Συλλειτουργοί του Σεβασμιωτάτου Χαλκίδος ήταν ο Αρχιμ. Νικόδημος Ευσταθίου-Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως, οι Πρωτοπρεσβ. Ιωάννης Θάνος-Αρχιερατικός Επίτροπος Ιστιαίας, Γεώργιος Χαιρόπουλος-Εφημέριος της Ενορίας Αγ. Αθανασίου Πολιούχου Ιστιαίας, Στέφανος Στεφόπουλος-Εφημέριος της Ενορίας Ταξιάρχη και ο Διάκ Σταύρος Καλαφάτης.
Ο Σεβασμιώτατος, στο κήρυγμά του, ανέφερε την ιστορία του ιερού εικονίσματος, το οποίο είναι ένα θησαύρισμα του προσφυγικού χωριού Ταξιάρχης, σπάνιο στην τέχνη της αγιογραφίας. Η μεγάλη μας μάνα, η Παναγία, βαστά στην αγκαλιά της το Μονογενή της Υιό Εσταυρωμένο.
Την εικόνα αυτή έφερε από τη Μικρασία η οικογένεια Λυμπέρη. Εκεί στην πατρίδα, στο Μουρσαλί της επαρχίας Αϊδινίου της Σμύρνης, η γιαγιά Λυμπέρη είδε στον ύπνο της την Παναγία να της λέει : – » Έξω στην αυλή σου, στο σανίδι που ακουμπάς τη σκάφη σου και πλένεις, είμαι εγώ ζωγραφισμένη. Πάρε σαπούνι και νερό και πλύνε με». Εκείνη δεν έδωσε σημασία και δεν έκανε τίποτα.
Ξανά η Παναγία, για δεύτερη φορά της παρουσιάζεται στον ύπνο και της επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια. Ξύπνησε τότε και άκουσε κάποια μέσα στη νύχτα να σκουπίζει την αυλή. Τρόμαξε, αλλά φοβούμενη το σκοτάδι περίμενε να ξημερώσει. Έτρεξε τότε αμέσως, πήρε το σανίδι και το έπλυνε και όντως, από κάτω εμφανίστηκε άθικτη η αγία της μορφή να κρατά τον Εσταυρωμένο Υιό της. Έτρεξε και το ανακοίνωσε στη γειτονιά. Μαζεύτηκαν τότε οι χωριανοί να την προσκυνήσουν κάνοντας λιτανεία και δεήσεις. Στην νέα πατρίδα η εικόνα της Παναγίας βρισκόταν στο σπίτι της μακαριστής Δέσποινας Καμπού, κόρης της γιαγιάς Λυμπέρη. Όποια οικογένεια είχε πρόβλημα ή ασθενή έπαιρνε την εικόνα στο σπίτι και την ξενυχτούσε και η χάρη της Παναγίας επισκεπτόταν την οικογένεια και ανακούφιζε από τα προβλήματά της. Αργότερα η εικόνα πέρασε σε συγγενείς οι οποίοι την δεκαετία του 1980 δώρισαν το 50% της εικόνας, που είχε περιέλθει στην δική τους ιδιοκτησία, στην ενορία ενώ μετά από έρανο στο χωριό αγοράστηκε το υπόλοιπο 50% και από τότε φυλάσσεται ως ανεκτίμητο ιερό θησαύρισμα στον Ιερό Ναό Αγίων Ταξιαρχών στον Ταξιάρχη Ωρεών της Βορείου Ευβοίας και λόγω της συγκεκριμένης απεικονίσεως της Θεοτόκου σχετίζεται με τον εορτασμό της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και η σύναξή της τιμάται δύο ημέρες μετά. Επίσης, ο Σεβασμιώτατος συγκινημένος, επαίνεσε το εκκλησίασμα διότι, όλοι μαζί, έψαλλαν το απολυτίκια της Παναγίας του Πάθους, του Τιμίου Προδρόμου και των Αρχαγγέλων, απήγγειλαν το Σύμβολο της Πίστεως και την Κυριακή Προσευχή, αλλά και επειδή σχεδόν όλοι προσήλθαν στο Κοινό Ποτήριο και με την ευκαιρία αυτή επαίνεσε τον π. Στέφανο, για την ανύστακτη πνευματική του μέριμνα υπέρ των ενοριτών του.
Το απόγευμα της ιδίας, ο Σεβάσμιώτατος κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στον πανηγυρικό Εσπερινό της εορταζούσης Ενορίας των Αγίων Σοφίας, Πίστεως, Αγάπης και Ελπίδος στην Ξηρόβρυση Χαλκίδος, πλαισιούμενος από τους Αρχιμ. Στέφανο Δέβρελη-Πρωτοσύγκελλο της Ι. Μητροπόλεως Εδέσσης, Ιωάννη Καραμούζη-Ιεροκήρυκα της Ι. Μητροπόλεως και Β΄ Γράμματέα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Νεκτάριο Ευγενικό-Ιεροκήρυκα, Χριστόδουλο Μάνια-Εφημέριο της Ενορίας Αγ. Νεκταρίου Χαλκίδος, τον Ιερομόν. Καλλίνικο Καραπέτη-Εφημέριο της πανηγυριζούσης Ενορίας, τους Πρεσβ. Ιωάννη Κάββαλο-Εφημέριο του Ι. Ν. Αγ. Βαρβάρας Χαλκίδος, Πέτρο Βλάχο-Εφημέριο της Ενορίας Αγ. Τρύφωνος Ν. Λαμψάκου, τους Διακ. Σταύρο Καλαφάτη και Χρήστο Ραμαντανάκη.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος απηύθυνε μελίρρυτο λόγο προς τους πολυπληθείς παρευρισκομένους ευσεβείς χριστιανούς. Αναφέρθηκε στην Παναγία μας, η οποία ως Θεομήτωρ, επόνεσε κατά τη διάρκεια των Παθών Του Κυρίου και Θεού ημών Ιησού Χριστού. Έτσι, και η Αγία Σοφία με χριστιανικό φρόνημα και θάρρος αντίκρισε την ανδρεία ομολογία και τον μαρτυρικό θάνατο των ανήλικων θυγατέρων της. Με αυτή την αφορμή, ο Σεβασμιώτατος κάλεσε τους πιστούς, να έχουν πρωταρχικό στόχο ζωής την ελευθερία, το αυτεξούσιο που μας χάρισε ο Θεός, όταν μας δημιούργησε και μετά την υποδούλωσή μας στον διάβολο, ο Ιησούς Χριστός πάνω στον Σταυρό μας αποκατέστησε και πάλι ελευθέρους.
Αμέσως μετά τον Εσπερινό, ο Σεβασμιώτατος, συνοδευόμενος από τον Διάκ. Σταύρο Καλαφάτη, αναχώρησε εκ νέου για τη Βόρειο Εύβοια, όπου, την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου, επισκέφθηκε την Ι. Μονή Αγ. Νικολάου Γαλατάκη και χοροστάτησε στον Όρθρο, ετέλεσε την Θεία Λειτουργία, το 40νθημερο μνημόσυνο της μακαριστής Καθηγουμένης γερόντισσας Φεβρωνίας και την ενθρόνιση της νέας Ηγουμένης, Οσιωτάτης Μοναχής Μαριάμ.
Συμπαραστάτες του Σεβασμιωτάτου στο ιερό θυσιαστήριο ήταν οι Αρχιμ. Νικόδημος Ευσταθίου-Πρωτοσύγκελλος, Μεθόδιος Φουντούλης-Εφημέριος του Ι. Προσκυνήματος Παναγίας Φανερωμένης Ν. Αρτάκης, ο Πρωτοπρεσβ. Κωνσταντίνος Λιάσκος-Αρχιερατικός Επίτροπος Ελυμνίων και Νηλέως και ο Διάκ Σταύρος Καλαφάτης.
Μετά την ανάγνωση του ευαγγελίου, ο Σεβασμιώτατος κήρυξε τον θείο λόγο, αναλύοντας τα αγιογραφικά αναγνώσματα (Γαλ. 2, 16-20 και Μάρκ. 8, 34- 9, 1), ενώ πριν την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, τελέσθηκε η ενθρόνιση της νέας Ηγουμένης Μαριάμ Μοναχής, η οποία, με συγκινητικούς λόγους ευχαρίστησε την αδελφότητα για την ψήφο τους και τον Σεβασμιώτατο για την μεγάλη του αγάπη και το πολύ του ενδιαφέρον για την Ιερά Μονή και κάθε μέλος της αδελφότητας, ενώ ευχήθηκε η ευχή της μακαριστής γερόντισσας να είναι μαζί με την αδελφότητα.
Ο Σεβασμιώτατος αντιφωνώντας την νέα Ηγουμένη ανέφερε ότι όλοι έχουμε διαδόχους και ο μόνος αδιάδοχος είναι ο Χριστός. Με γνώμονα αυτή την αλήθεια συμβούλευσε την νέα Ηγουμένη να εργάζεται ως γνήσια διάδοχος της μακαριστής γερόντισσάς της. Εν συνεχεία, τελέσθηκε σε κλίμα συγκίνησης το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο της Μακαριστής γερόντισσας Φεβρωνίας.
Κατόπιν, Κλήρος και Λαός ευχήθηκαν στην Γερόντισσα Μαριάμ και εν συνεχεία προσήλθαν στην Ι. Μονή, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλαδέλφειας Μελίτων, εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ο Ηγούμενος της Ι. Μονής Οσίου Δαυίδ, Αρχιμ. Γαβριήλ Εμμανουηλίδης και όλοι μετέβησαν στο Κοιμητήριο της Μονής, όπου τελέσθηκε νεκρώσιμο Τρισάγιο επί του τάφου, υπέρ αναπαύσεως της μακαριστής γερόντισσας Φεβρωνίας.
Φωτογραφίες: Παρασκευή Σπυροπούλου, Ιωάννης Φαφούτης.