Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στις αρχές του Ε’ αιώνα στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας. Από κοιλίας μητρός αγάπησε τον Θεό και όταν ενηλικιώθηκε διένειμε την περιουσία του στους πτωχούς. Απαλλαγμένος, λοιπόν, ο Αγιος από τα φθαρτά, άλλα και συγχρόνως με ευτυχισμένη την καρδιά του, διότι μοίρασε τα πλούτη του σε φτωχούς δυστυχισμένους και σε θεάρεστα άλλα έργα, αποφάσισε να ενδυθεί το μοναχικό σχήμα σε Μοναστήρι της περιοχής. Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή ήταν η καθημερινότητά του. Όμως η αυστηρότητα εκείνη του ασκητικού βίου δεν του ήταν αρκετή˙ θέλησε να πλησίασει περισσότερο στην τελειότητα, γι’αυτό και αποσύρθηκε σε ένα σπήλαιο.
Μετά από πολλά χρόνια ασκητικών αγώνων, η φήμη του θαυμαστού βίου του έφθασε παντού. Από όλα τα μοναστήρια πήγαιναν στον γέροντα ασκητή για να ευφρανθούν κοντά του το άρωμα της αγιότητας του. Μοναχοί και ασκητές ζητούσαν από τον Άγιο δάσκαλο συμβουλές, για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τους πειρασμούς και πώς να επιβάλλουν την γαλήνη στα κοινόβια τους. Όλοι τον έβλεπαν σαν πρότυπο αγίας ασκητικής ζωής. Η φήμη του έφθασε μέχρι και τις πόλεις, γι’αυτό και πολλοί έτρεχαν να τον συναντήσουν για να καθοδηγηθούν πνευματικά.
Ο Άγιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, γι’αυτό πολλές φορές οι γονείς έφερναν προς αυτόν τα παιδιά τους για να τα ευλογήσει και τότε η αγαλλίαση του οσίου ήταν πολύ μεγάλη. Ο Θεός προίκισε τον όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθιστά εύτεκνους άτεκνες γυναίκες. Εκοιμήθη πλήρης ήμερων αλλά και αρετών. Την Τιμία Κάρα του μετέφεραν πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και την κατέθεσαν στη Μονή Αγίας Τριάδος Σάικας Ευρυτανίας.
Ο Άγιος εικονογραφείται με ένα νήπιο σπαργανωμένο στην αγκαλιά του που συμβολίζει ότι είναι ο προστάτης των νηπίων. Η μνήμη του Αγίου Στυλιανού εορτάζεται στις 26 Νοεμβρίου.
Διαβάστε εδώ το πρόγραμμα της υποδοχής της Τιμίας Κάρας του Αγίου Στυλιανού στον ι. ν. αγ. Φιλοθέης