Πλήθος πιστών στον Όρθρο της Μ. Τετάρτης στον Ι.Ν Αγίου Μηνά Ναούσης
- Dogma
Το εσπέρας της Μεγάλης Τρίτης, 30ης Απριλίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης.
Στην Ιερά Ακολουθία το περίφημο τροπάριο της Κασσιανής έψαλλε η χορωδία του Ωδείου Ναούσης υπό τη διεύθυνση του κ. Δημητρίου Παρόλα.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἁμαρτιῶν μου τά πλήθη καί κριμάτων μου ἀβύσσους, τίς ἐξιχνιάσει ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;»
Μία ἐρώτηση θέτει στά χείλη τῆς ἁμαρτωλῆς γυναίκας, τήν ὁποία ὅρισαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας νά μνημονεύεται κατά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τετάρτη, ἡ ἱερή ὑμνογράφος, ἡ ὁσία Κασσιανή, στό κατανυκτικό Δοξαστικό πού ἔψαλε τόσο ὡραῖα ἡ χορωδία μας πρίν ἀπό λίγο.
Ἡ ἐρώτηση αὐτή ἐκφράζει ἀπό μόνη της τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῆς τῆς γυναίκας ἀλλά καί τό πλῆθος τοῦ ἐλέους τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος «οὐκ ἦλθε καλέσαι δικαίους ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν», ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἴδιος.
Καί ἐάν οἱ Πατέρες ἐπέλεξαν αὐτή τήν ἁμαρτωλή γυναίκα, γιά νά τήν προβάλλουν λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τό Πάθος τοῦ Κυρίου μας, δέν τό ἔκαναν τυχαῖα.
Πρωτίστως δέν προβάλλουν τήν ἁμαρτωλή ζωή της ἀλλά τή μετάνοιά της, διότι παρά τίς πολλές ἁμαρτίες της κατόρθωσε νά ὑπερβεῖ τόν ἑαυτό της, νά κατανοήσει τήν ἁμαρτωλότητά της, νά προσεγγίσει τόν Χριστό καί νά λάβει τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν της, μέ μία πράξη τολμηρή καί γενναία, μέ μία πράξη μεγάλης ἀγάπης πρός τόν Χριστό, πού τήν κάνει νά ταπεινώνεται χωρίς νά ὑπολογίζει τά σχόλια καί τίς κριτικές τῶν ἀνθρώπων γιά τή ζωή της καί γιά τή στάση της. Τήν κάνει νά εἰσέρχεται μέσα στήν οἰκία τοῦ Φαρισαίου, στήν ὁποία βρισκόταν ὁ Χριστός, καί νά πλύνει τά πόδια του μέ τό πολύτιμο μύρο καί νά τά σκουπίζει μέ τά μαλλιά της.
Αὐτήν ἀκριβῶς τήν πράξη της πού κάποιοι τότε χλεύασαν καί κάποιοι, ὅπως ὁ Ἰούδας κατέκριναν, θεωρώντας την ὡς ἄσκοπη δαπάνη καί περιττή πολυτέλεια, ὁ Κύριός μας τήν ἐπαινεῖ, γιατί τήν ἀντιμετωπίζει ὡς ἔκφραση βαθειᾶς ἀγάπης καί ἀφοσιώσεως πρός τό πρόσωπό του. Γι᾽ αὐτό καί λέγει ὅτι ὅπου καί ἄν κηρυχθεῖ τό Εὐαγγέλιο θά μνημονεύεται ἡ πράξη τῆς γυναικός «εἰς μνημόσυνον αὐτῆς», ὅπως κάναμε καί ἐμεῖς σήμερα καί θά γίνεται μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων.
Ὁ δεύτερος λόγος γιά τόν ὁποῖο μνημονεύεται ἡ ἁμαρτωλή γυναίκα εἶναι γιά νά φανεῖ τό μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν πού παρέχει. Γιά τόν Χριστό ὅποιος μετανοεῖ γιά τίς ἁμαρτίες του καί ζητᾶ τήν ἄφεση, μπορεῖ νά τήν λάβει. Ὅποιος δηλαδή μετανοεῖ, ἀντιλαμβανόμενος ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι προσβολή τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἐντολῶν του καί τό μόνο πού τόν ἀποκαθιστᾶ εἶναι ἡ ἀλλαγή τοῦ τρόπου ζωῆς, ἡ ἀλλαγή τοῦ νοός του, αὐτός λαμβάνει τήν ἄφεση, ὅσες πολλές ἤ μεγάλες ἁμαρτίες καί ἄν ἔχει διαπράξει στή ζωή του.
Τό διαπιστώνουμε ὄχι μόνο στήν περίπτωση τῆς ἁμαρτωλῆς γυναίκας πού μνημονεύουμε ἀπόψε, ἀλλά καί στήν περίπτωση τοῦ ληστοῦ, ὁ ὁποῖος μετανοεῖ καί ζητᾶ τήν ἄφεση ἐπί τοῦ Σταυροῦ, καί τήν λαμβάνει. Καί ὁ Κύριος τοῦ λέγει: «Σήμερον μετ᾽ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ».
Τό γεγονός αὐτό εἶναι ἐξαιρετικά παρήγορο γιά ὅλους μας, ὄχι ἀσφαλῶς γιά νά ἁμαρτάνουμε, ἀλλά γιά νά μετανοοῦμε. Διότι ὑπάρχουν περιπτώσεις στίς ὁποῖες ὁ διάβολος προσπαθεῖ νά ἀπογοητεύσει τόν ἄνθρωπο, ὑποβάλλοντάς του τήν ἰδέα ὅτι οἱ ἁμαρτίες του εἶναι πολλές ἤ βαριές καί δέν μπορεῖ νά ἐλπίζει στή συγχώρηση τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ὅμως δέν ἰσχύει, γιατί ἡ ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ συγχωρεῖ τά πάντα, ἀρκεῖ ἐμεῖς νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί ὅπως θέλει ὁ Χριστός.
Καί αὐτό πού θέλει εἶναι νά μήν περιορίζεται ἡ μετάνοια μόνο σέ ἐξωτερικά στοιχεῖα, νά μήν ἐκφράζεται μόνο μέ κάποια προσφορά ἤ φιλανθρωπία. Ἡ ἁμαρτωλή γυναίκα δέν ἐξαγόρασε τήν ἄφεση μέ τό μύρο, ἀλλά μέ τήν ταπείνωση καί τά δάκρυά της, τά ὁποῖα ἐξέφραζαν τήν εἰλικρινῆ της μετάνοια καί τήν πραγματική διάθεση τῆς ψυχῆς της.
Γιά νά εἶναι, ἑπομένως, εὐπρόσδεκτη ἡ μετάνοιά μας ἀπό τόν Χριστό πρέπει νά συνοδεύεται καί ἀπό ταπείνωση καί συντριβή ψυχῆς. Πρέπει νά ἐκφράζεται καί μέ δάκρυα, τά ὁποῖα πλύνουν τήν ψυχή τοῦ μετανοοῦντος, ὅπως ἔπλυναν τά δάκρυα τῆς γυναικός τά πόδια τοῦ Χριστοῦ. Πρέπει νά ἐκφράζεται μέ τή διάθεσή μας νά ἀλλάξουμε τή ζωή μας καί νά τή μετατρέψουμε σέ ἐν Χριστῷ ζωή, στήν ὁποία ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν του δέν θά γίνεται ἀπό ἀνάγκη ἀλλά ἀπό ἀγάπη, σάν αὐτή πού εἶχε καί ἔδειξε ἡ ἁμαρτωλή γυναίκα, ὥστε νά λέγει ὁ Χριστός γι᾽ αὐτήν ὅτι συγχωρήθηκαν οἱ ἁμαρτίες της «ὅτι ἠγάπησε πολύ». Ἀγάπησε τόσο πολύ τόν Χριστό, ὥστε γιά τή δική του ἀγάπη ἀποφάσισε νά ἀλλάξει τή ζωή της.
Ἄς διδαχθοῦμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς ἀπόψε ἀπό τό παράδειγμα τῆς ἁμαρτωλῆς γυναίκας καί ἄς προσπαθήσουμε νά ἀκολουθήσουμε τό δικό της ὑπόδειγμα εἰλικρινοῦς μετανοίας, γιά νά ἀξιωθοῦμε νά βροῦμε ἔλεος καί χάρη ἀπό τόν Χριστό καί νά ἐπιτύχουμε τή σωτηρία μας.
Τό ὑπόλοιπο αὐτῆς τῆς ἑβδομάδος μᾶς δίδει ἀκόμη τήν εὐκαιρία νά ἀγαπήσουμε, νά μετανοήσουμε καί νά ζητήσουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι πρόθυμος καί πάνω ἀπό τόν Σταυρό καί μέσα ἀπό τόν τάφο καί ἀναστάς ὄντως νά μᾶς ἐλεήσει καί νά μᾶς συγχωρήσει.
- Tags: ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ, ΝΑΟΥΣΑ, ΟΡΘΡΟΣ