Κατά την διάρκεια του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος Πειραιώς επισημαίνοντας πως «αυτή η εορτή έχει έρθει ως Ευλογία από ένα ιστορικό γεγονός, από ένα θαυμαστό γεγονός» που συνδέεται με το πρόσωπο της Παναγίας, αναφέρθηκε τόσο στο θαύμα που επιτέλεσε η Χάρη της κατά την Βυζαντινή περίοδο όσο και στην ιστορική Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί, η οποία «και σήμερα και πάντα εξαγγέλλει τη Χάρη και την Ευλογία της Κυρίας Θεοτόκου».
Σημειώνοντας πως «τιμούμαι την Παναγία επειδή είναι Θεοτόκος», γιατί γέννησε τον Σωτήρα Χριστό και «απέβη για όλους εμάς η γέφυρα που μας ενώνει με το Θεό δια βίου», υπογράμμισε πως «όποιος τιμά τον Χριστό, τιμά και την Μητέρα Του και όποιος τιμά και σέβεται την Παναγία Μητέρα Του, τιμά και δοξάζει τον Κύριό μας». «Τόσο άρρηκτα είναι τα πρόσωπα της Παναγίας και του Κυρίου» πρόσθεσε, τονίζοντας παράλληλα ότι όπως κάθε μητέρα, έτσι και η Θεοτόκος «Του χάρισε όλη τη μητρική οικειότητα και στοργή και δι’ αυτής όλο το ανθρώπινο γένος».
«Χάρη στην προσωπική της καθαρότητα, απέβη Κεχαριτωμένη και έτσι κατορθώθηκε το ακατόρθωτο: να εισέλθει ο άκτιστος Θεός στον κτιστό κόσμο και να μπει μέσα στα δρώμενα της ανθρώπινης ιστορίας Εκείνος ο οποίος είναι πέρα και έξω από κάθε ανθρώπινη κατανόηση», είπε σε άλλο σημείο του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος συμπληρώνοντας ότι «δεν μπορεί ο ανθρώπινος νους, ο πεπερασμένος να συλλάβει το ‘’είναι’’ του Θεού». Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε «το πώς είναι ο Θεός, αλλά το ποια είναι η αγάπη και το ήθος αυτού του Θεού, του Ταπεινού και Πραέως, του Αγαπώντος, γιατί ο τρόπος της υπάρξεως είναι η αγάπη Του». «Αυτή την αγάπη την χαρίτωσε ο Κύριος στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου», σημείωσε.
Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος και μπήκε στην ιστορία, συμπλήρωσε: «Ο Κύριος πέθανε για να μας δώσει, από άπειρη αγάπη, την δυνατότητα της Αναστάσεως. Γι’ αυτό και Ανέστη εκ των νεκρών: για να πει σε όλους μας ότι δεν θα πεθάνουμε και θα τελειώσουμε». «Ήρθε η Ανάσταση και Ανέστη Εκείνος για να αναστηθούμε και εμείς». «Παρέδωκε τον εαυτόν Του από αγάπη σε εμάς. Μας χάρισε το Σώμα και το Αίμα Του». «Δια της Σταυρικής Του Θυσίας, καθαγίασε τα πάντα και μας χάρισε τη δύναμη να νικήσουμε και το διάβολο και τον εαυτό μας και το θάνατο».
Επισημαίνοντας πως την Ανάσταση τη διασάλπισαν «οι αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες: οι Απόστολοι», ανέφερε πως «όλοι όσοι ανά τους αιώνες έλαβαν το Σταυρό του Χριστού και βάδισαν πίσω Του, στα ίδια ματωμένα βήματα, οι Μάρτυρες, οι Άγιοι, είναι πρόσωπα εξαιρετικά, εκπληκτικά».
Σε άλλο σημείο τονίζοντας ότι οι Απόστολοι κήρυξαν Αναστημένο Χριστό «και εισέπραξαν διωγμούς, εισέπραξαν σταυρό, εισέπραξαν θάνατο, πόνους, βάσανα, εισέπραξαν οδύνες», διερωτήθηκε «ποιος είναι ποτέ δυνατόν να βγει για ένα ψέμα, για μία αναλήθεια να κηρύξει και να πεθάνει;». «Οι Απόστολοι είχαν ζήσει ένα γεγονός υπαρξιακής και οντολογικής ουσίας» πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας ότι «είδαν και άγγιξαν τον Αναστημένο Χριστό» και πως από «απλοί ψαράδες έγιναν Θεολόγοι». «Με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και τη δύναμη του Αναστημένου Χριστού έγινε αυτό το θαύμα και εκατομμύρια ανθρώπων έδωσαν τη ζωή τους ζώντας την Ανάσταση», είπε ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του Σεβασμιώτατος, σημειώνοντας πως «η σχέση με το Θεό είναι πείρα προσωπική».
«Καλούμεθα, τιμώντας την Παναγία, την Κυρία Θεοτόκο, την Ζωοδόχο Πηγή που αναβλύζει το Ύδωρ της Ζωής, τον Χριστό και μας Τον χαρίζει», να οικειοποιηθούμε τα θαύματα που μας χαρίζει «πνευματικά, προσωπικά, οντολογικά» «και να φτάσουμε και εμείς σε αυτό το γεγονός της εμπειρίας της Αναστάσεως», είπε καταλήγοντας.