Στο κήρυγμά του προς τους ευσεβείς χριστιανούς ο Ποιμενάρχης Πέτρας μίλησε περί της βιοτής των δύο μεγαλομαρτύρων Αγίων που ετελειώθησαν στην Ταρσό της Κιλικίας επί των χρόνων του Διοκλητιανού και εξήγησε γιατί η Αγία μας Εκκλησία προτάσσει τον Άγιο Κήρυκο στο Συναξάρι της Εορτής: «Ένα τρίχρονο παιδί που ακόμα θηλάζει βρίσκεται στο κέντρο της σημερινής μας εσπερινής συνάξεως. Τριετής ακόμη στην ηλικία εκήρυσε την Αγία Τριάδα και ενώ θήλαζε ακόμα, εστήριζε την μητέρα του λέγοντάς της να παύσει τον οδυρμό των δακρύων –γιατί ο Δημιουργός και Κτίστης του κόσμου βλέπει από ψηλά και χαρίζει τη σωτηρία στις ψυχές. Αυτό μας λέγει το δοξαστικό των αποστίχων του Εσπερινού για τον Άγιο Κήρυκο.
Ο Άγιος Κήρυκος δεν ήταν μωρό, δεν ήταν δηλαδή άφρων, αλλά ολοκληρωμένος άνθρωπος. Διότι σε αυτή την Εορτή, εάν προσέξει κανείς την υμνολογία και όλα τα ψαλλόμενα, θα διαπιστώσει ότι η Εκκλησία μας και ιδιαίτερα ο Μέγας Βασίλειος μας διδάσκει ότι η προσωπικότητα του ανθρώπου ολοκληρώνεται στα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του.
Μας φαίνεται παράξενο αυτό, αλλά όσοι έχετε μεγαλώσει παιδιά και όλοι εμείς που παρατηρούμε την ανάπτυξή τους, δεν μπορούμε κάποιες φορές να εξηγήσουμε την συμπεριφορά τους –γιατί νομίζουμε ότι κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν. Εκείνα όμως όχι μόνο καταλαβαίνουν αλλά και σαν σφουγγάρια προσλαμβάνουν όλα εκείνα που βλέπουν από τους γονείς τους. Τα μικρά παιδιά αντιγράφουν τα πάντα από τους μεγάλους, γι’ αυτό και θα πρέπει πολύ προσεκτικοί κατά τη διαπαιδαγώγησή τους.
Μας φαίνεται παράξενο σε μια εποχή μάλιστα που ορισμένοι διατρανώνουν το δικαίωμα των εκτρώσεων. Αγαπητοί μου, η γυναίκα έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει με το σώμα της, δεν μπορεί όμως να επέμβει στη ζωή του εμβρύου –γιατί τη ζωή την δίδει μονάχα ο Θεός».
Κατακλείοντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος ανέφερε: «Η Εκκλησία μας τιμά ιδιαιτέρως σήμερα τον Άγιο Κήρυκο γιατί είναι ο πρώτος παιδομάρτυρας που έχοντας επίγνωση της πράξεώς του και παρά το νεαρόν της ηλικίας του, αρνήθηκε μαζί με τη μητέρα του Ιουλίττα και πολλούς άλλους χριστιανούς, να υποκύψει στις πιέσεις των ειδωλολατρών και του επάρχου της πόλεως Ταρσού Αλεξάνδρου, να θυσιάσει στα είδωλα. Αντιθέτως διεκήρυξε και ομολόγησε ευθαρσώς τον αληθινό Θεό.
Εκείνοι λοιπόν που αγαπούν το Χριστό, λαμβάνουν και τη δύναμη να Τον ομολογήσουν, να τον κηρύξουν και να δώσουν ακόμα και το αίμα τους γι’ Αυτόν. Γι’ αυτό κι εμείς που βαπτισθήκαμε στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, πάντοτε να ομολογούμε με τη ζωή, τα έργα και τη συμπεριφορά μας, ότι είμαστε όντως αληθινοί και γνήσιοι μαθητές του Χριστού, για να βρισκόμαστε αιωνίως μαζί Του στη Βασιλεία των Ουρανών».