Κατά την διάρκεια του κηρύγματός του σήμερα το πρωί ο Σεβασμιώτατος Πειραιώς υπογραμμίζοντας πως «είναι εγγενής η θρησκευτική αναζήτηση στον άνθρωπο» και αναφέροντας, μεταξύ άλλων, την ιστορική ρήση του Πλουτάρχου «ο οποίος κατέγραψε την προσωπική του εμπειρία λέγοντας ότι μπορεί να δεις πόλη χωρίς τείχη, χωρίς θέατρα, χωρίς υδραγωγεία, αλλά δεν μπορείς να βρεις ούτε μια πόλη στην οποία να μην υπάρχει το ιερό και η θυσία», τόνισε πως «ο άνθρωπος έχει εντός του την ιερή φλόγα, του να απαντήσει στα λεγόμενα υπαρξιακά ερωτήματα». «Μέσα στον άνθρωπο πάντοτε, ακόμη και σε εκείνους οι οποίοι ισχυρίζονται ότι δεν τους ενδιαφέρει η πνευματική αλήθεια, υπάρχει ο εσωτερικός νυγμός για την απάντηση σε αυτά τα υπαρξιακά ερωτήματα», πρόσθεσε.
Αναφερόμενος στις διάφορες θρησκευτικές δοξασίες οι οποίες «είναι ατελείς, αλλά ωστόσο έμπονες προσπάθειες αναζητήσεως του απερινοήτου», όπως χαρακτηριστικά είπε στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος, επεσήμανε πως «μέσα σε αυτή την πραγματική κοσμογονία των ιδεών και των σκέψεων ο πραγματικός Δημιουργός της ζωής, Εκείνος ο Οποίος είναι ο πάμπρωτος Νους από τον οποίον πηγάζει ο λόγος και η άπειρη αγάπη χωρίς όρια, προσέφερε λύση στο αίνιγμα» με την ενσάρκωσή Του, προκειμένου «να καταδείξει τη μεγαλοσύνη του ανθρωπίνου προσώπου» και να μας εξηγήσει «ποιος είναι τελικά ο σκοπός της ύπαρξης, ποια είναι η δέουσα στοχοπροσήλωση του ανθρωπίνου προσώπου», αλλά και να απαντήσει «στα κεφαλαιώδη υπαρξιακά ερωτήματα».
«Νίκησε τον θάνατο και μας χάρισε την Ανάσταση. Την Ανάσταση που είναι πλέον ιστορικά καταγεγραμμένο γεγονός, διότι οι μέτοχοι της Αναστάσεως εξαγγέλλουν καθημερινά το καινούργιο που περιμένει ο κόσμος μέσα στην καθημερινή αποτυχία της Ιστορίας», είπε σε άλλο σημείο του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος, συμπληρώνοντας παράλληλα πως «ένας τέτοιος διαγγελέας της Αναστάσεως είναι ο δικός μας Άγιος που ανεδείχθη σε θαυματουργό, μέγα οικουμενικό διδάσκαλο όχι με ακαδημαϊκές συγγραφές και περγαμηνές, αλλά με την ‘’των πραγμάτων αλήθεια’’ με τον ένθεο βίο, με την θεοκοινωνία, με την προς τον Θεόν ομοήθεια».
Μίλησε για «το άφθαρτο, αδιαλώβητο, χαριτόβρυτο και θαυματουργούν σκήνωμά του, που επί δεκαοκτώ αιώνες εξαγγέλλει την Ανάσταση, γιατί καθώς θαυματουργεί και ευλογεί και αγιάζει, όλοι αντιλαμβανόμεθα ότι δεν είναι ένας νεκρός ο οποίος ανήκει στην ιστορία του κόσμου, αλλά ένας ζωντανός άνθρωπος, ο οποίος μετέχει στην αιώνια διάσταση της υπάρξεως».
Στην συνέχεια έκανε λόγο για το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος το βράδυ της 12ης Νοεμβρίου του 1716, «όταν διεκράτησε την Ορθόδοξη πίστη και αυτοσυνειδησία στα σκληρά εκείνα πέτρινα χρόνια της καταδυναστεύσεως των Επτανήσων». Αναφερόμενος στον τότε Ενετό ηγεμόνα της Κερκύρας Ανδρέα Πιζάνη, ο οποίος «θέλησε να πήξει αλτάριο, θυσιαστήριο δηλαδή, της Ρωμαιοκαθολικής παρασυναγωγής εντός του Πανιέρου Ναού του Αγίου» και σημειώνοντας πως το μεγαλοφυές αυτό θαύμα του έχει καταγράψει με επαρκέστατο τρόπο ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος στο έργο του «Ουρανού Κρίσις», υπογράμμισε πως «δι’ αυτού του φρικώδους τρόπου απετράπη ο εξουνιτισμός της Αγίας μας Εκκλησίας και η εκπτώχευση των ‘’των πατέρων θείων δογμάτων’’».
Επεσήμανε πως με αυτό το θαύμα του Αγίου καταδείχθηκε ότι «η πίστη μας είναι η ζωή του Θεού εν μέσω ημών. Είναι η αποκεκαλυμμένη αλήθεια η οποία εγγυάται τη σωτηρία». «Αυτό το θαύμα πανηγυρίζουμε σήμερα με πολύ βαθύτερη ευγνωμοσύνη στον Άγιο Σπυρίδωνα, διότι μας διέσωσε και μας διατήρησε αλώβητη και ακαινοτόμητη την πίστη για μια ακόμη φορά», είπε στην συνέχεια, ενώ αναφέρθηκε επιγραμματικά και στο θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο όπου υψώνοντας μία κέραμο «χωρίς πολλούς λόγους, χωρίς μεγαλώνυμες θεολογικές προσεγγίσεις και δολίχους του νοός, ο ιερός αυτός άντρας κατέδειξε την αλήθεια του Τρισυποστάτου Δημιουργού της υπάρξεως».
Ακολούθως, κάνοντας λόγο για το Μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνος στον Πειραιά, τόνισε πως «διεκράτησε αυτή η Μονή την ιδιοπροσωπία του Γένους» και πως όλοι μας επικαλούμαστε την χάρη του Αγίου διαχρονικά. Τέλος επεσήμανε: «Καλούμεθα, λοιπόν, να μην αφιστώμεν του ιερού χρέους, σε αυτή την πραγματικά πεισιθάνατη εποχή των πολυειδών αντινομιών και των τραγικών εκπτώσεων. Σε μια εποχή που νομοθετείται η αντινομία του ανθρωπίνου προσώπου, η ανατροπή της ανθρώπινης φυσιολογίας και οντολογίας και χειροκροτείται κάθε είδους σύγχυσης και κάθε είδους στρέβλωσης, σε αυτή, λοιπόν, την πολύ δυσχερή κατάσταση, καλούμεθα να αντλήσουμε φως και δύναμη και θυσιαστικό φρόνημα και ευψυχία και γενναιότητα από την αποκεκαλυμμένη αλήθεια που ήρθε σε εμάς για να μας χαρίσει για πάντα τον εαυτόν της.
Προ της Απολύσεως ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε τις θερμές του ευχαριστίες για την παρουσία τους στον Πρύτανη κ.Γεράσιμο Σιάσο, Καθηγητή της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, καθώς και στα μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης του ΕΚΠΑ: τον Καθηγητή της Νομικής Σχολής κ.Σπυρίδωνα Βλαχόπουλο, τον Καθηγητή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών κ.Δημήτριο Καινούριο, τον Καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής και Πρωτοψάλτη του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος συμπολιούχου Πειραιώς κ.Αχιλλέα Χαλδαιάκη, τον Καθηγητή Θετικών Επιστημών κ.Νικόλαο Θωμαΐδη, την Καθηγήτρια της Σχολής Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού κα Αθανασία Σμυρνιώτου, τους Αντιπρυτάνεις κ.Ευστάθιο Ευσταθόπουλο, Καθηγητή της Ιατρικής Σχολής και κα Σοφία Παπαϊωάννου, Καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής, καθώς και τον Πρόεδρο της Ιατρικής Σχολής κ.Νικόλαο Αρκαδόπουλο.
Ευχήθηκε σε όλους «η αειφόρος Χάρις του Παναγίου Θεού να ευλογεί την μεγαλειώδη προσφορά σας στην Επιστήμη και την Παιδεία και να σας χαρίζει την ευλογία του να μεταβάλλετε την παιδεία, σε όπλο δικαιοσύνης».
Χθες Σάββατο, κατά την διάρκεια του πανηγυρικού Εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε εκτενέστερα στον πολιούχο του Πειραιά Άγιο Σπυρίδωνα και στην ιστορική μεγάλη Ιερά Μονή του Αγίου η οποία βρισκόταν ακριβώς στο σημείο που βρίσκεται σήμερα ο περικαλλής Ναός του, τονίζοντας πως η Μονή αυτή υπήρξε ο υλικός και πνευματικός σιτοδότης όλης της περιοχής κυρίως στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς.
Σε άλλο σημείο του κηρύγματός του τόνισε πως η πλειοψηφία στην Εκκλησία δεν είναι το αριθμητικό πλήθος, δεν είναι τα εκατομμύρια ή τα δισεκατομμύρια, «αλλά η αλήθεια που δεν είναι ιδέα, που δεν είναι ψυχολογική σκέψη και προσέγγιση, αλλά είναι ενυπόστατη, είναι Εκείνος που είπε ‘’εγώ είμαι η αλήθεια και η οδός και η ζωή’’, είναι ο Χριστός». «Η αλήθεια δεν επιβάλλεται, δεν κορυβαντιά, δεν υπεραίρεται, δεν προπηλακίζει. Η αλήθεια απλώς λάμπει και καλή σε αποδοχή και συσταύρωση και συνανάσταση», πρόσθεσε.
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε και στον Άγιο Ιερομάρτυρα Κοσμά, Πρώτο του Αγίου Όρους που τιμούμε και πανηγυρίζουμε και Ιερό Λείψανο του οποίου βρίσκεται στον Ναό ΤΟΥ Αγίου Σπυρίδωνος και τον οποίο δολοφόνησαν δυστυχώς, οι λατινόφρονες ψευδοορθόδοξοι του κακοδόξου εκπεσόντος Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωάννου του Β΄ και του τότε Αυτοκράτορος Μιχαήλ Παλαιολόγου, οι οποίοι είχαν αποδεχθεί την ένωση με τον φράγκο Πάπα και προκειμένου να επιβάλουν αυτή την ένωση της ληστρικής συνόδου της Λυών δολοφονούσαν Ορθοδόξους, ανάμεσά τους και 88 αγιορείτες πατέρες.
«Σήμερα και αύριο, ανεγείρεται ένα μεγάλο χρέος όλων μας». «Το χρέος να μείνουμε πιστοί και εδραίοι εις την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν του Χριστού Εκκλησία», είπε ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του κατά τον πανηγυρικό Εσπερινό ο Σεβασμιώτατος επισημαίνοντας: «Να μην προδώσουμε την πίστη με οποιοδήποτε τίμημα και να μην μείνουμε εκτός του νυμφώνος. Να στοιχισθούμε με τους Αγίους και Θεοφόρους μας, οι οποίοι με το αίμα τους και με το θαύμα τους, μας χάρισαν αυτόν τον θησαυρό». «Σήμερα ζούμε σε μία εποχή που είναι λαίλαπα ψεύδους, απάτης, ακηδίας, δαιμονοπλήξεως, αιρέσεων και κακοδοξιών». «Απέναντι σε αυτήν την λαίλαπα καλούμεθα να μείνουμε εδραίοι έως τέλους», είπε καταλήγοντας.