Το εσπέρας της Πέμπτης, 10ης Αυγούστου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Μεγάλη Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο.
Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ πλήθος πιστών από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό συντρέχουν όλες αυτές τις ημέρες στις φιλόξενες πλαγιές του Βερμίου, στο μέρος που εδώ και δεκαετίες είναι ενθρονισμένη η Μάνα του Πόντου, η Προστάτιδα των προσφύγων και των ξεριζωμένων, η Παναγία η Σουμελιώτισσα.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαῖρε θρόνε, πυρίμορφε Κυρίου· χαῖρε θεία καί μανναδόχε στάμνε· χαῖρε χρυσῆ λυχνία, λαμπάς ἄσβεστε».
Τόν ποιητή τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου συναγωνίζεται ὁ ἱερός ὑμνογράφος τοῦ ΜεγάλουΠαρακλητικοῦ Κανόνος, τόν ὁποῖο ψάλαμε ἀπόψε, ἐδῶ στό ἱερό Κατοικητήριο τῆςπεριπύστου καί θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, τῆς ἱστορηθείσης κατά τήνπαράδοση «ὑπό τοῦ ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου», τῆς μητέρας καί προστάτιδος τοῦΠοντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Τόν συναγωνίζεται γιά νά ὑμνήσει τήν πανύμνητο Παρθένο ὡς τόν πυρίμορφο θρόνο τοῦ Κυρίου, ὡς τή θεία στάμνα πού διεφύλαξε τό οὐράνιο μάννα, ὡς τήν χρυσῆ λυχνία καί τήν ἄσβεστη λαμπάδα τοῦ θείου Φωτός.
Καί μέ αὐτά τά θεσπέσια «χαῖρε» τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου πρός τήν παντευλόγητη Μαριάμ ἐκφράσαμε καί ἐμεῖς τά αἰσθήματα τῆς ψυχῆς μας πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί δική μας μητέρα κατά χάριν, τήν ὁποία μακαρίζουν καί θά μακαρίζουν, σύμφωνα μέ τόν δικό της προφητικό λόγο, «πᾶσαι αἱ γενεαί».
Μέ αὐτά τά ἀνυπέρβλητα «χαῖρε» ὑμνήσαμε τήν Κυρία Θεοτόκο, ἡ ὁποία ἀνεδείχθη ὑπερτέρα πάσης τῆς κτίσεως, Κεχαριτωμένη ὄντως καί Δέσποινα τοῦ κόσμου. Γιατί; Γιατί καμία ἄλλη ἀνθρώπινη ὕπαρξη, καμία ἄλλη γυναίκα δέν ἀξιώθηκε ποτέ νά λάβει τόσο μεγάλη τιμή ἀπό τόν Θεό καί νά γίνει αὐτή πού δάνεισε τήν ἀνθρώπινη φύση στόν Υἱό καί Λόγο του, γιά νά τήν ἐπιστρέψει Ἐκεῖνος μέ τή σειρά του θεωμένη σέ κάθε ἄνθρωπο, σέ κάθε πιστό, ὁ ὁποῖος θά θελήσει νά ἐπιλέξει, ὅπως ἡ Παναγία Παρθένος, «τήν ἀγαθήν μερίδα» καί νά συνειδητοποιήσει ὅτι «ἑνός ἐστί χρεία», τῆς σωτηρίας δηλαδή τῆς ψυχῆς μας.
Καί ἐάν ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους, γιά ὅλους τούς ἀγγέλους, γιά ὅλη τήν κτίση ὁ πυρίμορφος θρόνος τοῦ Κυρίου, γιατί φιλοξένησε στά σπλάγχνα της καί στή μητρική της ἀγκάλη τόν ἄνθρακα τῆς Θεότητος, τόν Κύριο καί Θεό μας·
ἐάν εἶναι ἡ θεία καί μανναδόχος στάμνα, ἡ ὁποία τρέφει μέ τόν Ἄρτο τῆς Ζωῆς, τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή μας, ὅλους τούς ἀνθρώπους, προσφέροντας τους ὄχι τήν ἐπίγεια ζωή ἀλλά τήν αἰώνια·
ἐάν εἶναι ἡ χρυσῆ λυχνία, ἡ ὁποία μετέδωσε καί μεταδίδει τό θεῖο καί ἀληθινό φῶς διά τοῦ Υἱοῦ της πού εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου, ἀλλά καί αὐτή ἡ ὁποία διετήρησε ἄσβεστη τή λαμπάδα τῆς παρθενίας της, πρό τόκου καί μετά τόκον, καί ἀνεδείχθη «καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν»,
γιά τό Ἱερό αὐτό Προσκύνημά της, γιά τό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ἀπό ὅπου ψάλαμε στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο τόν Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα ἐξ ὀνόματος τῶν Ποντίων σέ κάθε γωνιά τῆς γῆς, οἱ ὁποῖοι πάντοτε ἀλλά ἰδιαιτέρως αὐτές τίς ἡμέρες πρίν ἀπό τή μεγάλη ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της ἔχουν στραμμένο καί τό βλέμμα καί τήν ψυχή τους ἐδῶ, στό θρονί τῆς Παναγίας μητέρας τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί ἡ χρυσῆ κιβωτός.
Ὄχι μόνο γιατί τό Ἱερό αὐτό Προσκύνημα ἔχει τήν εὐλογία νά φυλάσσει ὡς πολύτιμο θησαυρό καί κειμήλιο ἱερό τῆς πίστεως καί τοῦ Γένους τήν ἱστορική καί θαυματουργό εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Σουμελᾶ, ἀλλά γιατί χάρη στή δική της παρουσία καί εὐλογία ἀλλά καί μέ τίς προσπάθειες τῶν πιστῶν διακονητῶν της, τῶν μελῶν τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος καί τοῦ Σωματείου «Παναγία Σουμελᾶ», τά ὅσια καί τά ἱερά τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, διατηροῦνται ἀναλλοίωτα καί ἄσβεστα, ἀλλά καί μεταλαμπαδεύονται στίς νεώτερες γενιές, ἡ πίστη καί ἡ εὐλάβεια πρός τή σεπτή καί ἱερή μορφή της, γιά τήν ὁποία πάντοτε διακρινόταν οἱ Πόντιοι, ἀλλά καί οἱ παραδόσεις, ἡ ἱστορία, ἡ γλώσσα, τά ἤθη καί τά ἔθιμά μας.
Μαζί μέ τούς ὕμνους καί τίς ὁλοκάρδιες εὐχαριστίες πού ἀπευθύναμε ἀπόψε στήν Κυρία Θεοτόκο γιά τίς ἄπειρες δωρεές πού μᾶς προσφέρει, τόσο στόν καθένα μας ξεχωριστά ὅσο καί στήν πατρίδα μας καί στό Γένος μας, ἄς προσθέσουμε καί τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας.
Ἄς τήν παρακαλέσουμε γιά ὅ,τι ἔχει ἀνάγκη ὁ καθένας μας, ἀλλά καί γιά ὅ,τι ἔχει ἀνάγκη ἡ πατρίδα μας καί ὁ κόσμος μας.
Ἄς τήν ἱκετεύσουμε νά μᾶς σκεπάζει καί νά μᾶς προστατεύει μέ τή μητρική της ἀγάπη ἀπό κάθε κίνδυνο καί ἀπό κάθε ἀπειλή φυσική καί πνευματική καί νά κατευθύνει τή ζωή μας πρός τόν Υἱό της καί Κύριό μας. Ἀλλά καί ἄς προσπαθοῦμε νά ἀκολουθοῦμε τό παράδειγμα τῆς παναγίας ζωῆς της,
ἄς ἀκολουθοῦμε τό παράδειγμα τῆς ὑπακοῆς καί τῆς ἀφοσιώσεώς της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό παράδειγμα τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ἀγάπης της, τό παράδειγμα τῆς καθαρότητος τῆς ζωῆς της, ὥστε νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία της στή ζωή μας καί νά τήν ἔχουμε ἀκοίμητη πρέσβειρα καί μεσίτρια στόν οὐρανό, γιά νά μᾶς χαρίζει «πάντα τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα καί ζωήν τήν αἰώνιον».