Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης Πέτρας, απευθυνόμενος στον νεοχειροτονηθέντα Ιερέα, είπε: «Σήμερα ανεβαίνεις στην καθέδρα των Πρεσβυτέρων και δεν θα πρέπει να ξεχάσεις ποτέ ότι δεν υπάρχει κάτι πιο υπέροχο και μεγαλειώδες μέσα στον κόσμο από το παράδοξο δώρο της Ιερωσύνης. Αυτό το δώρο προσφέρει ο Θεός στον κόσμο και στους ανθρώπους.
Για να γνωρίσουμε όμως τη δύναμη που εκπηγάζει από την Ιερωσύνη του Χριστού, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτός είναι ο Μόνος και ο κατεξοχήν Αρχιερέας. Είναι Εκείνος ο οποίος έλαβε την χάρη αυτή για να δωρίσει τη σωτηρία στους ανθρώπους.
Ιερέας είναι αυτός που καλείται να διακονήσει την οικοδομή της Εκκλησίας του Θεού σε αυτή τη ζωή και σε αυτό τον κόσμο. Η βασιλική ιερωσύνη που λαμβάνουμε κατά τη βάπτισή μας, στην πραγματικότητα ενισχύει τη λειτουργική ιερωσύνη χωρίς την οποία δεν μπορεί ούτε να υπάρξει, ούτε και να λειτουργήσει σωστά.
Ιερείς είναι οι Απόστολοι του Χριστού και της Εκκλησίας επί γης. Και η Ιερωσύνη, για να αποφέρει καρπούς στον κόσμο, θα πρέπει να ακολουθήσει τη ζωή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και πώς παρουσίασε ο Χριστός την Ιερωσύνη στον κόσμο; Την παρουσίασε με την αγάπη. Αγάπησε το λαό Του, αγάπησε τον άνθρωπο μέχρι τέλους, τον αγάπησε έως θανάτου, χαρίζοντάς του ένα πρότυπο μάθημα που διδάσκει ότι αυτός που διακονεί είναι ανώτερος από εκείνον που κάθεται στο τραπέζι.
Αν θέλουμε κι εμείς να είμαστε επιτυχημένοι στη διακονία μας, δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στην Ιερωσύνη που μας δόθηκε κατά την χειροτονία, αλλά να ταπεινωνόμαστε διαρκώς ως ο Διακονών. Διότι είναι αψευδής ο Λόγος του Κυρίου μας ότι όποιος θέλει να είναι πρώτος, έστω πάντων διάκονος.
Ο Χριστός, ενώ ήταν Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, Φως εκ Φωτός, έθεσε τον εαυτό Του κάτω από όλους για να μας σώσει, για να μας ανεβάσει όλους στον Παράδεισο. Ανέβηκε εκουσίως στο Σταυρό, για να ελκύσει όλους εμάς στον Ουρανό. Ο Θρόνος Του είναι ο Σταυρός, γι’ αυτό και ο θρόνος της Ιερωσύνης είναι ο Σταυρός που εκφράζει την άπειρη αγάπη και το αμέτρητο έλεος του Κυρίου μας για το ανθρώπινο πλάσμα.
Αν θέλουμε λοιπόν κι εμείς να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Κυρίου, πρέπει να μάθουμε να τοποθετούμε τον εαυτό μας κάτω από όλους όσοι μας πλησιάζουν στην Εκκλησία. Ποτέ να μην συμπεριφερόμαστε με εξουσία, αλλά ως άνθρωποι που ικετεύουν και παρηγορούν τους ανθρώπους, ως ποιμένες που οφείλουμε να ποιμαίνουμε τα προβατάκια, τα αρνία του Χριστού, όπως λέγει το Ευαγγέλιο.
Γίνε λοιπόν, αγαπητέ μου Διάκονε, πιστός και φρόνιμος οικονόμος των Μυστηρίων του Θεού μέσω της βιωματικής Πίστης, για να λάβεις την χάρη, για να εμπιστευθείς τον Χριστό με όλη τη δύναμη της καρδιάς και της ψυχής σου. Βοήθησε τους ανθρώπους, αφού πρώτα την αποκτήσεις εσύ, να αποκτήσουν κι εκείνοι την ενδιάθετη Πίστη.
Διότι σήμερα, δυστυχώς, όλοι πιστεύουμε εξ ακοής ή εξ εθίμου. Χάσαμε το βίωμα, χάσαμε την αγιοπνευματική εμπειρία της Εκκλησίας και από πιστοί και αληθινοί Μαθητές του Χριστού, γινόμαστε οπαδοί με φανατισμό, με οίηση, με υπερηφάνεια. Η Πίστη χωρίς την χάρη, την ελπίδα, την αγάπη και τον θείο φωτισμό, γίνεται ιδεολογία, γίνεται ένα φιλοσοφικό σύστημα.
Το Ευαγγέλιο του Χριστού όμως είναι η αλήθεια για τη ζωή και τον άνθρωπο. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος για να μας αποκαλύψει τον αληθινό άνθρωπο, γι’ αυτό και η Πίστη μας χωρίς βίωμα καθίσταται υποκριτική, ιδεολογική και στο τέλος, εξαιτίας μας, ευτελίζεται ο Λόγος του αληθινού Θεού.
Άνοιξε λοιπόν αδελφέ την θύρα της καρδιάς σου. Παρακάλεσε τον Θεό να εισέλθουν οι ακτίνες του θεϊκού φωτός που θα διαλύσουν τα ανθρώπινα σκοτάδια και τις όποιες αμφιβολίες και θα σε μεταμορφώσουν σε φωτεινό και άξιο λειτουργό του Υψίστου, ώστε κι εσύ να μεταφέρεις Φως Χριστού πάσιν ανθρώποις, με τη βιοτή σου εν έργοις και λόγοις».