς τή σωτηρία.
Καί ἄς ταπεινωθοῦμε καί ἐμεῖς ζητώντας τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά νά λάβουμε τή χάρη του καί νά ἀξιωθοῦμε τῆς σωτηρίας. Αὐτό, ἄλλωστε, εἶναι τό κήρυγμα καί τοῦ Προδρόμου ἀλλά καί τοῦ Κυρίου μας «μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».
Χωρίς μετάνοια καί ταπείνωση δέν θά ἀξιωθοῦμε νά δοῦμε τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη πού θά μᾶς καλέσει γιά νά μᾶς κρίνει καί νά μᾶς τοποθετήσει ἐκεῖ πού πρέπει στόν καθένα μας. Ἄς ἀγωνισθοῦμε ἐν μετανοίᾳ καί ἐν ταπεινώσει. Ἀμήν.
