Παραμονή Θεοφανείων στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Βεροίας

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Βεροίας στην Θεία Λειτουργία :
«Ἐν γάρ τῷ ἡμῶν παραπτώματι γε­νόμενος ἄνθρωπος, τήν ἡμῶν κά­θαρ­σιν καθαίρεται ἐν τῷ Ἰορ­δά­νῃ, ὁ μόνος καθαρός καίἀκήρα­τος». Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἑορτά­σα­με τό μεγάλο καί κοσμο­σωτή­ριο γεγονός τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Εἴδαμε τόν Χρι­στό νάγεννᾶ­ται στό ταπεινό σπή­λαιο τῆς Βηθλεέμ, νά γίνεται ἄν­θρωπος, «ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται», γιά νά ἀποκαταστήσειμέ τήν ὑπακοή του στό σχέ­διο τοῦ Θεοῦ τόν ἄνθρωπο, πού μέ τήν παρακοή του εἶχε ἀπομακρυνθεῖ ἀπό αὐτόν. Καί σήμερα βλέπουμε τόν Χριστό νά ἔρχεται στόν Ἰορδάνη γιά νά λάβει τό βάπτισμα, γιά νά προετοιμάσει μέ τή δική τουβάπτιση τή δική μας κάθαρση ἀπό τήν ἁμαρτία, γιά νά ἁγιάσει μέ τήν «τῆς ὑπερουσίου Τριάδος ἐνέργεια» τό ὕδωρ τῆςβαπτίσεως, αὐτό πού θά καθαρίσει καί ἐμᾶς ἀπό τίς ἁμαρ­τίες μας.

Τόν βλέπουμε νά εἰσέρχεται στά ὕδατα τοῦ Ἰορδάνη γιά νά καθα­ρί­σει μέ τή δική του καθαρότητα τούς ρύπους τῆς δικῆς μαςἁμαρ­τί­ας καί νά μᾶς προετοιμάσει γιά νά λάβουμε τή χάρη τῆς Παναγίας Τριά­δος πού ἐμ­φα­νίζεται κατά τή βάπτιση καίφωτίζει τόν κόσμο.

Ἡ πορεία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τή φάτνη τῆς Βηθλεέμ στά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνη καί ἡ βάπτισή του δέν εἶναι ἁπλά γεγονότα χωρίςνόη­μα καί συμ­βολισμό. Ὁ Χριστός μᾶς δείχνει μέ τή δική του πορεία τόν δρόμο πού θά πρέπει νά ἀκο­λουθήσουμε καί ἐμεῖς,ἐάν θέ­λουμε νά ὠφεληθοῦμε πνευ­μα­τι­­κά ἀπό τά γεγονότα πού ἑορτά­σαμε αὐτές τίς ἡμέρες καί ἐάν θέλουμε νάοἰκειοποιηθοῦμε τή σωτηρία πού μᾶς προσφέρει μέσα ἀπό τό σχέδιο τῆς θείας οἰκονο­μί­ας πού ἑτοίμασε γιά μᾶς.

Καί ποιά εἶναι ἡ πορεία αὐτή πού ἔκανε ὁ Χριστός καί καλούμεθα νά ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς;

Ἡ ἀφετηρία της εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ ταπείνωση. Ὁ Χριστός «ἐ­τα­­πείνωσεν ἑαυτόν μορφήν δού­λου λαβών», λέγει ὁἀπόστολος Παῦλος. Τα­πείνωσε τόν ἑαυτό του κρύβοντας τή θεία του φύση κάτω ἀπό τή χοϊκή, τήν ἀνθρώπινη φύ­ση, καί ἀκόμηταπείνωσε τόν ἑαυτό του κλίνοντας τήν κεφαλή του καί δεχόμενος νά βαπτισθεῖ ἀπό τό πλάσμα του, ἀπό τόν τίμιο Πρόδρομο.

Ἡ ταπείνωση, λοιπόν, εἶναι ἡ ἀρ­χή καί τῆς δικῆς μας πορείας πρός τή σωτηρία μας. Χωρίς αὐτή δέν μπο­ροῦμε νά φθάσουμεστήν κάθαρση τοῦ ἑαυ­τοῦ μας μέ τό βάπτισμα, τό ὁποῖο εἶναι τό δεύτερo βῆμα τῆς πο­ρείας μας πρός τή σωτηρία, οὔτε νάδεχθοῦμε τήν κάθαρση πού προσ­φέρει ἡ Ἐκκλη­σία μας μέ τά ἱερά μυστήριά της, καί κυρίως μέ τό μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξο­μο­λο­γή­σεως καί τίς ἁγιαστικές της πρά­ξεις. Χωρίς τήν ταπεί­νω­ση δέν μπο­ροῦμε ἀκόμη νά δεχθοῦμε τή χάρη πού μεταδίδεταικαί διά τῆς μεταλήψεως τοῦ Μεγάλου Ἁγια­σμοῦ, τόν ὁποῖο τελοῦμε, ἀλλά οὔτε καί τόν φωτισμό πού προσ­φέρει ἡ Ἐκκλησίαμας, ἐπικαλού­με­νη τήν ἐπι­φοί­τη­ση τοῦ Πανα­γίου Πνεύματος, γιά τόν καθα­για­σμό τοῦ ὕδατος τοῦ Ἁγια­σμοῦ.

Ἡ φανέρωση τῆς Ἁγίας Τριάδος στά ὕδατα τοῦ Ἰορδάνου μέ τόν Θεό-Πατέρα νά ἐπιβεβαιώνει τήν ταυτότητα τοῦ Υἱοῦ καίΛόγου του πού βα­πτίζεται «ἐν δούλου μορ­φῇ», καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιο νά ὑπερίπταται «ἐν εἴδει περιστερᾶς», ὑποδηλώνει ὅτι τότρίτο βῆμα τῆς πνευματικῆς μας πορείας πού εἶ­ναι ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ μετοχή μας στό μυστήριο τῆς Ἁγί­ας Τριάδοςκαί ἡ ὀρθή πίστη μας σέ αὐτό, ἐπιτυγχάνεται μόνο μέσω τῆς καθάρσεως τῆς ψυχῆς μας, μέ­σω τῆς νεκρώσεως τοῦ παλαιοῦ ἀν­θρώπου διά τῆς μετανοίας καί τῆς μετοχῆς μας στό λουτρό τῆς παλιγ­γε­νεσίας, δηλαδή στό μυστή­ριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως,τό ὁποῖο ἀποτελεῖ τό δεύτερο καί ἐπαναλαμβανόμενο βάπτισμα στό ὁποῖο μπο­ροῦμε καί πρέπει νά με­τέχουμε γιά νάκαθαριζόμασθε ἀπό τούς ρύπους καί τίς κη­λίδες τῆς ἁμαρτίας. Δέν εἶναι ἄλλωστε τυχαῖο ἤ συμπτωματικό ὅτι ὁ Χρι­στόςμακαρίζει τούς καθαρούς τῇ καρδίᾳ, τούς καθαρούς ἀπό τήν ἁμαρτία, γιατί αὐτοί θά ἀξιωθοῦν νά δοῦν τόν Θεό. Καί αὐτός ὁ μα­κα­­ρισμός δέν ἀναφέρεται μόνο στό μέλλον, ὅπου βεβαίως οἱ κα­θα­ροί τῇ καρδίᾳ θά δοῦν τόν Θεό σέ ὅλη τή δόξα του καί σέ ὅλοτου τό μεγαλεῖο, ἀλλά ἀναφέρεται καί σέ αὐτήν τή ζωή, κατά τήν ὁποία ὅσοι φροντίζουν νά καθαίρουν τήν ψυχή τους μέ τά μέσαπού θέτει στή διάθεσή μας ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, αὐτοί μποροῦν νά διακρίνουν κα­λύ­τερα καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά τόκατανοήσουν, ἀλλά καί νά αἰσθανθοῦν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή τους.

Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, καθώς προ­­ετοιμαζόμασθε γιά νά ἑορτά­σου­με αὔριο τή μεγάλη δεσποτική ἑορτή τῶν Θεοφανείων,καθώς προετοιμαζό­μα­σθε γιά νά δοῦμε τόν Χριστό νά κλίνει ἐνώπιον τοῦ Προδρόμου τόν αὐχένα γιά τή δική μας σωτηρία καίνά ἀκού­σου­με τή φωνή τοῦ Θεοῦ νά μᾶς πα­ρουσιάζει τόν ἀγαπητό του Υἱό, ἄς ἀποφασί­σουμε νά ἀκολουθή­σου­με καί ἐμεῖςτόν δρόμο πού μᾶς ὑπέδειξε γιά τή δική μας σωτηρία. Ἄς κάνουμε μέ τήν ταπείνωσή μας τό πρῶτο βῆμα γιά τήν κάθαρσή μας γιάνά ἀξιωθοῦμε νά γίνουμε μέτοχοι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἁγιασμοῦ πού διά τῆς παρου­σίας του μᾶς προσφέρει.