Χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος Φθιώτιδος υπογράμμισε:
«Ο Νομός μας είναι ενιαίος. Είμαστε όλοι μία οικογένεια, όπως ενιαία είναι η τεράστια Μητρόπολή μας.
Γι’αυτό όταν πάσχει ένα μέλος του σώματός μας, οφείλουμε να συμπάσχουμε όλοι. Παρακαλώ πολύ τις προσευχές σας!
Θέλω το μήνυμα αυτό, να το μεταφέρω και μέσα από τους δέκτες της τηλεοράσεως, του τηλεοπτικού σταθμού Star, μέσω του δορυφόρου Hellas Sat, μέσω των ραδιοφώνων, που μας μεταδίδουν και μέσω των ηλεκτρονικών σελίδων ενημερώσεως σε όλο τον κόσμο.
Θέλω να παρακαλέσω, να εντείνουμε την προσευχή μας για τους αδελφούς μας που έχουν βρεθεί αυτές στις μέρες χωρίς σπίτι, χωρίς χωράφι, χωρίς ζώα, χωρίς τα αναγκαία για τη ζωή, αλλά και πολύ περισσότερο γι’ αυτούς που έχουν βυθιστεί στο πένθος με την απώλεια ανθρωπίνων ζωών..
Δοκιμάζεται η περιοχή μας και δεν έχει σημασία, αν όλα αυτά τα χωριά που επλήγησαν είναι στην άλλη μεριά του Nομού, είμαστε όλοι μία οικογένεια και κάθε δυσκολία, όπου και αν έρχεται αυτή και με όποιον τρόπο, είναι δυσκολία όλων μας. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες περιοχές της πατρίδας μας, που επλήγησαν. Τόσο στην γειτονική μας Θεσσαλία, στην Καρδίτσα, στα Φάρσαλα, στο Μουζάκι όσο και στα νησιά μας, στην Κεφαλλονιά, στην Ιθάκη και αλλού.
Για αυτό παρακαλώ πολύ την αγάπη σας, να κάνουμε πολλή προσευχή. Πέραν όλων των άλλων υπάρχει μία παράμετρος που οφείλουμε πρώτιστα εμείς ως Εκκλησία να την σκεφτόμεθα και σας εξομολογούμαι αυτός ήταν ο πιο βασικός λόγος που περιόδευσα χθες μέσα στις λάσπες και μέσα στη δυσκολία των αδελφών μου, των παιδιών μου.
Η παράμετρος αυτή είναι ότι εκτός από τις πρακτικές και οικονομικές προεκτάσεις μιας τέτοιας καταστροφής, στις οποίες η Μητρόπολή μας ήδη συμπαρίσταται με όλες τις δυνατότητές της, είναι και οι ψυχικές, οι ψυχολογικές προεκτάσεις. Το σοκ που παθαίνει ένας άνθρωπος βλέποντας μία ασύμμετρη υδάτινη απειλή να έρχεται να τον πνίξει, να του αφαιρέσει τη ζωή, να του καταστρέψει το βιός, τους κόπους, τους ιδρώτες. Είναι πολύ μεγάλο το σοκ από τέτοιες δοκιμασίες. Πολύ μεγάλη η ψυχική επιβάρυνση και δυσκολία.
Γι’ αυτό παρακαλώ στην προσευχή σας να μην ξεχνάτε κανέναν από αυτούς τους αδελφούς μας, τους συμπατριώτες μας, τα μέλη της Eκκλησίας μας.
Και φυσικά να είμαστε ταπεινοί απέναντι στην ίδια τη φύση, στην ίδια τη δημιουργία και όταν εκτελούμε είτε ατομικά, είτε προσωπικά έργα, είτε συλλογικά και δημόσια και άλλα κοινωφελή έργα, πάντοτε να λαμβάνουμε υπόψη την ιερότητα της φύσεως και τους νόμους της φύσεως, οι οποίοι πάντα μας υπερβαίνουν».