Στο κήρυγμα του Θείου Λόγου ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης Πέτρας ανέλυσε την ευαγγελική περικοπή της ημέρας και ανέφερε: «Ολοκληρώνουμε σήμερα την Δ΄ Εβδομάδα των Νηστειών και σήμερα τιμούμε έναν μεγάλο Πατέρα και Συγγραφέα, τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, ο οποίος μας δίδαξε με πρακτικό τρόπο πώς ο πιστός θα κατορθώσει να ζητήσει τη βοήθεια του Θεού στη ζωή του, την βοήθεια για τη σωτηρία του. Μέσα από την «Κλίμακα», το βιβλίο δηλαδή που εξέδωσε μας διδάσκει τι σημαίνει άσκηση και ποια είναι τα σκαλοπάτια που θα πρέπει να ανέβουμε εμείς οι πιστοί, ώστε να επιτύχουμε τη σωτηρία μας.
Εισερχόμενοι στην Ε΄ Εβδομάδα των Νηστειών ζητούμε από τον Χριστό την βοήθεια όχι μονάχα για τους εαυτούς μας, όχι μονάχα για τους οικείους μας, για τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά για όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα για εκείνους οι οποίοι δοκιμάζονται με πολέμους, με ασθένειες, με θλίψεις, με αιχμαλωσίες. Και θα πρέπει πάντοτε να εκζητούμε από τον Κύριό μας το άπειρο έλεός Του.
Τρέχουμε λοιπόν προς την αγάπη του Θεού και τρέχουμε με ελπίδα και προσμονή. Αυτή η διαδρομή προς τη θεϊκή παρηγοριά αποτελεί τον ασκητικό αγώνα του καθενός, διότι χωρίς ασκητική προσπάθεια δεν επιτυγχάνεται η συνάντησή μας με τον Θεό. Η ασκητική διαδρομή του πιστού δηλώνει την πρόθεσή του να συναντήσει τον Κύριο.
Για να ξεκινήσει όμως κάποιος την πορεία και τη διαδικασία αυτή θα πρέπει να έχει Πίστη. Ο Χριστός μας δείχνει με ποιο τρόπο θα ενισχύσουμε την Πίστη μας, με τη νηστεία και την προσευχή. Με αυτά τα πνευματικά αγωνίσματα η Πίστη γίνεται πιο καθαρή, πιο σταθερή, πιο δυνατή, πιο αποτελεσματική.
Ο Χριστός μάς θέτει ως πρώτο στόχο τη νηστεία. Η νηστεία για τον χριστιανό δεν είναι μόνο ένα σωματικό αλλά ένα πνευματικό αγώνισμα. Δεν αποστρέφεται κάποιος τις τροφές ως ακάθαρτες, αλλά απέχει συνειδητά από ορισμένες κατηγορίες τροφών με απώτερο σκοπό να δαμάσει τις επιθυμίες του, κάνοντας αρχή από την πιο απλή επιθυμία για την τροφή και την ικανοποίηση της γεύσεως. Έτσι μαθαίνει σταδιακά να μην υποτάσσεται στις επιθυμίες του σώματος και παράλληλα να στρέφεται στα πνευματικά αγαθά, στις αρετές και σε όλα εκείνα που αρέσουν στο Θεό και τρέφουν την ψυχή του ανθρώπου.
Μαζί με τη νηστεία, όπως ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο, ο Χριστός μάς ζητάει και την προσευχή. Από τη στιγμή που έχουμε αρχίσει να τιθασεύουμε τις σωματικές μας επιθυμίες, η προσευχή δεν είναι τίποτε άλλο από την αναζήτηση των πνευματικών δωρεών. Με την προσευχή αιτούμαστε από τον Θεό την χορήγηση των δωρεών. Μέσα από την προσευχή η ψυχή του ανθρώπου συνομιλεί με Εκείνον που τελικά επιθυμεί, ζητά το έλεος του Θεού, ζητάει τη συγχώρεσή Του, τη βοήθειά Του, την προστασία Του ενάντια στους πειρασμούς. Με την προσευχή ζητούμε να εκπληρώσουμε την κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό και να αποκτήσουμε την γνήσια και τέλεια αγάπη και προς Αυτόν και προς τον πλησίον.
Τόσο η νηστεία, όσο και η προσευχή τροφοδοτούν και ενδυναμώνουν την Πίστη προς τον Θεό. Και η Πίστη με τη σειρά της γίνεται η κινητήρια δύναμη για την προσευχή και τη νηστεία, αφού ουσιαστικά χωρίς Πίστη η μεν νηστεία γίνεται μια μηχανική αποχή από τις τροφές, η δε προσευχή αποτελεί μια απλή τυπολατρία χωρίς περιεχόμενο εφόσον δεν μπορούμε να μιλάμε με κάποιον που δεν τον εμπιστευόμαστε.
Χωρίς Πίστη ολόκληρη η ζωή μας χάνει το ουσιαστικό της νόημα και γίνεται μια καθημερινότητα ατέρμονη, άγευστη και ανιαρή. Χωρίς Πίστη η κάθε ημέρα μας περιστρέφεται μονάχα γύρω από το τι θα φάμε και τι θα πιούμε, πώς θα αποκτήσουμε περισσότερα υλικά αγαθά και πώς θα επιβληθούμε γύρω μας, ανεξάρτητα από τις συνέπειες των πράξεών μας.
Αντίθετα η Πίστη είναι εκείνη που προκαλεί το θαύμα, την επέμβαση του Θεού και την αλλαγή στη ζωή μας. Η Πίστη είναι εκείνη που προκαλεί την ανάσταση από τον πνευματικό θάνατο και μας δίδει τη ζωή και την αιωνιότητα. Γι’ αυτό ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να ενισχύσει, να αυξήσει την Πίστη μας, να διώξει τον πειρασμό, να δώσει την ειρήνη σε όλους και να μας αναστήσει από τα πάθη που νεκρώνουν την ψυχή μας».